Powrót pociągiem
| Dystans całkowity: | 60331.98 km (w terenie 289.50 km; 0.48%) |
| Czas w ruchu: | 1232:54 |
| Średnia prędkość: | 18.48 km/h |
| Maksymalna prędkość: | 406.64 km/h |
| Suma podjazdów: | 240690 m |
| Liczba aktywności: | 212 |
| Średnio na aktywność: | 284.58 km i 14h 00m |
| Więcej statystyk | |
Mocne otwarcie sezonu :)
d a n e w y j a z d u
303.68 km
0.00 km teren
17:10 h
Pr.śr.:17.69 km/h
Pr.max:0.00 km/h
Temperatura:12.5
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy:1550 m
Kalorie: kcal
Rower:Nawijacz asfaltu/szlakopomykacz własnej roboty (archiwalny)
Wszystkie pogodynki, meteoprogi i inne TVNy oszalały - na
pierwszy weekend roku zapowiadając dwucyfrowe, dodatnie temperatury. 10, 13, 15
stopni – takimi liczbami usiane były mapy kraju. To mogło oznaczać tylko jedno
– mocne otwarcie sezonu ;) Na celownik wziąłem Wrocław – tam miało być
najcieplej no i byłem w nim tylko raz – w 2015 roku. Trasę zaplanowałem w jakieś 3 minuty: DK79 -> jakoś przebić się przez GOP -> DK94
:) A dzisiejszą wycieczkę sponsoruje Auchan ;)
Coś tam udało się przespać, wstaję przed 12tą. Za oknem
mokro, ale nie pada. Wygrzebawszy się startuję 20 minut po północy. Kropić
zaczyna jeszcze przed wyjazdem z miasta. Na wylocie natomiast już trochę
pada. W końcu zatrzymuję się na przystanku i wdziewam przeciwdeszczowe ubranko.
W Krzeszowicach mała pauza na świątecznie przystrojonym rynku. Ciepło –
pierwszej nocy temperatura oscylowała pomiędzy 5-10’C. Następny pit-stop w Chrzanowie (w międzyczasie przestaje padać). Tyle razy byłem w tym mieście ale
dopiero dziś zauważyłem tą lokomotywkę – pomnik w centrum. Swoją drogą miasto
mogące się pochwalić pierwszą fabryką lokomotyw w Polsce powinno mieć jakiś
okazalszy pomnik. Ja bym ustawił na środku rynku np. Petuchę (Pt47) ;) W Jaworznie również zaliczam ładnie przystrojony rynek. Kolejnych parę mokrych i
ciemnych kilometrów krajówką, i osiągam Mysłowice. Jeśli rynki w Krzeszowicach,
Chrzanowie czy Jaworznie były ładnie przystrojone to nie wiem jak nazwać ten
placyk w Mysłowicach. Po prostu klasa sama w sobie :) Za miastem jakoś źle mi
się skręciło. I choć od dłuższego czasu wiedziałem że oddalam się od centrum Katowic
to nie chciało mi się zawracać. W końcu odpalam komórkowego GPSa i już wiem że
zajechałem do Giszowca. Zmieniam więc kurs na północny – kawałeczek dwupasmówką,
potem na drugą jej stronę kładką. To na niej dostrzegam pierwsze oznaki wstającego dnia. Potem bocznymi drogami/alejkami koło ukrytej w lasku kopalni. Moją uwagę
zwraca nieduży stawek - na mapie zwie się on „Kąpielowy”. A za tymi ekranami A4
:D Górny Śląsk w czystej postaci ;) Ze stawkiem sąsiaduje też niewielkie
lotnisko Śląskiego aeroklubu. W końcu kończę jednak to zwiedzanie i wracam do centrum
Katowic. Było fajnie ale nadłożyłem ładnych kilka km. A Wrocław sam się nie
zdobędzie. Z Katowic zamiast zdjęcia rynku kilka innych kadrów – ładny kościół, Superjednostka, os. Tysiąclecia. Oraz selfie z Panem Zientkiem. Przebierając
zachlapane piachem ubrania z 15 minut stałem sobie w tym krótkim rękawku, i nie
było mi specjalnie zimno. Typowy, styczniowy poranek :) Różnej jakości
ścieżkami rowerowymi (ogólnie nie było tragedii) turlam się do Chorzowa (z tego
miasta brak zdjęć). W Mysłowicach ostatecznie pozbywam się zasyfionych ubrań/pokrowców
i przebieram w czyste ciuchy. Ostatnie duże miasto górnośląskiej konurbacji na mej
trasie to Bytom, ze swym charakterystycznym, podłużnym rynkiem. Ostatnia kopalnia i żegna mnie górnośląskie megalopolis ( ;) ) a witają otwarte przestrzenie, bezkres pół uprawnych i pachnące jeszcze jesiennym liściem lasy. Nie
żebym nie lubił jazdy po Górnym Śląsku, ona też ma swój urok – ten cały przemysł,
budownictwo itp. Do Opola niedaleko a do Wrocławia ładny kawałek – tak mówi do
mnie przydrożny znak. W Karchowicach standardowe zdjęcie przy zabytkowych
zakładach wodociągowych. W Pyskowicach natomiast jeszcze bardziej standardowa
fotka z rynku. Niestandardową rzeczą jest natomiast „automat” z dostępem do Internetu. W zasadzie nie samo urządzenie bo to żadne cudo a raczej fakt że
jest w jednym kawałku, NIErozwalony O.o A wygląda jakby kilka latek miał. W
okolicach Toszka było tak ciepło, że można było zdjąć nie tylko rękawiczki ale
i czapkę. W samym Toszku natomiast usiadłem na ławeczce, na rynku… A ta cała
ciepła, nagrzana od Słońca :) Kawałek dalej wita mnie ziemia Opolska. Na
przydrożnych drzewach wszechobecne w tych okolicach (Opolskie, Dolny Śląsk)
skupiska jemioły. Kilkanaście przyjemnych km przyjemną krajówka, w przyjemnej temperaturze,
w przyjemnych okolicznościach przyrody i są Strzelce Opolskie. Dopiero tu
asfalt staje się suchy. Kawałek przed Opolem na tablicach 13’C! (a zbliża się
zachód Słońca). Wcześniej więc śmiało mogło być te 15. Do Opola docieram koło
wpół do czwartej. I jestem, co tu kryć, trochę zmęczony. W styczniu noga jednak
nie taka jak w środku lata ;) Ani przez myśl nie przechodzi mi jednak kończyć
tu jazdę. Ja chcę do Wrocławia! Coś zjem, odpocznę, i jakoś to będzie, jak zawsze. Miasto
zwiedzam przejazdem, podziwiając ciekawe wiadukty ( :D ), pomniki czy przyglądając
się kolędującej procesji (3 Króli). Z ciekawszych rzeczy jest też oczywiście Odra i ładny zachód Słońca nad nią. Jakieś tam zakupy (to co zwykle, rogaliki, ciastka + energetyk),
odpoczynek i koło 17tej wyjeżdżam z
miasta. Jeszcze 80km a po drodze dwa większe miasteczka – Brzeg i Oława. Ciągle
koło 10 stopni (najmniej spadło do 8) więc kilometry mijają bardzo przyjemnie.
Nie wiem co więcej ciekawego można napisać o takiej nocnej jeździe krajówką,
więc tak w skrócie tylko: Brzeg. Ładny kościół. Dolnośląskie. Rękawiczki
wpadają mi do bardzo dużej kałuży. Jestem bardzo zdenerwowany. Oława. Ładny ratusz. I tym sposobem dojeżdżamy z
relacją prawie do Wrocławia. W oddali, po prawej majaczą już czerwone światła
kominów elektrociepłowni w Siechnicach (zdjęcie nie wyszło). Po lewej natomiast wielka łuna żółtego
światła (?). Myślałem że to Wrocław tak świeci ale okazało się że źródłem tej
światłości jest po prostu wielka hala jakiegoś magazynu, z przeszklonym dachem.
Do Wrocławia docieram kilka minut przed 22gą. Pociąg 15 minut po północy. Dwie
godziny na zwiedzanie to nie za wiele :/ Wolę gdy mam tak ze cztery. Cóż jednak
zrobić, pozwiedzam ile się uda. Poza ruchliwymi dwupasmówkami, wielkimi
skrzyżowaniami i dworcem (to zwiedzam zawsze, w każdym dużym mieście) postawiam
zobaczyć Halę Stulecia. Bo tak sobie przejechałem palcem po mapie w GPSie i
rzucił mi się w oczy ustawiony ukosem wielki kwadrat. Most, rondo, drugi most,
kładeczką na drugą stronę drogi. No i jestem. Szczerze mówiąc nie zrobiła ona
na mnie jakiegoś wielkiego wrażenia. Okrągły betonowy budynek, z jakimiś
przyległościami, otoczony parkiem, stawami itp. W ogóle myślałem że większa
będzie. Jakbym wiedział to poszukałbym czegoś ciekawszego, np. ponad 200m
wrocławskiego wieżowca (Sky Tower). Trudno, czas goni. Kilka zdjęć i po śladzie
na dworzec. Jakieś tam zakupy i w pociąg. Podróż, jak zwykle minęła przyjemnie
i bez większych przygód (poza awarią lokomotywy i 80min. opóźnieniem ;) ). Moją uwagę zwrócił też często spotykany w pociągach obwoźny sprzedawca piwa jasnego i wody mineralnej. Który komunikując się przez telefon ze swoim kolegą sprawnie planował swoją pracę unikając konduktorów i sokistów. W
Krakowie przed 7mą a w domu o wpół do 8mej.
Udana wycieczka, 300km styczniu. Tylko że ten styczeń to
taki raczej marzec przypominał :)
Wszystkie zdjęcia: https://photos.app.goo.gl/uJgknpfYAEgk2Yop2
0.20 - 7.25
2,25l (w tym energetyk niecałe 2l, reszta woda)
4 bułki z pasztetem, 4 (małe) banany, 2x 7days, czekolada, prawie cała paczka wafelków, małe i duże delicje, trochę paluszków, 2 obrzydliwe, zimne mini pizze
Kategoria ^ UP 1500-1999m, > km 300-349, Powrót pociągiem
Skosztować śląskiego smogu
d a n e w y j a z d u
124.78 km
0.00 km teren
07:18 h
Pr.śr.:17.09 km/h
Pr.max:0.00 km/h
Temperatura:7.5
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy:850 m
Kalorie: kcal
Rower:Nawijacz asfaltu/szlakopomykacz własnej roboty (archiwalny)
Nawet nawet ale do krakowskiego nie ma startu.
https://photos.app.goo.gl/OGDeB2vasm3f0teE2
8.50 - 22.05
2 czekolady, chipsy und wafelki
0,5l energetyka + 0,75l (różowego) izo
Kategoria > km 100-149, Powrót pociągiem
Posprzątać ;)
d a n e w y j a z d u
251.92 km
0.00 km teren
14:00 h
Pr.śr.:17.99 km/h
Pr.max:60.00 km/h
Temperatura:10.0
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy:2000 m
Kalorie: kcal
Rower:Nawijacz asfaltu/szlakopomykacz własnej roboty (archiwalny)
Wszystkie znaki na niebie i Ziemi mówiły że wtorek będzie
najcieplejszym dniem grudnia (w całym kraju 2-cyfrowe temperatury). Wziąłem więc
wolne z zamiarem przejechania jeszcze jednej dłuższej traski. Silny (lecz
ciepły – halny) południowo-zachodni wiatr zadecydował o kierunku a długość (lub
raczej krótkość ;) ) dnia o dystansie. Radom. Miasto seksu i biznesu (nie wiem
o co chodzi w tych internetowych mądrościach, pozostaje wierzyć na słowo).
~200km najkrótszą drogą. Byłem tylko raz, przejazdem, 3 lata
temu, w czasie spontanicznej wycieczki do Warszawy. Dodatkowo powinno udać się wywalić tą zbiorówkę z głównej (to stąd taki tytuł wpisu).
Próbowałem się przespać, niestety nie udało się zmrużyć oka.
Ale nie martwi mnie to zbytnio, od czego są energetyczki? ;) Wyjazd o
standardowej i wg. mnie idealnej na długie trasy godzinie, czyli o północy. Na
termometrze za oknem 13 stopni O.o Już po skręcie w Bieżanowską (za zachód)
jedzie się bardzo lekko. Ale za przejazdami kolejowymi, gdy droga skręca na północ
rower nie jedzie w ogóle. On po prostu leci! Tak wieje w plecy. Do tego bardzo
ciepło, musiałem zdjąć nieco ubrań. Przejeżdżam przez Wisłę, przelatuję przez
puste, nowohuckie ulice (tu ciekawostka – korek z tramwajów zjeżdżających do
zajezdni) i wojewódzką 776-teczką wyjeżdżam z miasta. Dawno nie opuszczałem
Krakowa tym bardzo przyjemnym przecież wariantem. Jedno, drugie, trzecie rondo,
jakiś podjazd i są Proszowice. W bardzo ładnej świątecznej dekoracji. Coś tam
zjadłem, wciągnąłem nieco energetyczka (żeby wyprzedzić senność), na rynku
fotka z samym Papieżem ;) i dalej, na Skalbmierz. Za miastem kończą się
latarnie ale najfajniejsze, ciemne zadupia zaczynają się po skręcie z
wojewódzkiej w boczną drogę (skrót taki). Skalbmierz również rozświetlony ładną choinką a także bańką, w której zrobiłem sobie zdjęcie. Ciągle mocno wieje,
wiatr wygina i przechyla blaszaną wielką tablicę reklamową jak chce. Jest
natomiast coraz zimniej. Ze Skalbmierza kawałeczek wojewódzką a na rozstaju
prosto, znów bokami. Tu już ubieram prawie wszystko co mam. Po drodze typowa na
wsiach atrakcja czyli ucieczka przez chcącymi mnie zjeść kundlami. Wg mnie psy
to bardzo głupie stworzenia. Po co one tych rowerzystów gonią? Przecież setki ich
widziały, a żaden nie próbował wtargnąć na posesję czy coś ukraść. A ten dziad
i tak biegnie i szczeka w jakimś wściekłym amoku. Ale to i tak nic. Gdy
chciałem zrobić zdjęcie tablicy z pierwszym drogowskazem na Pińczów (bo akurat
nie było niczego innego godnego uwagi) włączyłem flesza. A flesz włączył
wszystkie psy w okolicy :D Tzn. samym błyskiem aktywowałem jednego psa ale to
jest taka reakcja łańcuchowa: po kolei dołączają się kolejne i kolejne, aż w
końcu szczeka cała wieś :D Gdy wyjeżdżam na otwarty teren (długa prosta przez
pola) wiatr pokazuje co potrafi, 50km/h po płaskim to był tam standard. Potem
bardzo fajny (acz zimny) zjazd drogą przez las (ponad 100m się tu wytraca, z
320 na 200m n.p.m.). Następnie kolejny, nie mniej fajny (i nie mniej zimny) leśny
odcinek - długa prosta Doliną Nidy. Na wiosnę jest tu naprawdę pięknie (foto z
2012r.). Kawałek przed miastem dobijam do wojewódzkiej i ciekawym mostem ze
ścieżką (za dnia wygląda tak) wjeżdżam do Pińczowa. Nie licząc nocnego Radomia
(wiadomo, inna liga) to Pińczów był wg mnie najładniej przystrojonym dziś
miasteczkiem. Kończy mi się paliwo ale na szczęście tuż po pierwszym ziewnięciu
na horyzoncie majaczą czerwone światła stacji benzynowej, gdzie kupuję 1l
wiadomego płynu. Powoli zaczyna się przejaśniać aż gdzieś pomiędzy Pińczowem a
Morawicą wita mnie nowy dzień. Zapowiada się on pogodnie (jednak tylko
zapowiada), Słońce wygląda bowiem coraz śmielej zza chmur (potem znowu się
schowa). Z ciekawszych rzeczy jakaś ładowareczka oraz przystanek autobusowy.
Niby zwykła, pobazgrana wiata ale doskonale zapamiętałem ją z majówkowej,
upalnej wycieczki w Góry Świętokrzyskie z 2012 roku (to z niej te wszystkie zielone zdjęcia). W Morawicy (choineczka)
wskakuję na krajówkę, która zaprowadzi mnie do Kielc. W mieście melduję się o 9
rano. Co ja będę robił cały dzień, jak o 9 rano mam 120km, a do celu raptem 80,
myślę sobie. Miasto zwiedzam przejazdem oglądając takie obiekty jak stadion
Kolporter Arena, Park S. Staszica, jakieś galeria czy inne, nie mniej urocze blokowiska. Po wyjeździe z miasta asfalty stają się mokre a i sam stan
nieba nie przedstawia się najlepiej. Padać może zacząć w każdej chwili. Za
Kielcami zaczyna się ekspresowa siódemka - zakaz, nie wolno. Na szczęście pozostawiono stary przebieg krajówki.
Zdegradowana do drogi ruchu lokalnego, kluczy ona zakrętami i raz lewą, raz
prawą stroną biegnie przyklejona do swej następczyni. Miejscami jest naprawdę ładnie. W końcu, w okolicach Suchedniowa zaczyna padać. Nie jakoś mocno, ale
słabo też nie. Zatrzymuję się nawet na przystanku celem przebrania w ciuchy
przeciwdeszczowe ale chwilę później przestaje kapać. W trakcie tej właśnie pauzy bardzo rzadkie
zjawisko – odwiedzają mnie tu dwa pieski (drugi), które nie tylko nie chcą mnie zjeść ale
merdają ogonkami i są bardzo przyjaźnie nastawione. Aż dał bym im jakieś
jedzenie ale mam same banany, wafelki i czekolady. One chyba tego nie jedzą. W
każdym razie takie merdające ogonkami pieski są OK. Kawałek dalej nieco abstrakcyjny widok. Obok drogi, na wsi, wyrasta nagle ogromna bryła
kopalnianej wywrotki kolebowej, radzieckiej marki Biełaz. Robię sobie z nią małą
sesje foto, rozmiar maszyny robi wrażenie. Z innych ciekawszych obiektów pomnik i
docieram do Skarżyska-Kamiennej. Nadkładam tam nieco drogi (i syfię rower)
omijając remont. Patrząc na mapę w telefonie nie odnajduję rynku w tej
mieścinie. W zamian za to takie oto dwa piękne kadry (to jest ukryte piękno,
trzeba umieć je dostrzec ;) ). Znów wpakowuję się w jakiś „skrót”, który nie
tylko nie był skrótem ale po prostu ślepą dróżką. Na horyzoncie, na północy,
natomiast ciekawe zjawisko – taki jakby wał z chmur, kończący strefę
zachmurzenia, za którym można dostrzec czyste, rozświetlone niebo. No i
faktycznie. Kawałek drogami technicznymi i w Szydłowcu już całkiem ładnie. Tu
rynek jest. Ciekawy ratusz także. W tym bardzo ładnym miasteczku urządzam więc
dłuższą pauzę. Młoda godzina (14ta) a do celu raptem 20km. Przed 15tą ruszam
dalej, starą siódemką, tu jeszcze z oznaczeniami. Słońce rozświetlające
przerzedzone, rozbiegające się chmury tworzy niezwykły widok, na zdjęciu
niewiele co widać. Droga okazuje się ślepa, tzn. można na ekspresówkę tylko
wjechać. Próbuję przebić się jakimiś błotami, polami lub przez plac budowy. W
międzyczasie ściemnia się. Ostatecznie zawracam i nadkładam parę km, innymi
błotami i leśnymi drogami. Jestem trochę wkurwiony, asfaltowa wycieczka miała
być a nie pchanie roweru po ciemku przez pola i lasy. W końcu jest jednak (też
rozkopana) wojewódzka a potem i krajówka, którą wjeżdżam do Radomia. Jest 17ta.
Pociąg za 3,5h, sporo czasu na zwiedzanie. Zanim jednak zacząłem zwiedzać ładny
kawałek przeleciałem 50km/h za ciężaróweczką ;) Nie pamiętam już gdzie kupuję
bardzo dobrego energetyka, takiego jeszcze nie piłem. Smaku też nie pamiętam, poza
tym że był bardzo dobry. Muszę częściej kupować :) Co do zwiedzania to najpierw
na dworzec, po bilety. Potem wypadałoby na rynek. Jednak w telefonowym GPSie
nie odnajduję niczego co byłoby wprost opisane jako „Rynek”. Czyli Radom ma
pewnie jakiś swój główny plac, który pełni rolę rynku. Znalazłem tylko Plac Konstytucji 3 Maja, nie wiem czy to ten. Mniejsza jednak o to bo zwiedziłem
inne ciekawe miejsca: ścieżki biegowo – rowerowe nad rzeką, ze 3 parki (zdjęć
brak bo nie wyszły), trochę uliczek w centrum, trochę przelotówek, blokowiska
itp. itd. Miasto można uznać za dobrze zwiedzone. Gdy zajechałem na dworzec na
liczniku miałem ponad 240km (wobec teoretycznych 200tu, które planowałem).
Jakieś tam zakupy – chipsy, paluszki, Nestea (tym razem bez energetyków, jak
usnę w pociągu nic się nie stanie). Powrót TLK minął szybko i przyjemnie. Przedziału
rowerowego co prawda nie było ale miejsca dużo. W Krakowie po 23 a w domu przed
północą.
Udana wycieczka, 250 w grudniu. Jeszcze kilka lat temu takie
coś nie przyszło by mi do głowy – ostatnie 200 robiłem we wrześniu a pierwsze w
maju. Okazuje się że wystarczy trafić w okienko pogodowe i taka trasa może być
całkiem przyjemna. Poza tym bardzo spodobał mi się taki styl wycieczek: niezbyt
napięty harmonogram, gdy dojadę do celu nie muszę od razu wskakiwać w pociąg a
te 3-4 godzinki turlam się po mieście i sobie zwiedzam. Muszę częściej coś
takiego jeździć. To był dobry, rowerowy dzień :)
Zdjęcia: https://photos.app.goo.gl/WvqIqbCWN0gETiNs2
0.05 - 23.55
2,5l energetyczka + 1l IceTea
3 bułki z szynką (różne), 3 banany, (duży) 7days, duże wafelki, małe delicje, czekolada, chipsy, słone ciasteczka i takież paluszki
Kategoria ^ UP 2000-2499m, > km 250-299, Powrót pociągiem
Rzeszów
d a n e w y j a z d u
207.37 km
2.00 km teren
12:25 h
Pr.śr.:16.70 km/h
Pr.max:0.00 km/h
Temperatura:10.0
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy:1500 m
Kalorie: kcal
Rower:Nawijacz asfaltu/szlakopomykacz własnej roboty (archiwalny)
Na sobotę zapowiadali ładną pogodę, zwłaszcza na południowym
wschodzie (+14 nawet miało tam być). Kierunek trasy nasunął się więc sam:
Tarnów, Rzeszów a może i Przemyśl.
Wyjazd standardowo o północy. Jest dość ciepło, w Wieliczce
musiałem się przebrać (wziąłem 3 kurtki: cienką, grubą i przeciwdeszczową, z
których wykorzystałem tylko tą pierwszą). Przy okazji uwieczniłem wreszcie za
zdjęciu ciekawostkę, która stoi tam od lat: znak z oznaczeniami starej
„czwórki”. Ów droga (dziś 94ka) zaprowadzi mnie do Rzeszowa. Kilka stopni na
plusie, jazda lekko pagórkowatą, pustą o tej porze dnia nocy krajówką mija więc
bardzo przyjemnie. Lada moment jestem w Bochni a chwilę potem w Brzesku. Na
rynku ciekawostka przyrodnicza: drzewka z żywo zielonymi liści pod koniec
listopada?! Na pewno nie jest to rodzimy gatunek. W Wojniczu ciemno, cicho, pusto i
głucho. W Tarnowie podobnie, na sennym rynku poza mną nie ma chyba nikogo, nie
to co w Krakowie, ten żyje non stop. Chwilę odpocząłem, coś tam zjadłem i na
wylocie z miasta wita mnie wschód Słońca. Po drodze robię zdjęcia co
ciekawszych obiektów typu: malutka huta szkła, skład opon czy całkiem spory silniczek. Listopadowy ranek jest słoneczny i pogodny. Bardzo przyjemne jak na
późną jesień warunki nieco psuje silny i zimny południowy wiatr, który włącza
się kawałek za Tarnowem. W połączeniu z brakiem sensownych połączeń kolejowych
(pociąg o 4.30…) stawia on pod znakiem zapytania plany dotarcia do Przemyśla.
Pewnie skończy się na Rzeszowie, myślę sobie (nie myliłem się). Póki co jadę
jednak dalej i zwiedzam przejazdem centra (ryneczki, placyki itp.) wszystkich
mijanych miasteczek. Pilzno, Dębica, Ropczyce, Sędziszów Małopolski. Cztery
dokładnie są między Tarnowem a Rzeszowem. W dwóch z nich (nie pamiętam już w
których) małe zakupy a między trzecim a czwartym rzecz nieco ciekawsza:
(czynny) odwiert ropy naftowej. Dłuższą chwilę wgapiam się w tą hipnotyzującą
pracę pompy ;) Po czym robię jeszcze małą sesję zdjęciową z wielką radziecką maszyną nieznanego mi przeznaczenia (wyciągarką czegoś tam pewnie). Ruszam
dalej, im bardziej na wschód tym mocniej wieje. Co silniejsze podmuchy wiatru
zaburzają mój tor jazdy znosząc mnie nieco ku osi jezdni, trzeba uważać. Im
dalej tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu że dziś skończymy na Rzeszowie.
Na przydrożnych przystankach przyglądam się różnym ciekawostkom (pisałem już
kiedyś, że bardzo ciekawe rzeczy można tam znaleźć). Tym razem zainteresował
mnie ten napis. Do Rzeszowa docieram chwilę przed 14tą. Za wcześnie by od razu
wracać (o Przemyślu już dawno nie myślę). Odszukuję interesujący mnie pociąg: 17.50,
ostatni Regio do Krakowa, potem już tylko IC. Mam więc niemal 4 godziny na
zwiedzanie miasta. Zwiedzam więc.
Pomijając rzecz tak oczywistą jak Wielka Cipa (być w Rzeszowie i zobaczyć Wielkiej Cipy to nie być w Rzeszowie) zaliczam też rynek. Potem ładnymi bulwarami Wisłoku (po drodze gejowska kładka)
docieram na północny skraj centrum Rzeszowa. Gdy się kończą przejeżdżam na
drugą stronę rzeki i skręcam w uliczkę która okazuje się być ślepa. Jest za to
ścieżka. Początkowo prowadzi ona przez jakiś sad (?). W każdym razie drzewa
rosną w równiutkich rzędach. Potem jakieś chaszcze, klimatyczna kładka nad
Wisłokiem, między rurami magistrali CO. Torowiska kolejowe, działki,
rozmoknięte drogi (a rower świeżo wymyty :D) itp. itd. Wreszcie wydostaję się z
tego bagna i wyglądającym na nowo wybudowanym, okazałym mostem na powstającej
północnej obwodnicy miasta przedostaję się na zachodnią jego stronę. Potem
znowu po bulwarach (robi się ciemno), w te i we wte. Na północ leciało się
pięknie, na południe wiatr mocno hamował. Potem tu i tam, tam i tu, i na dworzec. Zapiekanka, bilety i do domu. Podróż pociągiem minęła bardzo przyjemnie. Nie mogła inaczej bo jechałem jednym z najwygodniejszych pojazdów
szynowych – starym dobrym „kiblem”. Te nowoczesne Pesy, Sresy i inne Impulsy do
pięt mu nie dorastają. Jedyna wada to brak wifi/gniazdek ale chyba nie po to
jeździ się pociągami żeby na fejsie siedzieć (którego i tak nie używam). W
Krakowie mała dokrętka i akurat gdy zaczyna padać dojeżdżam do domu, koło
22giej.
Udana wycieczka, jak na koniec listopada pogoda jak i
dystans zupełnie ok. Lajtowe zwiedzanie Rzeszowa było zdecydowanie lepszym
pomysłem niż orka pod wiatr do Przemyśla i czekanie w nocy kilka godzin na
pociąg. Czasem trzeba wiedzieć kiedy odpuścić (miewam z tym problemy ;) ). Rzeszów wywarł na mnie bardzo pozytywne wrażenie, nie taki skansen jak Kraków. Pomimo że miasto zupełnie innej wielkości to jakoś tak z rozmachem bardziej.
Opis krótki bo i trasa nie za długa. Bliźniaczo podobna do
tej sprzed roku, też z końca listopada
Reszta zdjęć: https://photos.app.goo.gl/eDaDSCRLBBwVqSyy2
00.30 - 21.55
2,7l
4 bułki z pasztetem, 4 banany, 1 zapiekanka, 0,5kg wafelków, duże delicje, 1 x 7days, paczka słonych ciasteczek
Kategoria ^ UP 1500-1999m, > km 200-249, Powrót pociągiem, Terenowo
Tarnów
d a n e w y j a z d u
103.19 km
0.00 km teren
05:10 h
Pr.śr.:19.97 km/h
Pr.max:0.00 km/h
Temperatura:5.0
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy:750 m
Kalorie: kcal
Rower:Nawijacz asfaltu/szlakopomykacz własnej roboty (archiwalny)
Leniwa przejażdżka sobotnim, listopadowym popołudniem. Po drodze zaczyna kropić a w Bochni już całkiem konkretnie padać, pół godziny przeczekałem. Drogi mokre aż do Tarnowa. Tam mała dokrętka, w Krakowie także, coby setka wpadła. Z ciekawostek to taka była różnica ciśnień między obydwoma miastami (butelka zakręcona w Krakowie tak właśnie wyglądała po dotarciu do Tarnowa). Aha kilku młodzieńców w pociągu nie mogło się nadziwić widokiem roweru w listopadzie. Zupełnie jakby zobaczyli narciarza w środku lata.
https://photos.app.goo.gl/fgIOJpgQDxu4K2ab2
13.15 - 21.55
Kategoria > km 100-149, Powrót pociągiem
I jeszcze jeden, i jeszcze raz!
d a n e w y j a z d u
328.03 km
0.00 km teren
17:16 h
Pr.śr.:19.00 km/h
Pr.max:0.00 km/h
Temperatura:10.0
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy:2000 m
Kalorie: kcal
Rower:Nawijacz asfaltu/szlakopomykacz własnej roboty (archiwalny)
Pierwszy weekend listopada zapowiadał się pogodnie a to mogło oznaczać tylko jedno - kolejną długą traskę. W tym sezonie nie ma śladu po jesiennym "wypaleniu", typowym dla ubiegłym lat, głód jazdy wciąż jest ogromny. Na dzień zapowiadają >10 stopni, w nocy plus kilka. Nietaktem byłoby chcieć więcej w listopadzie. Tym razem za cel obrałem Ostrów Wlkp., miasto wielkości podobnej do Kalisza, niedaleko zresztą od niego leżące.
Wyjazd standardowo, koło północy a dokładniej 15 po. Dziś z Krakowa planuję wylecieć krajową 94eczką, dawno nie jechałem tą całkiem przyjemną przecież drogą. Potem przez Śląsk, w GOPie podobnie, ostatni raz byłem w ubiegłym roku. Przelatuję szybko przez miasto niekoniecznie przejmując się ścieżkami rowerowymi i innymi utrudniaczami jazdy. Na tablicach informacyjnych 10 stopni O_o. Drobne roszady z ubraniami, to za zimno, to znowu za ciepło, w końcu udało się ubrać optymalnie i koło 1szej w nocy jestem już koło galerii Bronowice a więc na wylocie z miasta. Kawałek dalej, gdy kończą się latarnie dostrzegam zjawisko o którym przypadkiem wyczytałem wczoraj w internetach: "pełnia bobra" (:D). Faktycznie księżyc jest dzisiaj bardzo jasny! Do tego stopnia że jakby się uprzeć całą pierwszą noc można by przejechać bez lampki. Oczywiście miałem ją włączoną na pozycyjnym trybie, tak tylko kilka razy sprawdziłem: jazda w lekkiej mgle, po leśnym odcinku byłaby bezproblemowa bez oświetlenia! Za miastem z wspomnianych 10 stopni niewiele już jednak zostało - na jednej tablicy 5, na innej ledwie 2 stopnie. Jedzie się jednak zupełnie dobrze, za wyjątkiem zagłębień terenu, gdzie gromadzą się mgły i zimne powietrze. Przed Olkuszem zaczyna się dwupasmówka która przelatuję przez miasto (na rynek nie zajeżdżam, byłem nie raz). Za miastem natomiast napotykam pierwszą kopalnię, i ciekawy, głośno pracujący taśmociąg nad jezdnią. Jedzie się bardzo sprawnie i koło 5tej jestem już praktycznie na Górnym Śląsku, a dokładniej w Dąbrowie Górniczej. Pierwszy dłuższy postój planowałem urządzić na jakimś rynku, jestem jednak już tak głodny że zadowalam się pierwszym napotkanym przystankiem. Coś tam jem, piję, odpoczywam, oglądam plakat, marznę. Bo dopiero tu zrobiło się naprawdę zimno, start po tym postoju nie był przyjemny. Z godnych uwagi rzeczy mijam zamek w Będzinie, słynną Będzińską "nerkę" (skrzyżowanie) oraz oryginalny dyskont alkoholowy :D Mają nawet zatoczkę parkingową jakby komuś bardzo się spieszyło z zakupami. Nieśmiało wstaje nowy dzień, tzn. z robi się szaro a potem biało. Czeladź mijam tranzytem, docieram do Bytomia. Tu w czasie sesji foto na obskurnym placu zatrzymuje mnie Policja celem rutynowej kontroli trzeźwości, kontrolują wszystko co jeździ. Jako że wynik może być tylko jeden, zapalają się zielone diody a ja mogę jechać dalej. Nawiasem mówiąc to co wyczyniają Panowie Policjanci jeżdżąc w kółko po tym placu, przejeżdżając ciągle linie, skręcając w prawo z pasa do skrętu w lewo itp itd kwalifikuje się do stwarzania zagrożenia w ruchu lądowym. Błądzę chwilę po mieście, przy okazji podziwiając piękno typowego, śląskiego miasta. (To piękno jest ukryte, na pierwszy rzut oka go nie widać. Czasami po prostu coś jest tak brzydnie że aż ładne.) Na prostokątnym, bytomskim rynku wybija równe 100km a ja dłuższą chwilę odpoczywam ciesząc oczy pierwszymi przebijającymi się przez mgły promieniami listopadowego Słońca. Równie pięknymi jak latem ale zdecydowanie słabiej ogrzewającymi. Z nowymi siłami ruszam dalej, tym razem krajową 11teczką. Na drodze do Tarnowskich Gór ścigam się przez parę ładnych km z Elką. Wynik uznać trzeba jednak za nierozstrzygnięty, w końcu każdy musiał skręcić w swoją stronę. W Tarn. Górach również, a jakże, zajeżdżam na rynek gdzie urządzam małą sesję foto (zdjęcie jest klatką z filmu, o wiele łatwiejszy sposób od walki z samowyzwalaczem). Po wyjeździe z miasta mijam dużo fajnych rzeczy: pierwsze drogowskazy na Ostrów, znany zakład przemysłowy z długą historią, ładny widoczek na leśnym parkingu, równie ładny jesienny lasek, groźnie brzmiący znak (?!)... Itp. itd. Niby taka zwykła krajówka gdzieś na Śląsku a tyle ciekawych rzeczy. Po 10tej docieram do Lublińca. Z wszechobecnych ścieżek rowerowych najchujowszego sortu w trosce o zdrowie psychofizyczne korzystać nawet nie próbuję. Jest już przyjemnie ciepło (jak na listopad) . Na niedużym, lecz ładnym - za sprawą dwóch starych drzew rynku kolejna pauza. Jakieś tam banany czy inne delicje, i w drogę. Choć jestem gdzieś na granicy woj. Śląskiego i Opolskiego zaczyna się typowa, wielkopolska stolnica. Jednak jak już kiedyś pisałem dla rowerzysty z małopolski (gdzie ciągle jest pod górkę lub z górki) jest ona fajną egzotyką. I pozwala np. uchwycić w całości długi pociąg, którego koniec nie niknie gdzieś za zakrętem czy pagórkiem. To zdjęcie pozostawię bez komentarza. Może dodam tylko że dziś chyba z kilkadziesiąt km przejechałem na zakazie. Ciężko jest być rowerzystą w naszym pięknym kraju. Jakaś wieża ciśnień, kwitnące na żółto (w listopadzie?!) kwiatuszki, przedświąteczna hodowla jemioły ;), i jest i Olesno. A w nim rynek, dwie kolumny z figurami świętych, nietypowy ratusz i inne tego typu zabytki. Dopiero tutaj pierwsze zakupy - list picia wystarczył mi na jakieś 180km! Zaleta jazdy jesienią, mniejsze spalanie ;) A kupuję kilka rogalików (słodkie ale bardzo lekkie, dobrze wchodzą) plus izotonik (cz. porzeczka, bardzo dobry) dla wojowników, czyli w sam raz dla mnie :) Między Olesnem a Kluczborkiem mijam grupkę rowerzystów ale taką ciekawą, tzn. byli w niej również dzieciaki koło 10lat, na szosówkach, w pro strojach, z jakimś "trenerem". A ja w jeansach i mtb na sliskach, aż mi głupio się zrobiło taką ekipę odstawiać w tyle ;) Ale nie ma co się śmiać, gdy ja miałem 10lat montowałem 3 funkcyjną Sigmę 3000 do wiśniowego, stalowego górala marki "Active" i kręciłem pętelki po parku na osiedlu ;) Nadkładam nieco drogi jedną i drugą krajówką, by zahaczyć o centrum Kluczborka. To wita mnie ciekawą wieżą, bramą i drzewem nieznanego mi gatunku z pączkami liści (?!). Kolejna dziś ciekawostka przyrodnicza na trasie. Spać się nieco zachciało ale chwila siedzenia z zamkniętymi oczami wystarczyła by znów stać się zdatnym do jazdy. Za miastem jakiś pan z Seata Ibizy zatrzymuje się i szturcha nogą leżącego w rowie ogromnego dzika (?). A może on sobie tylko śpi? Ale ja bym się bał szturchać butem ogromnego śpiącego dzika. Dzień kończy się bardzo szybko i koło 16tej Słońce chyli się już ku zachodowi, na tle którego focę kolejny dziś pociąg. W Byczynie już prawie całkiem ciemno. Jest kolejna, podobna do tej z Kluczborka wieża a także pijak leżący na środku drogi. Druga noc w trasie również funduje mi podobną co poprzednia atrakcję. A mianowicie wschodzący Księżyc. Który wprost płonął! W Kępnie nieprzyjemny, sfrezowany fragment który był pretekstem do zastosowania się do znaku B-2 i przejechania kawałek po chodniku. Rynek w mieście niestety przegapiłem, nie chce mi się wracać. Robię małe zakupy (rogaliki rządzą), przyglądam się (z bezpiecznej odległości) nocnej bójce pijaczków i ruszam dalej. Na przystanku za miastem (w zastępstwie rynku) dokonuję konsumpcji tego i owego, i w drogę. Już niedaleko, zdaje się mówić przydrożny znak. Po drodze niespotykane zjawisko, no zupełna wręcz ciekawostka. Znaki "stromy podjazd" / "niebezpieczny zjazd". W Wielkopolsce?! Cóż za dziwo. Aż się zatrzymałem zrobić zdjęcie, żeby nie było że ściemniam. Okazuje się, że stromy, niebezpieczny i w ogóle extremalny podjazd ma może ze 3% nachylenia :D Tak mnie rozbawiła ta sytuacja że w ogóle nie przejąłem się trąbiącym na mnie debilem w ciężarówce. Kolejna mieścina na trasie to Ostrzeszów. Tu rynek omijam bo po prostu mi się nie chce nic zwiedzać. Z tego miasta więc tylko fotka zabytkowej zapewne wieży ciśnień. Mijam jeszcze drzewa (lipy konkretnie) którym chyba pomyliły się pory roku i zapomniały czegoś zrzucić. Wspominałem coś o ciekawostkach przyrodniczych? Mijam rozstaj krajówek i docieram do skrzyżowania, na którym muszę skręcić w lewo aby nie wpakować się na ekspresówkę. Oznakowanie jest jednak mylące a darmowa mapa w GPSie wręcz błędna, wskutek czego na ekspresówkę wjechałem. Trochę kusi by pocisnąć dalej, droga przecież pusta a do zjazdu może z 10km. Potencjalny mandat jednak odstrasza, i ujechawszy może 300m zatrzymuję się i prowadząc rower po zewnętrznej stronie barierki wracam na skrzyżowanie, i skręcam we właściwą drogę. Do Ostrowa wjeżdżam koło godz. 22giej. Ładną chwilę zajęło zrobienie w miarę czytelnej, dokumentacyjnej fotki z tablicą z nazwą miasta (i z czymś przypominającym mnie). W Ostrowie pierwsze co robię to zaliczam rynek. Na wszelki wypadek jakbym np. zajechał na stację i skusił mnie ciepły, czekający na peronie, odjeżdżający za kilka minut pociąg. No i udało się, pociąg odjechał chwilę po 23ciej, spóźniłem się 10min :) Hehe mam więc 4 godziny na zwiedzanie miasta, następny dopiero 3.13 :) Pierwszą jednak godzinę spędzam ogrzewając się w hali dworca, ładując telefon, wypijając dwie gorące herbatki a także rozmawiając z sympatycznym ochraniarzem. Dwóch ich jest a poza rozmową z nielicznymi pasażerami zajmują się głównie siedzeniem przy stolikach i spaniem. Ale lepsi tacy niż strażnik Texasu z dworca w Tarnowie, który straszył mnie akcją antyterrorystów za 80tys. zł tylko dlatego że zostawiłem rower oparty o ścianę 5m ode mnie i poszedłem kupić bilety. Bo to jest bagaż pozostawiony bez opieki i ja tam bombę mogę mieć. "Bombę to on ma w majtkach" - tak skomentował opowiedzianą mu sytuację ochroniarz z Ostrowa. Gdy było mi już ciepło a telefon w połowie naładowany udałem się na małą eksplorację miasta. A właściwie to całkiem sporą bo niemal 20km nakręciłem zwiedzając różne ciemne zaułki Ostrowa. Oprócz miejsc tak oczywistych jak rynek i uliczki starówki zaliczyłem także: różne parki, skwery, blokowiska, osiedla domków jednorodzinnych, tereny przemysłowe a także mały zalew na północnym krańcu miasta. Fajna taka nocna eksploracja ale trochę już zmarzłem więc zahaczając o sklep (paluszki & krakersy) zajechałem powoli na dworzec. Jeszcze małe zakupy w automatach (tu także szukałem NIEsłodkich rzeczy) i wskakuję do pociągu. Skład ze starych ale przedziałowych (więc wygodnych) wagonów. Podróż minęła przyjemnie i bez przygód. No może poza płatnością kartą która nie poszła i musiałem zapłacić drugi raz gotówką. Tzn. ściągnęło pieniądze z konta i trzeba czekać tydzień aż wrócą. Takie rzeczy w 2017 roku? Trochę niedopracowany ten system. W Krakowie koło 9.30, w domu zaś o 10tej.
Kolejna udana, długa trasa, jak (niemal) wszystkie zresztą w tym rekordowym sezonie. Ciągle ma być ta ostatnia, potem ostatnią okazuję się następna, i następna. Kto wiec, może uda się więc jeszcze coś fajnego (tzn. długiego) w tym roku przejechać?
Wszystkie zdjęcia: https://photos.app.goo.gl/4zdVIRfYCCTYRhgB3
0.15 - 10.35
1l energetyka, 0,75l izo, 0,5l coli, 0,6l herbatki, 0,5l IceTea i 0,3l soczku
5 rogalików (w tym 3 duże), 4 banany, 3 (małe) paczki chipsów, 2 (duże) bułki nie pamiętam z czym, 1 (duże) delicje), 1 czekolada, 2/3 paczki paluszków, 1/2 paczki wafelków, 1/3 paczki krakersów
Nowe gminy:
Śląskie:
Tworóg
Lubliniec
Kochanowice
Ciasna
Opolskie:
Olesno
Lasowice Wielkie
Kluczbork
Byczyna
Wielkopolskie:
Łęka Opatowska
Baranów
Kępno
Ostrzeszów
Przygodzice
Ostrów Wielkopolski - obszar wiejski
Ostrów Wielkopolski - teren miejski
Kategoria ^ UP 2000-2499m, > km 300-349, Powrót pociągiem
Toruń
d a n e w y j a z d u
417.59 km
0.00 km teren
23:35 h
Pr.śr.:17.71 km/h
Pr.max:0.00 km/h
Temperatura:10.0
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy:2350 m
Kalorie: kcal
Rower:Nawijacz asfaltu/szlakopomykacz własnej roboty (archiwalny)
(Ładna piosenka, polecam: https://www.youtube.com/watch?v=zdCzuQseaOE )
Wpadłem kiedyś na pomysł kolejnej rzeczy którą można by kolekcjonować jeżdżąc na rowerze - fajnie byłoby zaliczyć wszystkie miasta wojewódzkie w Polsce. Oczywiście startując z Krakowa, bez noclegów po drodze. Po ostatniej trasie do Gdańska wydaje mi się to całkiem wykonalne, tylko Szczecin jest (troszkę) dalej. Przypomniawszy sobie o tym fajnym celu dziś na tapetę wziąłem Toruń, + ew., jak się uda - Bydgoszcz (nie udało się). Pogoda jak na drugą połowę października zapowiadała się całkiem znośna - kilkanaście stopni, w nocy kilka. Druga noc ma być mglista. Ale dawno nie jeździłem w mgłach więc może być fajnie.
Start jak zwykłe o północy, a dokładniej to pięć po. Przelatuję przez miasto niekoniecznie przejmując się ścieżkami rowerowymi / sygnalizacją świetlną i wylatuję wojewódzką 794-eczką. Znowu ta sama droga ale co zrobić, tędy najbliżej. Przed Skałą jedyny de facto podjazd na trasie i początek mgieł. Ale jako że jest ciepło (~10 stopni) to są one jedynie fajnym urozmaiceniem. W Skale śniadanie, i dalej na Wolbrom. Pierwsze fajne, nieoświetlone odcinki. W Wolbromiu zamiast zdjęcia rynku dla odmiany zdjęcie zegara na Urzędzie Miasta. Koło Pilicy mgły ustępują (jeśli są to one zawsze się tu kończą). W Pilicy pauza pod powoli opadającą z liści wielką lipą. Jak ten czas leci, nie tak dawno, podczas majówkowej trasy do Poznania miała młode zielone listki... Zanim zacznie mi być smutno ruszam dalej, na Pradła & Lelów. Po drodze na przystanku autobusowym ciekawe znalezisko (na takich przystankach w wioskach często można znaleźć różne ciekawe rzeczy) - kobiecy stanik. Rozmiaru niewielkiego. Ciekaw jestem w jakich okolicznościach ktoś go tu powiesił ;) W Lelowie dokupuję picia - dziś poszedłem bowiem po rozum do głowy i nie z targałem z domu jak zwykle 2,5l, tylko 1l. Tu też powoli zaczyna się przejaśniać. Zamotawszy się nieco na wyjeździe z miasta (pętelkę zrobiłem) wskakuję z powrotem na 794kę. Którą opuszczam kilka km za miastem, wreszcie jakieś nowe okolice poznam. Obsadzone ładnymi drzewami boczne drogi, zaorane pola i jesienny zapach lasów. Takie oto przyjemne okoliczności przyrody będą mi towarzyszyły przez całą drogę do Radomska. Po drodze z godnych odnotowania mieścin: Przyrów, Gidle i Pławno. W każdej coś w rodzaju rynków/głównych placów (w Gidlach niestety robi on za parking). Aha, po drodze zaczęło kropić, ale dosłownie po kilku km przestało. Do Radomska wjeżdżam krajową 91ką a jest koło 10.30. Rozpogodziło się ale z temperaturą szału nie ma. Coś tam odpoczywam, jem, dzielę się wafelkami z dwoma miłymi wróbelkami i dalej, na Kamieńsk, kilkanaście km krajówką. W Kamieńsku koło południa. Jest tu pomnik T. Kościuszki, jest też w miarę ciepło. Odcinek do Bełchatowa zapamiętałem głównie z tego że było pod wiatr. W okolicach tej kopalni chyba zawsze tak wieje. Kopalnię oglądnąłem sobie w marcu, więc tym razem zadowalam się fotką ledwie widocznych kominów elektrowni. Po drodze remonty i ruch wahadłowy. Mnóstwo czasu tam straciłem ale jednocześnie sporo odpocząłem czekając na zielone światła. W końcu docieram do Bełchatowa. Bardzo nieprzyjazne rowerzystom miasto, taki Tarnów w miniaturze. Wszędzie koślawe ścieżki z różowej kostki Dauna i kierowcy trąbiący gdy ktoś ośmieli się jechać po jezdni (a ścieżka jest po lewej stronie drogi). Bełchatów to nie miasto, to stan umysłu. Zrobiłem więc sobie tylko selfie z lokalnymi bikerami i czym prędzej uciekłem z tego ZOO. Na wolności bardzo przyjemnie - gładka, mało ruchliwa wojewódzka :) Niepokoi natomiast to że raptem 200 na liczniku a ja jestem już zauważalnie zmęczony. W końcu docieram do Pabianic. Szeroka brukowana aleja, tramwaje i obskurne PRLowskie budynki. Całość nieco zaniedbana ale może to dlatego miasteczko to mnie tak zainteresowało. Do Konstantynowa & Aleksandrowa Łódzkiego przyjemną, mało ruchliwą DK71. W Konstantynowie kwiatki rodem z Bełchatowa ale na szczęście nie ma tego dużo. Zjadłbym przed nocą coś ciepłego. Zmrok łapie mnie koło Aleksandrowa Ł. Ostatecznie stanęło na 2 zapiekankach z Orlenu, nie ma co szukać nie wiadomo czego, całkiem dobre przecież. Pora na trudny nawigacyjnie odcinek bocznymi dróżkami, bez nawigacji w telefonie się nie obeszło. Dziwne nazwy miejscowości - Jedlicze A, Jedlicze B, wiadukt nad A2ką. Kawałek dalej nieco się zamotałem, przez drugi bliźniaczo podobny wiadukt nad autostradą. Mijam z 5 tablic "Ozorków" ale do centrum nie udało mi się zajechać. Jest za to coś o wiele bardziej dla mnie w tym momencie istotnego a mianowicie pierwszy drogowskaz na Włocławek. O tak, gładka, pusta, prosta krajówka to to na co czekałem :) Bardzo sprawnie łyka się nocą takimi drogami kilometry. Docieram do Łęczycy. Miasta znanego głównie za sprawą zamku. Niestety nie było za bardzo jak ująć go w kadrze i ostatecznie zadowalam się zdjęciem rynku i więzienia. Za miastem ciekawostka - mija mnie kolumna wojskowa. Ze 20-30 pojazdów mogło być, w tym ok. 10 czołgów na naczepach. Zaczyna się chcieć spać (jakby co kupuję energetyka na stacji) ale do Krośniewic docieram jeszcze w dobrej formie. Jest koło północy a na liczniku 300km. Słabo. Wypijam dużego Red Bulla, wciągam cztery 7days'y, ubieram prawie wszystko co mam (zimno!), siedzę chwilę z zamkniętymi oczami (taka prawie drzemka). Jestem gotów do dalszej drogi ale coś mi się to nie widzi. Dosłownie. Gęste mgły, zimnica, ogromna wilgoć w powietrzu. I tak będzie niemal do Torunia. Nie chce mi się szukać normalnego wyjazdu z miasta więc przenoszę rower przez barierki w poprzek dwupasmówki. Przecież nikt nie widział ;) Niestety przy pokonywaniu rowu wlazłem w wodę i zamoczyłem prawego buta (w tą stopę będzie mi teraz zimno). O wjeździe do Kuj-Pom informuje mnie przydrożny billboard. Z miast mijam tylko położony nad jeziorem Lubień Kujawski. Na węźle z A1ką pierwszy drogowskaz na Toruń! O tak, takie rzeczy mocno podnoszą na duchu. Kowal (miasto) ominąłem obwodnicą, jakoś przeoczyłem zjazd. Jest bardzo zimno. Szukam jakiejś stacji, ze wskazaniem na Orlen. Jedną znajduję ale zamknięta. Chcę się czym prędzej znaleźć we Włocławku, tam musi jakaś być. Najpierw jednak długa, demotywująca, zimna, ciemna i mglista prosta przez las. Tam to już miałem dość wszystkiego. A na domiar złego jakiś batman mi się wyłonił z ciemności. Cały na czarno, żadnego odblasku, bo po co. Prawie wpadłem na dziada. Wreszcie jest Włocławek. A w nim oaza ciepła na tej bezkresnej zimnej pustyni - Orlen! Zapiekanek w nocy nie serwują ale są hot-dogi. W tym momencie nie ma to dla mnie żadnego znaczenia, ważne że ciepłe. W połączeniu z ciepłem wewnątrz budynku i gorącą herbatą stawiają mnie one na nogi. Ubieram jeszcze ostatnią warstwę jaka została mi do ubrania, tj. drugie spodnie na wierzch i jestem gotów do dalszej walki. Przez miasto przelatuję niestety główną drogą, zahaczając tylko o jakiś podrzędny placyk. Rynku nie chce mi się szukać. Do Torunia jakieś 50km. Droga jest jedna. Prosta jak drut dwupasmowa krajówka. Z początku z upierdliwymi ścieżkami i zakazami dla rowerów, które na szczęście kończą się za miastem. Po drodze efektownie rozświetlone zakłady (widok podobny do rafinerii w Gdańsku). Dłużył się ten odcinek strasznie a kilometrów nie ubywało. Spać się chciało, ze 3 razy zatrzymałem się na standardowe 5min drzemki na przystankach ale skończyły się one siedzeniem z zamkniętymi oczami. Gdy z mgieł wyłania się świecący na czerwono Orlen postanawiam rozprawić się z sennością w drugi ze znanych mi sposobów - za pomocą energetyka. 2x0,33l. Pomogło :) Gdzieś tu do krajówki dołącza się autostrada i będą tak sobie szły równolegle przez następne 20km. Powoli zaczyna świtać, tj. czerń wymieszana z szarością i bielą zamienia się w biel wymieszaną z szarością. A potem w biel wymieszaną z bielą. Po drodze oglądam takie cudo i dłuższą chwilę zastanawiam się co autor miał na myśli. Nic nie wymyśliłem, jadę dalej, zastanowię się nad tym później. W czasie ostatnich km przed miastem po prawej towarzyszy mi ładny lasek. Szkoda że nie wiedziałem że kilkaset metrów za nim jest Wisła, może jakiś ładny widoczek by był. Tablicę "Toruń" osiągam o godz. 8.20, udało się! O Bydgoszczy rzecz jasna nie ma mowy, nie tym razem. Szukam więc najpierw stacji kolejowej. Bez problemów odnajduję niezbyt imponujący zabytkowy, otoczony torowiskami budynek, z parowozem - pomnikiem na placu. Kilka razy windami w te i w wte, kupuję bilety i mam niecałe 2 godziny na zwiedzanie miasta, odjazd 10.46. Z ciekawych rzeczy, kolejno: most. Bardzo długi, 6 przęseł, wg. Wikipedii 898m długości! (dla porównania te krakowskie mają raptem sto kilkadziesiąt metrów). Wisły za bardzo nie widać, wszystko tonie w mgłach. Pomnik z wielką kotwicą. Z rzeczy standardowych: rynek i ratusz. Na koniec rzecz najważniejsza: pomnik M. Kopernika. Wystarczy, chciałbym coś jeszcze zjeść na dworcu. Wracam po śladzie, na dworcu zapiekanka & herbatka, jakieś tam zakupy i odjazd. Podróż pierwszym TLK minęła bez przygód, zdrzemnąłem się, posłuchałem muzyki itp. Przesiadka na Wa-wie Zachodniej, planowo godzina czekania. Tymczasem pojawiały się kolejne komunikaty - opóźniony: 80, 90, 115, 120, 125, ostatecznie stanęło na 130 min :D Jakoś szczególnie mi to nie przeszkadzało bo gdzie mi się spieszy? Do pracy dopiero w pon. na 8. Jeździć po Warszawie już mi się nie chciało więc pospacerowałem sobie z rowerem po okolicach dworca. Pozwiedzałem warszawskie przejścia podziemne, tam to naprawdę można zabłądzić ;) Zjadłem zapiekankę (która to już? 4ta? i jeszcze 2 hot-dogi były) w ukraińskim barze prowadzonym przez miłą Ukrainkę, przy fajnej ukraińskiej muzyce. Ogólnie popatrzyłem sobie trochę na życie wielkiego miasta i sam tym tym życiem trochę pożyłem. Odjazd 17.15 (planowo 15.05 :D). W pociągu spora frekwencja i za bardzo podkręcone ogrzewanie. Podróż spędziłem więc na podłodze, w przedziale rowerowym, za to w towarzystwie miłych (i ładnych) turystek :) Na Głównym po 20tej a w domu koło 21szej.
Udana wycieczka, kolejne duże miasto zdobyte. Takie jesienne jazdy też mają swój urok. Pierwsze 300 jechało się dobrze, dopiero ostatnia setka mnie zniszczyła (fizycznie i psychicznie). Ale przecież dzięki temu satysfakcja ze zdobycia celu jest jeszcze większa :) Nawet ten opóźniony pociąg w sumie na plus, jedyne co na minus to Bydgoszcz odpuściłem. Ale ona nie mi nie ucieknie ;)
Reszta zdjęć: https://photos.app.goo.gl/xXMJDQXJRf1pWSPW2
0.05 (21.10) - ok. 21.00 (22.10)
2,133l energetyka, 1,5l wody smakowej, 0,75l izotonika, >1l herbatki
4 banany, 2 (duże) bułki z pasztetem, duże wafelki, duże delicje, małe pierniczki, 4 7days'y, 4 zapiekanki, 2 hot dogi, chipsy & herbatniczki
Nowe gminy:
Łódzkie:
Lutomiersk
Konstantynów Łódzki
Aleksandrów Łódzki
Zgierz - obszar wiejski
Zgierz - teren miejski
Parzęczew
Ozorków - obszar wiejski
Ozorków - teren miejski
Łęczyca - obszar wiejski
Łęczyca - teren miejski
Daszyna
Krośniewice
Nowe Ostrowy
Kujawsko - Pomorskie:
Lubień Kujawski
Kowal - obszar wiejski
Kowal - teren miejski
Włocławek - obszar wiejski
Włocławek - teren miejski
Lubanie
Waganiec
Raciążek
Aleksandrów Kujawski - obszar wiejski
Aleksandrów Kujawski - teren miejski
Wielka Nieszawka
Toruń
Kategoria ^ UP 2000-2499m, > km 400-499, Powrót pociągiem
Na północ :)
d a n e w y j a z d u
638.11 km
3.50 km teren
33:24 h
Pr.śr.:19.11 km/h
Pr.max:0.00 km/h
Temperatura:15.0
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy:3383 m
Kalorie: kcal
Rower:Nawijacz asfaltu/szlakopomykacz własnej roboty (archiwalny)
1. Zdjęcia: https://photos.app.goo.gl/SWfIquRK55tHKKEz1
2. Piosenka do zdjęć: https://www.youtube.com/watch?v=iQKZFDbO4Wk
3. Wymęczona relacja (jeśli ktoś zdecyduje się czytać, to wyłącznie na własne ryzyko, nie ponoszę odpowiedzialności za to że ktoś dojdzie do połowy i umrze z nudów):
Z Krakowa nad morze. Albo do Gdańska. Albo gdziekolwiek na drugi koniec Polski. Takie coś siedziało mi głowie od początku mojej przygody z rowerem tj. od roku 2011. Tylko że siedziało pod postacią małej, kilkudniowej wyprawy. Tak po 100-150km dziennie. Z przyczyn różnych ciągle odkładałem ją na kolejny sezon, i kolejny, i kolejny... Czas leciał, kondycja leciała (w górę) a plany przeewoluowały w 3x200. A potem w 2x300. W 2016 zrobiłem natomiast pierwszą 400kę, w 2017 pod koniec lipca pierwszą 500kę. W Rzeszowie po ok. 515km byłem w tak dobrym stanie że przemknęło mi przez myśl że gdybym w tym momencie był gdzieś na Pomorzu to te kilkadziesiąt km dzielące mnie od morza dociągnąłbym z palcem w nosie. Ale nie byłem na Pomorzu. Byłem w Rzeszowie. Bo trasę pierwszej 500ki zaplanowałem bardzo asekuracyjnie. Wskutek czego pomimo że pękła "magiczna 500ka" czułem pewien niedosyt. To ciągle nie było to. Trzeba spróbować jeszcze raz, tym razem nieasekuracyjnie, przez całą Polskę. Plany pokrzyżowała nieco gleba z początku sierpnia. Właściwie to gdy zbierałem swoje poobijane zwłoki ze szlaku pod Lubaniem to pierwsza myśl jaka przemknęła mi przez głowę: "no to se pojechałem nad morze...". Skończyło się mocnym poobijaniu, niby nic groźnego. Ale przez dłuższy czas byłem jednak trochę obolały i nie widziała mi się żadna rekordowa trasa. I tak minął sierpień. Potem minął i wrzesień, pogoda nie dopisywała, nie było weekendu z dwoma słonecznymi dniami (słonecznymi zarówno w Małopolsce, na Mazowszu jak i na Pomorzu :D ), nie było czasu. Wreszcie nadszedł ostatni weekend. Przełom września/października. Kilkanaście stopni (mniej niż 20, więcej niż 15) i żółciutkie okrągłe słoneczko w całej Polsce. W nocy plus kilka i brak przymrozków. Wszystkie pogodynki, meteoprog-i i inne TVNy były zgodne. To będzie pogodny weekend. Trzeba spróbować, teraz albo nigdy (tzn. za rok dopiero pewnie). Koło środy zapada ostateczna decyzja. Bierzemy wolne na poniedziałek i jedziemy to. Tego też dnia rozpocząłem przygotowania. Ze śr./czw. przespałem się 12h. Z czw. na pt. 8h. Jeśli tylko uda się zdrzemnąć w piątek wieczór na te 2-3 godzinki to senność nie będzie problemem. Przeserwisowałem też rower, rozrysowałem trasę :D (trzy pierwsze fotki w albumie), jakieś tam zakupy (mniejsze niż zwykle, żeby nie dźwigać tego, po drodze się kupi). Spać położyłem się koło 19. Podejrzewałem że nie będzie łatwo usnąć. I nie myliłem się, na zmianę: leżałem, drzemałem, spałem. Z tego letargu wyrwał mnie o 23.45 budzik komórki. Szybkie ogarnianie wszystkiego, 10 razy sprawdzam czy wziąłem najważniejsze: pieniądze, telefon i ładowarkę. Wziąłem. Na pewno wziąłem. A może jednak zapomniałem? Otwieram sakwę: jednak są, można jechać. Ale sprawdzę jeszcze raz, na wszelki wypadek. Wziąłeś, wziąłeś, wziąłeś, wszystko już jest, przestań sprawdzać tę cholerną sakwę, mówi do mnie wreszcie mózg. Ok, niech ci będzie. Jedziemy!
Godz. zero, zero minut piętnaście, września dzień ostatni, Anno Domino 2017.
No i ruszyli! A dwóch ich było: turysta rowerowy któremu wydaje się że jest ultrakolarzem i jego dzielny 29er, któremu wydaje się że jest szosowym przecinakiem, pożeraczem asfaltu.
Dobra, do rzeczy już: pierwsze co odczułem, poza ogromnym podekscytowaniem to to, że jest zimno. A przecież jestem w mieście, to co będzie na jakichś zadupiach koło świtu? Staram się myśleć pozytywnie, w zimie też się przecież jeździło.
- Ale to były jakieś tam stóweczki, a nie trasa przez całą Polskę!
- Cicho tam, nie znasz się.
(walczę z myślami).
Dorzuciwszy jakąś dodatkową warstwę przelatuję przez miasto, zatrzymując się tylko na fotkę na Rynku. Te koła, tego roweru, i te nogi, tego rowerzysty za 1,5-2 doby będą stały na Bałtyckiej plaży, myślę sobie. Z Krakowa wylatuję wojewódzką 794ką. Przed Skałą najcięższy dziś podjazd (właściwie to jedyny podjazd - vide profil trasy ;) ), z 200 na ponad 400m n.p.m. W Skale śniadanie, i dalej, na Wolbrom. Tu kończą się latarnie i zaczynają fajne, ciemne zadupia. Fajne bo lubię jeździć w takich ciemnościach i podziwiać rozgwieżdżone niebo, ale z praktycznego punktu widzenia to jednak lepiej się jeździ gdy są latarnie. No ale z praktycznego punktu widzenia to lepiej by było jechać pociągiem/autobusem nad to morze a nie rowerem ;) Kilka mniejszych i większych pagórków, i jest i Wolbrom. Na ławeczce znajduję niemal pełną (9 na 10) paczkę chusteczek! Fajnie, sprzydadzą się. Na wyjeździe z miasta pierwszy trudny nawigacyjnie odcinek (odcinki trudne nawigacyjnie to te nie biegnące wojewódzkimi/krajówkami). Patrzę na tą piękną rozpiskę, patrzę, i nie wiem gdzie skręcić. Odpalam na 30 sekund (oszczędzać baterię, oszczędzać baterię!) GPSa w komórce i już wiem. Pomimo raptem kilkudziesięciu km zaczyna pobolewać tyłek. Ale nie martwi mnie to zbytnio, ten typ tak ma, za chwilę przełączy się na "rowerowy tryb" i przestanie boleć ;) 30km zadupiasty odcinek i wita mnie świecący na czerwono neon supermarketu "Wafelek". Znaczy się Szczekociny. Szczekociny kojarzą mi się właśnie z "Wafelkiem". Coś tam pewnie jem, ciastka/bułkę/banana, nie pamiętam, zapijam energetykiem, i jazda. Wojewódzką na Secemin. Tu wita mnie pierwszy wschód na trasie. W oka mgnieniu minęła ta nocka. Wyprzedza mnie tu ciekawy zestaw, betoniarka na lawecie. Chciałem cyknąć fotkę ale nie zdążyłem. 100km wybija na liczniku tuż przed Seceminem, o godz. 6.35 (AVS 20,7). W mieście (jak się potem okazało wsi) pamiątkowa fotka między dwoma jakimiś mieczami. Ale to nie one najbardziej przykuły moją uwagę a pierwsze pożółkłe drzewa. Skąd ta jesień, przecież sezon dopiero się zaczął! Zanim zacznie mi być smutno lecę dalej, na Włoszczową. Na "tankszteli" (Gustav ©) doganiam wspomnianą betoniarę i cykam fotkę. Pewnie mało kto wie ale poza słynną stacją kolejową (notabene bardzo przydatną, można zakończyć tam jakąś trasę rowerową, wskoczyć w pociąg i w godzinkę z hakiem teleportować się do Krakowa) we Włoszczowej jest także rynek (!). Na nim właśnie urządzam standardową ~15min odpoczynkowo-jedzeniowo-fotograficzną pauzę i jadę na Przedbórz. Tak wspominam o tych miastach że najpierw jadę na Secemin, potel lecę na Włoszczową itp. bo w długich trasach stosuję "technikę małych celów". Polega ona na tym że staram się nie myśleć że przede mną jeszcze np. 300km. Myślę tak: do miasta X 30km a potem się zobaczy. Gdy dojeżdżam myślę: do miasta Y tylko 20. A potem jakoś to będzie. W mieście Y pocieszam się: do miasta Z rzut beretem, jakieś 25km. Co to jest 25km, to jest nic. I tak właśnie dzielę sobie w myślach trasę na mniejsze odcinki i staram się nie ulec "magii wielkich liczb". To bardzo pomaga. Na wyjeździe z miasta przecinam CMK i mijam jakiś dziwny jaz na rzece. Dziwny bo z jednej strony wpływa przejrzysta woda a z drugiej kłęby pian, jakby szamponu dolali. Standardowe tankowanie w sklepie (2 Blacki bądź też inne Tigery, nie pamiętam już). Z miejscowości o ciekawszej nazwie mijam Dobromierz (jakaś taka pozytywna nazwa) i koło godz. 10 docieram do Przedbórza (ta z kolei nieco groźna). Tu dłuższa niż zwykle pauza a to za sprawą przygrzewającego wreszcie Słońca. Pierwszy raz w trasie było mi ciepło. Wita się też tu ze mną jakiś miejscowy chłopiec, w gustownym niebieskim kapeluszu i takichże okularach. To bardzo miłe że przejeżdżając przez różne wioski i miasteczka dzieci a czasem nawet młodzież (!) potrafią powiedzieć zupełnie obcemu człowiekowi "dzień dobry" :) Dalsza część drogi zapadła mi w pamięci jako obsadzone pięknymi (miejscami pożółkłymi) drzewami aleje. Ale to nic dziwnego że jest tu ładnie, żbliżam się bowiem do Sulejowskiego Parku Krajobrazowego. Nie mógłbym nie wspomnieć o tym że znowu jest chłodno. Słońce świeci, niebieskie niebo bez jednej chmurki ale powietrze wciąż zimne. Doskonałym pomysłem było ubranie się w 100% na czarno, Słońce opiera się czarnej polarowej bluzie i przyjemnie ogrzewa plecki :) Dosłownie 200m krajówką i kolejny trudny nawigacyjnie odcinek bocznymi drogami. Tu z kolei w czasie odpoczynku na przystanku zagaduje mnie inny chłopiec. Chodzi o kulach i widać że jest w jakimś stopniu upośledzony umysłowo. Zadaje proste pytania, ja także odpowiadam prosto:
- A co ty tu robisz?
- Odpoczywam.
- Tak na rowerze przyjechałeś?
- Na rowerze.
- I tak sobie jeździsz?
- Tak sobie jeżdżę.
Pożegnaliśmy się miło i każdy ruszył w swoją stronę. Krótki leśny odcinek na którym moją uwagę zwraca ponadnaturalna ilość drzew iglastych (jak w górach). 200 wskakuje na licznik o godz. 13.55 (AVS 21), dokładnie na wiadukcie nad S8. Wreszcie coś cieplej, przebrałem się nawet w krótkie ciuchy i użyłem (pierwszy z 2 razy) kremu z filtrem (!). Dość monotonne okolice - bezkres pól uprawnych, gdzie jedyną atrakcją są farmy wiatrowe nie nudzą mi się zupełnie - mieszkając w Krakowie i jeżdżąc dużo po górach to taka przyjemna odmiana, egzotyka :) A takie pole pełne żółciutkich słoneczników to coś pięknego :) Po drodze rozkopany most (dwa metrowe rowy w poprzek drogi ale dla rowerzysty to żadna przeszkoda) i docieram do Niewiadowa, znowu wojewódzką. Tu zaczyna się ścieżka rowerowa, którą rzecz jasna z premedytacją ignoruję, aby dojechać nad morze w dobrej kondycji psychofizycznej. Ktoś tam czasem zatrąbi ale tym się w ogóle nie przejmuję, tylko jadę swoje. I tu mega fart! Zatrzymałem się aby zrobić zdjęcie jakichś tam niewiadowskich blokowisk (bo nie było nic innego godnego uwagi), opieram rower o barierkę, a pół minuty później mija mnie policyjne Kia Sorento! 30 sekund jazdy więcej a koszt wycieczki wzrósłby o 100zł. Aby nie kusić losu przeturlałem się po tej ścieżce do jej końca, który ku mej uciesze nastąpił po jakichś kilkuset metrach. W Budziszewicach jestem koło 16tej, a wspominam o tym dlatego że znowu jest mi zimno. Całe 2 godzinki pojechałem na krótko pierwszego dnia, od 14 do 16. Dodatkowo zaczyna drapać w gardle, jakby coś mnie brało. Tu dociera do mnie że nocleg będzie koniecznością. Planuję go poszukać w okolicach Łowicza. Na skwerku w Budzieszewicach Pan z ławeczki obok, koło 60ki, zagaja rozmowę:
- Z daleka to mistrzu?
- Z daleka.
- A daleko jedziesz?
- Daleko.
Staram się go spławić bo jak powiem mu wszystko to pomyśli że sobie z niego jaja robię. To jest taki paradoks, gdy ktoś mnie pyta w trasie gdzie jadę. Mogę powiedzieć prawdę, wtedy ktoś pomyśli że robię z niego idiotę i się obrazi. Mogę też powiedzieć jakąś bajkę, że nie robię 300km tylko 100. Wtedy uzna mnie za superherosa, pogratuluje kondycji i życzy powodzenia. Wracając jednak na trasę. Kolejny, ok. 45km odcinek drogami niższej kategorii. Zapamiętałem go głównie z tego że było mi zimno i myślałem jak tu skombinować jakiś nocleg. Okolicę urozmaicają sady owocowe. Zbliżam się bowiem do Łowicza a ten kojarzy mi się z dżemikami. Czyli wszystko się zgadza. Są owoce - są dżemiki. Z większych miejscowości Jeżów a z ciekawszych Lipce Reymontowskie (Muzeum Czynu Zbrojnego i 2 czołgi na podwórku). Słońce powoli chyli się ku zachodowi, który zastaje mnie chwilę po przecięciu A2ki. Wypatruję też od jakiegoś czasu na przydrożnych domach napisów "Pokoje", "Noclegi" ale nic takiego nie rzuca mi się w oczy. Zgodnie z planem drogę skracam sobie skrótem. A skróty często mają to do siebie, że skrótami wcale nie są. Tak było i tym razem, "gruntówka" okazała się polną drogą pełną kopnego piachu, większą jej część pokonałem z buta, zastanawiając się skąd ja znam tyle brzydkich słów. Na szczęście "skrót" liczył tylko 1,5km. Boczną ale już asfaltową drogą dobijam do krajówki. Po drodze pytam dwóch chłopaków o jakieś noclegi w okolicach Łowicza. Odjeżdżam z dwoma informacjami: "Podrzeczna 22" i "Hasan". Do Łowicza wjeżdżam krajową 14ką koło godz. 19tej, a więc już prawie całkiem ciemno. Jadę szukać wspomnianych obiektów noclegowych. Na rynku jest WiFi, które działa jednak jakby chciało a nie mogło. Jedyne co udało mi się odnaleźć zanim straciłem do tego nerwy to dwa hoteliki: nocleg w cenie 130 i 190zł za noc :D Uhum. To już wiem że szykuje się 12 godzinna nocka w trasie :D Bo jakoś zupełnie przeoczyłem fakt, że jest już po przesileniu jesiennym a więc noc jest już dłuższa od dnia! Dopiero w trasie sobie o tym przypomniałem. Nic to, trzeba zebrać siły przed długą nocną jazdą. A pomaga mi w tym duża, ociekająca tłustym serem i zasypana kawałkami kurczaka zapiekanka od Hasana, plus gorąca herbata. Tak brzmi nazwa tego przybytku (kebeba): "U Hasana". Widać że to ważny punkt na gastronomicznej mapie Łowicza, wszyscy się tu znają i są z tymi dwoma miłymi Turkami na "Ty". Ogrzałem się tam nie tylko od wewnątrz ale i z zewnątrz (ciepło było w budynku). Do tego jakieś zakupy w Żabce i jestem gotowy do nocnej włóczęgi. A przynajmniej tak mi się wydaje. Długo mi tu zeszło, startuję koło 20.30. Z Łowicza na Kiernozia, z Kiernozi na Sanniki. Z Sanników na Gąbin, z Gąbina na Płock. Wszystko wojewódzkimi. Taki jest mój plan na najbliższe 60km (wspominałem już o "technice małych celów"?). Okazało się że te 60km nie było takie straszne. Druga noc w trasie jest wyraźnie cieplejsza od tej pierwszej. Póki co ;) Jechało się więc całkiem sprawnie, w Gąbinie dłuższa pauza na rynku (jakaś impreza była). 300km mam nawinięte o godz. 22.10, AVS 22,6 (nie wiem czy to nie błąd w notatkach, mogło to być też 21,6). Poza tymi dwoma miejscowościami same ciemne zadupia, lasy itp. Tablicę z napisem "Płock" mijam kilka minut po północy a więc pierwszej doby zrobiłem jakieś 330-335km. Raczej słabo. Liczyłem na zachód Słońca nad Wielką Wisłą a tymczasem muszę ją przejechać w zupełnych ciemnościach. A przejeżdżam mostem na DK 60/62, bardzo fajna pusta po horyzont o tej porze dwupasmówka z asfaltowym poboczem. Pewnym zgrzytem jest zakaz dla rowerów ale kto by się przejmował takimi drobnostkami ;) Zresztą na samym moście przenoszę rower przez barierkę na chodniczek który się tutaj przyłącza. Tablica z informacjami drogowymi pokazuje temp. niecałe 9'C. To wiele wyjaśnia, już wiem czemu nie jest mi zimno. Z mostu zjeżdżam pochylnią i jakąś boczniejszą drogą wjeżdżam do centrum. Po drodze malutki podjazd na którym pobolewa lewy czworogłowy uda (zacząłem go czuć koło Łowicza). W mieście zajeżdżam na ładny rynek (rynki z reguły są ładne), coś tam pewnie jem i ruszam dalej. Szukam jakiegoś sklepu przed wyjazdem z miasta (kończy się paliwo - energetyk) ale nic takiego nie znajduję. Niewywalenie się na rozkopanym wyjeździe krajówką uważam za duży sukces, przydało się tu doświadczenie z jazdy MTB po Beskidach. Wypatruję bocznej drogi skręcającej wraz z torami kolejowymi w lewo. W końcu jest, skręcam. W międzyczasie zaczyna być zimno, do końca nocy będę ubierał warstwa po warstwie. Po lewej imponujący widok na rozświetloną rafinerię w Płocku, na zdjęciu oczywiście niewiele co widać. Zimny i ciemny odcinek do Sierpca. Wkurza otarcie na szyi (od pasków kasku). Do tego stopnia że przez chwilę jechałem z kaskiem powieszonym na kierownicy. A ja nigdy nie zdejmuję kasku na rowerze. Nagle przypomniało mi się że wziąłem plastry (z zamiarem ew. ich wykorzystania przy otarciach, ale w nieco innej części ciała ;) ). Naklejam dwa i po sprawie. Ale to nie koniec problemów. Kończy się energetyk, kończą się baterie w gpsie (co chwilę sam się wyłącza), a mnie kończy się czas czuwania. Ziewam raz po raz i zaraz usnę. Wtem! Wiata przystankowa! Idealna, w ciemnościach (nikt mnie nie zauważy), z wygodną ławeczką i osłoniętymi bokami :) No dosłownie z nieba mi spadł ten przystanek, czego chcieć więcej do szczęścia? Może trochu cieplej mogło by być... Gaszę więc lampki, przypinam rower do ławki (nie wiem po co, chyba tak dla zasady), ustawiam budzik w komórce na 5min, zamykam oczy... Hrrrr... hrrr... hrr.. Bi-pip! hrr? Bi-pip! Pora wstawać! Nie wiem na czym to polega ale można tak jakoś oszukać organizm, kilka takich 3/5 min drzemek na siedząco pozwoliło mi przetrwać drugą noc. W końcu jest i Orlen, z bardzo miłą obsługą która wita mnie jeszcze przed wejściem do budynku. Kupuję paliwo dla siebie (litr Black'a) oraz dla gpsa (4 paluszki) i dalej, na Sierpc. Sierpc zawsze kojarzył mi się z pewnym browarem, od teraz będzie mi się kojarzył z tą pierdoloną zimnicą jaka panuje w Polsce przez pół roku, od piździernika do marca. Tu też się chyba zdrzemnąłem na ławeczce w centrum, tym razem mimowolnie, obudziło mnie zimno. Zbliża się świt, dobrze to i nie dobrze. Dobrze bo noc się kończy, nie dobrze bo koło świtu chłód może osiągnąć apogeum. Kawałek lasami, wschód wita mnie na wjeździe do Kujawsko-Pomorskiego. Tu też kilku minutowa drzemka w wiacie na leśnym parkingu. Kolejne miasto na trasie to Rypin. Zamiast jak zwykle rynku szukam czegoś z ciepłym żarciem. Jest jakaś pizzeria ale zamknięta, za wcześnie, 8mej nie ma. Wyjeżdżam nieco zawiedziony i za podjazdem (podjazd w Kuj-Pom?! kto by pomyślał O.o) natrafiam na Lotosa. Na ścianie wielki baner z jeszcze większą zapiekanką. Wchodzę. Biorę dwie. Plus herbatka. Zapiekanki średnie ale weszły pięknie, najważniejsze że gorące i NIE słodkie. Herbatka natomiast była jedną z najlepszych w życiu. Nic tak nie smakuje jak gorąca herbatka po 12 godzinnej nocy na rowerze :) Mocno odżyłem po tym postoju na Lotosie i złapałem drugi (czy któryś tam już) oddech. 400km stuka gdzieś w okolicach Rypina właśnie, koło godz. 7.35-7.45, AVS 19,9. W okolicy pola, lasy, elektrownie wiatrowe, czyli bardzo ciekawe rzeczy, jak już pisałem. Kolejna godna uwagi mieścina na trasie to Brodnica. Dużo ceglanych zabytkowych zabytków, zrobiłem 3 zdjęcia, można by zrobić i 30 ale szkoda baterii w telefonie. Właśnie, bateria. Ciągle mniej i mniej prądu, niedługo stracę łączność ze światem... Gdzie tu naładować? Z Brodnicy wyjazd ładną drogą, ładnym podjazdem, po lewej równie ładne jezioro. Właśnie, podjazd. Tak się śmiałem na początku z tego ale Pomorze zaskoczyło mnie ukształtowaniem terenu O.o Nie jest to taka stolnica jak na Mazowszu/Wielkopolsce ale mnóstwo kilkunasto a nawet kiludziesięcio metrowych hopek. Gdyby ktoś teleportował mnie na taką leśną pagórkowatą drogę na Pomorzu pomyślałbym że to jakieś pogórza na południe od Krakowa/Tarnowa/Rzeszowa! Z rzeczy godnych odnotowania to to, że wreszcie jest ciepło :) Drugiego dnia autentycznie było ciepło i spory kawałek przejechałem zupełnie na krótko, a i kremu z filtrem raz użyłem. Toczę się przez różne wioski imieniem Biskupiec, Kisielice itp. i ciągle wypatruję jakiegoś obiektu gastronomicznego. Nie tyle po to żeby zjeść coś ciepłego ale aby podładować telefon. Kilkanaście % zostało. Nic godnego uwagi jednak nie znajduję. Po drodze kolejny "skrót", niecałe 2km szutrówką. Też piaszczystą ale w miarę przejezdną. Dodatkowo ładne widoki na farmę wiatrową, nie żałuję, takie skróty są OK. Kawałeczek podrzędnymi asfaltami i w Trumiejkach dobijam do wojewódzkiej na Rypin. Ten odcinek zapamiętałem z kilku powodów:
- 8 (ósme) województwo na trasie!
- mięsień bolał tak że podjazd robiłem głównie prawą nogą
- bardzo byłem zmęczony i w pewnym momencie skręciłem w pierwszą lepszą leśną drogę i usiadłem na mokrej trawie
- na zjeździe do miasta po mocno zdemolowanym asfalcie dłonie bolały tak że ciężko było utrzymać kierownicę
- na licznik wskoczyło 500km :) Było to o godz. 14.25 a AVS to 19,6.
Do Prabut dojeżdżam z kilkoma % baterii w telefonie. Tak, piszę o jakieś głupiej baterii w głupim telefonie, bo to głównie ona zaprzątała mi wtedy głowę. Co będzie jak dojadę nad Morze i nie będzie czym zrobić zdjęcia?! W końcu jest pizzeria, gdzie mogłem zatankować trochę mAh (oczywiście wcześniej zapytałem) a przy okazji także zjeść pizzę. Tak dużą że całej nie dałem rady, kawałeczki (oczywiście te na obwodzie ;) ) zostawiłem. Telefon 48%. Powinno wystarczyć. Od dawna już wiem że nie ma szans zdążyć nad morze np. do tej Stegny o jakiejś ludzkiej porze, żeby zobaczyć zachód Słońca. A łażenie nocą po plaży wydaje mi się średnim pomysłem, na zdjęciu nic wyjdzie, zmieniam więc plan. Z Malborka zamiast prosto na północ polecę na Gdańsk. Dobry i Gdańsk, też jest nad morzem no i 600ka wpadnie. Ta pauza w Prabutach postawiła mnie na nogi, złapałem drugi któryś tam oddech i znowu leciało się pięknie. Uprzedzając fakty: ciężko mi w to uwierzyć ale odcinek 500-570 wszedł lekko i przyjemnie. Po drodze Mikołajki Pomorskie (zapadła dziura) no i Sztum, miasto zdecydowanie godne uwagi. A to za sprawą zamku. Któremu zapomniałem zrobić zdjęcia. Jak można nie zrobić zdjęcia zamku w Sztumie?! Mam tylko zdjęcie rynku ale to mnie w żaden sposób nie usprawiedliwia. Fail po prostu, zamiast zainteresować się zamkiem zastanawiałem się czy kupić w Żabce niebieskiego, żółtego czy zielonego izotonika (padło na zielony, mój ulubiony kolor). Ze Sztumu krajową 55-teczką na Malbork. Po drodze zapada zmrok ale ciągle jest jeszcze w miarę ciepło. Do Malborku docieram już po ciemku. Robię zdjęcie jakiejś wieży, tak na wszelki wypadek, jakbym z jakiegoś powodu nie zrobił zdjęcia zamku. Tym razem jednak zrehabilitowałem się i nie tylko zrobiłem 3 zdjęcia, ale nawet zapytałem pewnej miłej Pani z której strony jest najładniejszy widok (na zamek). Okazało się że z drugiej strony Nogatu. Widok zaiste imponujący, na zdjęciu rzecz jasna nic nie widać. Znowu to co najciekawsze mijam nocą :/ Jako że w ogóle nie byłem zmęczony (odcinek 500-570) w Malborku żadnej pauzy nie robiłem, tylko ruszyłem czym prędzej dalej, zanim zacznę być zmęczony. Z krajowej 55ki skręcam w boczne drogi na Nowy Staw. To co tu się działo to już ciężko opisać słowami, czułem się świeżo jakbym dopiero z domu wyjechał, wszystko przestało boleć (włącznie z lewym czworogłowym), spać też się nie chciało. Nie było też zimno, w krótkich spodenkach jechałem. W Nowym Stawie tylko fotka na rynku, i dalej, zanim zacznę być zmęczony chcę przejechać jak najwięcej. Szukam wyjazdu z miasta, pomaga mi w tym dwóch młodzieńców ze Skody Felicii Kombi, którym ustąpiłem pierwszeństwa na skrzyżowaniu. Wskazali oczywiście właściwą drogę, przez Lubieszewo i Ostaszewo ale byli mocno zdziwieni/zaniepokojeni widokiem rowerzysty w środku nocy na tych zadupiach. Pożegnałem się ładnie zanim zapytają o szczegóły podróży, i zdziwią/zaniepokoją się jeszcze bardziej ;) Gdzieś między nowym Nowym Stawem a dobiciem do krajowej 7ki euforia i moc zamienia w jeden wielki kryzys. Znowu jest zimno, ciemno i znowu boli. Możliwe też że chciało się spać, nie pamiętam czy była tam 3/5 min drzemka czy nie. Drogowskaz: "Gdańsk 34km". To były najdłuższe 34km w moim życiu. A z rzeczy takich fajniejszych, bo nawet gdy jest kryzys to coś fajnego może się przytrafić: niesamowite wrażenie zrobiły na mnie te wszystkie wszechobecne tam elektrownie wiatrowe nocą. Te czerwone migające światła na masztach i potężny szum wirników. Chwilę tam stałem i podziwiałem to zjawisko. W końcu dobijam do 7ki. Most na Wiśle. Hmm Wisła, to już Gdańsk niedaleko pewnie? Ale gdzie tam, ponad 20km jeszcze... Ciężarówka za ciężarówką, rondo za rondem, a Gdańska jak nie było tak nie ma. Kolejne rondo, S7 na Gdańsk, poleciałbym, pewnie najszybciej ale zakaz :/ Inne zjazdy z ronda kierują na jakieś wiochy. Ja nie chcę na jakieś wiochy, ja chcę do Gdańska! "Koszwały" taka wiocha jakaś. Usiadłem tam na ławeczce na jakimś skwerku i błędnym wzrokiem wpatrując się w drogę, jadłem jednego 7days'a za drugim. Potem chyba mi się zdrzemło na kilka minut, i znowu tak jak w Sierpcu obudziło mnie zimno. Tym razem dużo większe, cały dosłownie trzęsłem się z zimna. Wsiadam na rower, rower trzęsie się razem ze mną. Dobrze że nikt mnie nie widział w tym stanie. Dłuższa chwila musiała minąć i parę ładnych obrotów korbą zanim temperatura wróciła do normy. Gdzieś tu pewnie stuka 600km, AVS ok. 19,5 a godzina mogła być nie wiem która. Pewnie między północą a pierwszą. W końcu jakaś wojewódzka, standardem przypominająca jednak krajówkę (szerokie asfaltowe pobocza). W oddali po prawej wyłania się niezwykły widok. Coś jakby "city", centrum wielkiej metropolii ze świecącymi drapaczami chmur. Tylko jakieś dziwne mi się to wydaje, skąd w Gdańsku tyle wysokich budynków by było? Podjechałem bliżej i "las wieżowców" okazał się być lasem wież rafineryjnych. Wiedziałem że w Gdańsku jest wielka rafineria ale skrajnie zmęczony człowiek ma ograniczoną zdolność kojarzenia faktów, logicznego rozumowania itp. Zrobiłem zdjęcie, na którym i tak nic nie widać. Ten niezwykły widok mocno podniósł mnie na duchu. Już nie może być daleko. No i nie było, chwila moment i koło godz. 1szej, niemal 49 godzin od wyjazdu z domu ukazuje się upragniona zielona tablica G D A Ń S K ! Udało się! W takich chwilach jak te wszystko przestaje boleć, przestaje być zimno, przestaje się chcieć spać. Z 15 minut zajęła mi sesja zdjęciowa z tą tablicą ;) Bateria w tel. poniżej 15% więc flesza nie włączę... Co tu robić, co tu robić, zdjęcie z tablicą nie wyjdzie! Resztki logicznego rozumowania jakimi dysponuje teraz mózg podpowiadają: przecież masz lampkę w rowerze ;) No tak, a w tej lampce drzemie 500 lm! Włączam więc najjaśniejszy tryb i jest zdjęcie na którym widać te 6 magicznych liter na zielonym tle (oraz moją skromną osobę). Z czystym sumieniem mogę jechać zwiedzać miasto. Lecę jak leci jedną, drugą, trzecią estakadą (puściutkie o tej porze), w końcu zjeżdżam w boczniejsze drogi. Co tu zwiedzać? Co jest symbolem Gdańska i czego nie zobaczenie byłoby ogromnym faux pax? Pierwsze co mi przychodzi do głowy to zabytkowy żuraw portowy. Drugie przychodzi mi do głowy... yyy... Nic nie przychodzi. Chyba przyjechałem tutaj nie przygotowany. Albo wiem co jest symbolem tego miasta tylko będąc w nieco innym niż na co dzień stanie świadomości nie jestem w stanie sobie tego przypomnieć. Hm. To może najpierw jakieś statki? Nigdy nie widziałem na żywo żadnej pełnomorskiej jednostki (tylko jakieś krypy na Wiśle), więc fajnie by było zobaczyć coś naprawdę dużego. Statki, statki. Gdzie są statki. Kręcę się po mieście to tu, to tam. Żywej duszy, nie ma kogo spytać. GPSa nie włączę (bateria kilka %, trzeba oszczędzać na zdjęcia). Mam mapkę centrum w mapie Polski 1:700000 ale nic mi ona nie mówi, za mała. Kręcę się w kółko, trzy razy przejeżdżam obok tego samego salonu BMW a statków ani widu ani słychu :/ W końcu jednak coś drgnęło. Nie przejeżdżam czwarty raz obok tego samego salonu BMW tylko widzę jakąś wieżę. Znaczy się starówka jaka pewnie, stare miasto, rynek, albo coś w tym stylu. Docieram na jakiś duży plac (Długi Targ jak się potem okazało) i pod ładną bramę (Złota Brama, tako rzecze Wikipedia). Statek to to nie jest, ale też ładne. Potem mam i fontannę, i to nie byle jaką, bo Fontannę Neptuna! Jeszcze jedna brama i jestem nad Motławą, w tym całym starym porcie. Jest i Żuraw, tylko nie ma jak objąć w kadr z tej strony rzeki. Ha! Statek! Mam! Nie za wielki ale mały też nie. SS Sołdek, pierwsza zbudowana w Polsce po II Wojnie Światowej jednostka. 87m długości. Coś większego bym chciał ale jakbym nie znalazł (nie znalazłem) to lepszy rydz niż nic. Potem jeszcze Onyx - prom Żeglugi Gdańskiej i jakaś drewniana "piracka" łajba - restauracja, coś jak ten cały kicz w Krakowie pod Wawelem, tylko odrobinę mniej kiczowate. Potem jeszcze zdjęcie centrum z kładki i docieram do jakiejś zapuszczonej portowej uliczki. Połatany beton, asfalt i rozlatujące się pobazgrane, zarośnięte, zabite dechami rudery. Coś takiego widziałem nie raz w grach komputerowych, okazuje się że takie coś naprawdę istnieje, i to w Gdańsku. Uliczka okazała się ślepa, zakończona wjazdem do jakiegoś zakładu. Zawróciłem więc i jakąś główną arterią poleciałem w inną część miasta. W wyniku jej eksploracji dotarłem do bram Stoczni Gdańskiej i budynków/żurawi Remontowej - to stąd jest tytułowa fotka. W czasie przygotowań do niej odwiedził mnie tu pewien lisek - tylko on jeden w tym mieście zainteresował się zmęczonym turystą po podróży przez całą Polskę. A właściwie rowerem tego turysty - obwąchał go całego dokładnie dookoła i nie znalazłwszy niczego do jedzenia sobie poszedł. Dotarłem jeszcze do jakiejś elektrociepłowni i zawróciłem. Zmęczony już byłem i zimny wiatr się wzmógł. Doturlawszy się po śladzie do dworca zakupiłem bilety i suchy prowiant na drogę powrotną. Koło 4tej nad ranem było.
Normalny do Krk + bilet na rower 92zł. Odjazd 4:53, w Wawie na Centralnym 5 minut na przesiadkę (niepokoiło mnie to, i słusznie), w Krakowie 12.43 miał być. W pierwszym TLK nie było gniazdek (tel. ledwo zipie, telefon najważniejsza sprawa!) więc zamiast słuchać muzyki zdrzemnąłem się nieco. Po drodze trzeci wschód Słońca od wyjazdu z domu, fajnie :) Opóźnienie w Warszawie półgodzinne, pociąg do Krakowa odjechał... Już miałem hejtować na PKP a tymczasem w informacji przełożyli mi bilet na ekspres. Odjeżdża później ale do Krakowa jedzie godzinę krócej. W dodatku WiFi, gniazdka, woda w kiblu, jak dla mnie pełen luksus :) Podróż drugim pociągiem minęła więc bardzo przyjemnie, na słuchaniu muzyki. A także. A także na patrzeniu przez okno na uciekający w tempie >100km/h krajobraz. Na cały ten ogrom przestrzeni, 600km i 8 województw. Potem popatrzyłem na mój rower, stojący obok za szybą. I wtedy dopiero uświadomiłem sobie że ja to wszystko przejechałem przed chwilą na tym rowerze. Niepozornej kilkunastokilogramowej maszynie, bez żadnego silnika, bez zamkniętej kabiny z miękkim fotelem, czy ogrzewaniem. I bardzo byłem wtedy szczęśliwy :)
W Krakowie przed południem, w domu koło wpół do pierwszej. Ale zanim dojechałem do domu mała ciekawostka: 600km po jakichś zadupiach, ciemnościach, krajówkach i nic. A w Krakowie prawie gleba na plantach, na zasypanym piaskiem chodniczku :D Prawie tzn. rower poleciał na bok ale mnie udało się jakoś zgrabnie zeskoczyć i ustać na nogach.
Podsumowując: rowerowa przygoda życia :) Póki co oczywiście. W połowie trasy było niemal pewne że będę musiał nocować i w ogóle nie wiedziałem czy dociągnę do końca. A tymczasem wyszła nowa życiówka (duża w tym zasługa cen noclegów w Łowiczu, gdyby kosztowały kilkadziesiąt zł to pewnie bym się skusił). Wydaje mi się że udało mi się to przejechać dzięki temu że całe to 6-letnie (niezbyt wielkie, no ale małe też nie) doświadczenie w jeździe na rowerze wykorzystałem w czasie tej jednej 600km trasy. Nie było by w tym nic dziwnego gdyby nie to wszystko działo się automatycznie. Gdy coś zaczęło się dziać nie zastanawiałem się czy zrobić tak czy inaczej tylko robiłem to co trzeba było zrobić. Po prostu działałem jak maszyna. Idealnie zaprogramowana maszyna. Zaprogramowana do tego żeby przejechać trasę z punktu A do B. Nie chcę żeby ktoś uznał to za jakieś moje samouwielbienie czy coś, tylko ja po prostu tak to widzę. Jakby co hejtować u mnie zawsze można do woli, ja nie usuwam żadnych komentarzy :)
Jedyne co się nie udało tej trasy to to, że przez najciekawsze miejsca przejechałem nocą: Wisła w Płocku, Zamek w Malborku i Gdańsk. W samym Gdańsku nie dojechałem też nad samo morze, na plażę, po prostu zapomniałem (!) w całej tej euforii. Ale to się nadrobi, np. w przyszłym sezonie ;)
Z dolegliwości & urazów: od Łowicza do Prabut pobolewał lewy czworogłowy, otarcie na szyi od paska kasku, popękane od zimna usta (ostatnia rzecz jakiej się spodziewałem O.o), no i dłonie, główny problem. Następnego dnia obie były zdrętwiałe i z osłabionym czuciem. Po tygodniu ciągle dokucza lewa i nie wiem kiedy przejdzie... Tyłek zniósł trasę bardzo dobrze, praktycznie bez bólu jechałem. Dużym sukcesem jest też to że udało mi się nie rozchorować, pomimo pobolewającego pierwszego dnia gardła.
To był dobry, rowerowy dzień 2,5 doby :)
4. Statystyki:
00.15 (30.09) - 12.25 (02.10)
9l płynów: 4,5l energetyków, 1,5l izotoników, 1,5l wody, 0,9l herbaty, 0,6l soków
4x wafelki (różne), 3x bułki z pasztetem (?), 3x banany, 3x zapiekanki, 2x lub 3x drożdżówki, 2x duże delicje, 2x duże wafelki, 2x 7days + paczka małych 7days, 2x paluszki, 2x czekolada, 1x słone ciasteczka, 1x (bardzo) duża pizza
100km 6.35 AVS 20,7
200km 13.55 AVS 21,0
300km 22.10 AVS 22,6 (lub 21,6)
400km 7.35-7.45 AVS 19,9
500km 14.25 AVS 19,6
600km 0.00-1.00 AVS 19,5
1 doba ok. 335km
2 doba ok. 265km
3 doba ok. 40km
I dwie ciekawostki: jeśli brać pod uwagę godziny wschodów/zachodów Słońca to większą cześć trasy pokonałem nocą: 28,5h, a za dnia tylko 23,5h. I na te 28,5h (minus ileś tam h, bo przednią lampkę na postojach zawsze wyłączam) nocnej jazdy wystarczył mi jeden akumulator 18650 2600mAh, i jeszcze mu zostało. Jechałem na 2 i 4 (z ośmiu) trybie Bocialarki 500lm. Nie wiem ile światła mają te tryby (instrukcja zginęła), chyba mało, ale w zupełności wystarczyło. Drugi 18650 leżał w sakwie nieruszony.
PS To 638km to takie małe oszustwo ;) Ostatnie 10km to powrót z dworca w Krakowie do domu, ja tak zawsze cheatuję. Tak naprawdę w Gdańsku skończyłem jazdę z wynikiem 628km ;)
Nowe gminy:
Świętokrzyskie:
Kluczewsko
Łódzkie:
Przedbórz
Ręczno
Ujazd
Budziszewice
Koluszki
Jeżów
Słupia
Lipce Reymontowskie
Maków
Łyszkowice
Łowicz - obszar wiejski
Łowicz - teren miejski
Chąśno
Kiernozia
Mazowieckie:
Sanniki
Gąbin
Płock
Stara Biała
Bielsk
Gozdowo
Sierpc - obszar wiejski
Sierpc - teren miejski
Szczutowo
Kujawsko - Pomorskie:
Rogowo
Skrwilno
Rypin - obszar wiejski
Rypin - teren miejski
Osiek
Brodnica - obszar wiejski
Brodnica - teren miejski
Zbiczno
Warmińsko - Mazurskie:
Biskupiec
Kisielice
Pomorskie:
Prabuty
Mikołajki Pomorskie
Sztum
Malbork - obszar wiejski
Malbork - teren miejski
Nowy Staw
Nowy Dwór Gdański
Ostaszewo
Stegna
Cedry Wielkie
Pruszcz Gdański - teren wiejski
Pruszcz Gdanski - obszar wiejski
Gdańsk
Kategoria ^ UP 3000-3499m, > km 600-699, Powrót pociągiem, ! Wycieczka Sezonu 2017
Tarnów
d a n e w y j a z d u
81.49 km
0.00 km teren
03:44 h
Pr.śr.:21.83 km/h
Pr.max:0.00 km/h
Temperatura:15.0
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy:650 m
Kalorie: kcal
Rower:Nawijacz asfaltu/szlakopomykacz własnej roboty (archiwalny)
Popołudniowy wypad do Tarnowa. Już w Bochni przeczuwałem że coś się święci ;) No i nie myliłem się - ostatnie 7km w mega ulewie, na szczęście miałem ubranie p/deszcz. Powrót rzecz jasna pociągiem.
Kilka fotek: https://photos.app.goo.gl/6k4hWLjMi54BGoS23
14.40 - 21.45
1,5l
2 x czekolada, 7days, paluszki, chipsy
Kategoria > km 050-099, Powrót pociągiem
Rzeszów (przez Preszów)
d a n e w y j a z d u
365.07 km
0.00 km teren
19:12 h
Pr.śr.:19.01 km/h
Pr.max:73.00 km/h
Temperatura:25.0
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy:3500 m
Kalorie: kcal
Rower:Nawijacz asfaltu/szlakopomykacz własnej roboty (archiwalny)
Po czerwcowej trasie do Przemyśla miałem tam jedną nie załatwioną sprawę. Mianowicie umknęła mi przełęcz Dukielska a do Polski wróciłem inną drogą. Poszukując fajnej trasy przebiegającej przez wspomnianą przełęcz natknąłem się na Preszów - duże słowackie miasto, jeszcze nie byłem. W sam raz na kolejny cel wycieczki :) Do tego jeszcze punktu powrotu - Rzeszów (ew. Przemyśl), połączyć to jakimiś sensownymi drogami i już wiem gdzie jadę :)
Start standardowo koło północy a dokładnie to 15 po. Do Limanowej standardowo, najkrótszą drogą: Wieliczka, Gdów, Stare & Nowe Rybie. W Wieliczce śniadanie, w Gdowie drugie. W mieście Dni Gdowa i z tej okazji różne dziwne dekoracje. W okolicach Łapanowa trochę mgieł, koło kościoła w Rybiu jak zwykle chwila zadumy nad sensem istnienia i kolejna (nieudana) próba rozszyfrowania czy migające na czerwono światełka na horyzoncie to Chorągwica czy Łęg. W Limanowej mała pauza i z tego co pamiętam to trochę tam pokropiło ale szybko przestało. Zimny start, rozgrzewający uphill krajówką i zjazd bokami przez Przyszową, Naszacowice do Starego Sącza. Po drodze znajduję 5 groszy i wita mnie wschód Słońca. W Starym Sączu krótka pauza i coś co zaczyna mnie niepokoić - wzmagający się wiatr. Ze wschodu, czyli dokładnie tam gdzie jadę. No nie za dobrze. W Rytrze mijam mnóstwo biegaczy, jakby jakiś maraton. Masakra jak ci ludzie się katują, niszczą stawy i w ogóle niezdrowo wyglądają - sama skóra i kości. Mężczyzna 1,80 ważący na oko 60kg? To na pewno nie jest zdrowe. Czy oni nie wiedzą o istnieniu takiego wynalazku jak rower?! Zdjęć nie robiłem bo przykry to był widok. Przed Piwniczną rozkopana droga i ruch wahadłowy, można też po chodniczku. Szukam jakiegoś sklepu ale nic nie znajduję. Właściwej drogi (krajówki) też nie znajduję. Za kawałek ograniczenia do 3,5t utwierdzają mnie - nie, to na pewno nie jest krajówka ;) Na szczęście kawałek dalej, już na Słowacji dobijam do głównej drogi oraz znajduję sklep. Mam tylko 0,19E ale złotówki też bez problemu przyjmują. Mają "rozliczny towar" więc moją ulubioną, zieloną Vineę też. Do tego dwa eksperymentalne energetyki marki "Hell" :D Podjazd na "Siodło Vabec" wchodzi gładko, zjazd również ;) Liczyłem na jakiś rekord ale raptem niecałe 70km/h było. Do poprawki kiedy indziej. W tych okolicach jedyna dziś okazja na widoki na wysokie góry - Tatry. Od teraz będę się od nich oddalał. Centrum Starej Lubowni omijam, już byłem. Jedzie się raczej ciężko bo jak wspomniałem ciągle jest bardziej lub mniej pod wiatr. Drogę umilają natomiast sielskie widoczki na Słowackie bezludzia: krówki, jeziorka i inne fajne rzeczy. Na węźle w Lubotinie z idących do tej pory równolegle dróg nr 68 i 77 wybieram tę pierwszą: na Koszyce (też trzeba kiedyś odwiedzić) i Preszów. Jest ciężko ale wspomagam się eksperymentalnymi eliksirami i jakoś daję radę. Zaczynają się typowe dla wschodniej Słowacji krajobrazy, tj. niewysokie, kilkusetmetrowe górki. Jest tu bardzo ładnie :) Z godnych odnotowania miasteczek: Lipany i Sabinov. W tym pierwszym jakiś targ/odpust, w drugim otoczony rozchodzącymi się jezdniami drogi rynek/plac. Po drodze dostrzegam że zieleń drzew przełamywana jest już miejscami żółcią pierwszych żółtych liści. Do tego całe łany typowych dla późnego lata, również żółtych kwiatuszków (o nieznanej mi nazwie). No jesień idzie, nie da się ukryć :/ Do Preszowa docieram nieźle zmęczony, dochodzi 15ta. W centrum uwagę zwraca okazały gmach (Urząd Samorządowego Kraju Preszowskiego), z zadbanym pomnikiem i placem do kompletu. Jest też coś w rodzaju głównego placu/skweru (z kościołem i pomnikiem Towarzyszy Radzieckich), gdzie odpoczywam jakąś godzinkę. Ale najbardziej z całego miasta utkwił w pamięci las. Las żółto-niebieskich, obleśnych, przyrdzewiałych słupów trakcji trolejbusowej wraz z pajęczyną drutów. Chociaż na zielono/czarno by je pomalowali... Zdjęcia zapomniałem zrobić, na tym coś tam widać. Z miasta wyjeżdżam po 16tej, szeroką krajową 18teczką. Którą w Lipnykach zmieniam na 73kę. Jest pierwszy drogowskaz na Rzeszów. 170km :D Trochę mnie ten znak zdemotywował. Z innych rzeczy jakaś pomniejsza, niepozorna, wydawało by się, ~400m przęłęcz (przełęczka). Na zjeździe tymczasem było blisko do rekordu, ale przy 73km/h spadł łańcuch a ja prawie zgubiłem nogi... Pod górę i próbować jeszcze raz mi się już nie chciało ale ten zjazd ma potencjał, trzeba tu kiedyś wrócić. Giraltovce, kolejne miasteczko na trasie którego jednak z niczego ciekawego nie zapamiętałem. Zbliża się zmrok a mnie straszy 15teczka na znaku. Ale to chyba literówka, bo ten podjazd to może z 5% miał. Przed zjazdem z kolei tablice zalecające włączenie dwójki. Nic z tych rzeczy, ja włączam wszystko co mam (a mam niewiele): 40x11 i jeszcze dokręcam ;) W Strocinie (całkiem ciemno) nieźle już byłem zmęczony i dłuższą chwilę okupowałem ten przystanek. W końcu dowlokłem się do Świdnika, tu zaczyna kropić (i będzie kropić niemal do Rzeszowa). Pomimo tego deszczyku jest bardzo ciepło: 20 stopni i ciągle można jechać na krótko. Po wyjeździe z miasta klimatyczny, kilkunasto km odcinek w zupełnych ciemnościach. Jak fajny by on jednak nie był to ciągnął się w nieskończoność a ja byłem zmęczony. W końcu tablica: "Rzeczpospolita Polska 1000m". To by trochę wyjaśniało, kilometr do granicy a więc i przełęczy Dukielskiej. Czyli od jakiegoś czasu musiało być pod górę tylko ja w tych ciemnościach tego nie zauważyłem. W końcu jest. Granica, przełęcz, Polska. Godzina - 21.45. Jak zawsze z poślizgiem, bo planowałem tu o zachodzie Słońca być ;) Jest mnóstwo zabudowań: dawnego przejścia granicznego, stacje benzynowe, sklepy, bary, parkingi itp. ale mogę odnaleźć najważniejszego: pomnika z 2 czołgami. Nie mam siły dłużej szukać, kupuję tylko picie na stacji i zjeżdżam stąd. Końcówka trasy dłużyła się niemiłosiernie, spać się chciało i ogólny kryzys. Uratowało mnie kilka 5min drzemek na przystankach (to właśnie w czasie tej trasy pierwszy raz przetestowałem tą metodę). Po każdej sił było zauważalnie więcej i nie chciało się (przez jakiś czas) spać. Dukla, Miejsce Piastowe, Domaradz, Niebylec, Boguchwała. Kolejne miejscowości których nazwy służyły mi li tylko do odliczania dystansu. Zdjęć nie zalinkuję bo nie wiem co do czego, cały ten odcinek zlewał mi się w jedną całość. W jeden wielki kryzys. Kiedy ten cholerny Rzeszów... Droga pagórkowata, największy pagórek miał jakieś ~450m n.p.m. To właśnie na zjeździe z niego wydawało mi się że zaczęło mocniej padać. Ale tylko wydawało mi się, po prostu jechałem szybciej i więcej kropel deszczu we mnie trafiało. Logiczne. Koło Boguchwały (ciekawy kościół) zaczęło się przejaśniać a im bliżej Rzeszowa tym więcej sił. Często tak mam że gdy zbliżam się do celu to sił przybywa. Tak było i tym razem, do tego stopnia że na ostatnich podjazdach przed miastem jakieś dziwne sprinty pod górkę... 5.35 rano. W końcu jest. W Rzeszowie jeszcze fotka słynnej Wielkiej Cipy i na dworzec. Regio, odjazd po 6tej, w Tarnowie przesiadka, w Krakowie po 9tej a w domu przed 10tą.
Trasa trochę mnie wymęczyła (o Przemyślu szybko przestałem myśleć ;) ) ale ogólnie jak najbardziej udana. Kolejne miasto wpadło, kolejna przełęcz i ogólnie było fajnie. To był dobry, rowerowy dzień :)
Reszta zdjęć: https://photos.app.goo.gl/bRgfLtk1R9yoGzHi1
Zaliczone szczyty:
Sedlo Vabec 760
Vabec 690
Przeł. Dukielska 500
Łupna Góra 444
0.15 - 9.55
WYS MAX 760
6 bananów, 3 kanapki, 2 drożdżówki, duże delicje, wafelki 350g, czekolada 290g, energy bar, jakieś tam solone ciasteczka
6,66l
Kategoria ^ UP 3500-3999m, > km 350-399, Powrót pociągiem
