Pidzej prowadzi tutaj blog rowerowy

Droga jest celem

Wpisy archiwalne w miesiącu

Sierpień, 2020

Dystans całkowity:1769.52 km (w terenie 0.00 km; 0.00%)
Czas w ruchu:b.d.
Średnia prędkość:b.d.
Suma podjazdów:1000 m
Liczba aktywności:9
Średnio na aktywność:196.61 km
Więcej statystyk

Wawa inaczej 1

d a n e w y j a z d u 237.62 km 0.00 km teren h Pr.śr.: km/h Pr.max:0.00 km/h Temperatura:20.0 HR max: (%) HR avg: (%) Podjazdy: m Kalorie: kcal Rower:Zapierdalacz
Sobota, 29 sierpnia 2020 | dodano: 18.10.2020





https://photos.app.goo.gl/dyidkK8Mod3poDsp9

No więc wpadłem na kolejny pomysł na lajtową, krajoznawczą wycieczkę. Warszawa, wielkie miasto, zawsze mnie bardzo ciekawiła, wręcz fascynowała. Często jednak po tych 300+km nie mam już chęci na jakieś większe zwiedzanko. Wpadłem więc na pomysł, że ułatwię sobie nieco i podjadę pociągiem do Radomia, stamtąd lajtowa stówka z hakiem, po południu będę w Wawie i pośmigam sobie po stolicy do białego rana :) Tak też zrobiłem. Sobotnim rankiem leniwie wsiadłem na rowerek, i leniwie potoczyłem się na dworzec. Pociągiem teleportowałem się do Radomia. Żeby nie marnować czasu kremem z flitrem nasmarowuję się w pociągu. Okazuje się że niepotrzebnie, bo przed Radomiem zaczęło padać ;) Potoczyłem się jednak powoli w tym deszczyku na Wawę. Nie wyjechałem kilka km za miasto a konkretnie lunęło :) Przeczekałem na przystanku. Tak w ogóle to z tego Radomia leciałem bokami na Głowaczów, potem głównymi drogami na Warkę, Górę Kalwarię, Konstancin Jeziorną. W Warce już się wypogodziło. Trasa jaka trasa, każdy chyba wie jak wygląda Mazowsze: płasko, pełno sadów owocowych, dobre, gładkie szosy. Tymczasem w radiu dowiedziałem się że w Wawie rura z gównem znowu puściła :D Fajnie, będzie kolejna atrakcja do oblukania! Do Wawy dojeżdżam bez przygód wczesnym wieczorem, w promieniach zachodzącego Słońca. Próbuję się ścigać z kolesiem na e-biku, przez chwilę nawet mi się to udaje ale ostatecznie przegrywam. No i sobie jeżdżę cały wieczór i noc wte i we wte, ze 100km nakręciłem po mieście. Niestety nie mam żadnych GPSów ani innych trackerów więc musicie uwierzyć na słowo. Zwiedziłem chyba większość dzielnic: Wilanów, Włochy, Mokotów, Ursus, Targówek, Tarchomin, Śródmieście, Pragę, Ochotę, Żoliborz, Wawer itp. itd. Przejechałem Wisłę kilka razy z jednej strony na drugą różnymi mostami. Miejsce słynnej awarii widziałem dwa razy: nocą i rankiem. Zjadłem kilka hot dogów na stacjach, pozwiedzałem plątaniny estakad, pojeździłem po ścieżkach, po jezdniach, bulwarami na lewym. i dzikimi zaroślami na prawym brzegu rzeki. Gwarno, wesoło imprezowo. Deszcz przy końcu nocy przerwał niestety zabawę. Przeczekałem pod mostem. Rano przestało, ale zaraz potem znowu lunęło, przeczekałem na stacji. Pogoda coraz mniej pewna, coraz bardziej mokra i deszczowa. Turnee zakończyłem koło południa, i pociągiem teleportowałem się do domu. Było fajnie.

8.10 (sb) - 18.05 (ndz)


Kategoria > km 200-249, Powrót pociągiem

Strzelce z przygodami

d a n e w y j a z d u 113.80 km 0.00 km teren h Pr.śr.: km/h Pr.max:0.00 km/h Temperatura:22.5 HR max: (%) HR avg: (%) Podjazdy: m Kalorie: kcal Rower:Zapierdalacz
Środa, 26 sierpnia 2020 | dodano: 28.08.2020



https://photos.app.goo.gl/CScvLawg7A6CbfoT6


https://www.alltrails.com/explore/map/sun-01-nov-2020-10-00-536a76f?u=m

Na Strzelce po pracy. Wyruszyłem wałem Wiślanym ale niebo zaczęło przybierać takie barwy, że w Ispinie kurs: -> wojewódzka. (Wiaty przystankowe. Bo burza na WTR to nic przyjemnego, nie ma gdzie się skryć). Na szczęście jednak chmura burzowa lekko mnie tylko musnęła, 15 minut przeczekałem ulewę na przystanku w Strzelcach. Powrót wałem Wiślanym nocą zawsze pełen jest atrakcji/zagrożeń ;) Sarny, dziki, jeże, lisy, zające, psy, koty, kury, kaczki (te dwa ostatnie to w dzień). Dziś miałem najbliższe spotkanie tego typu: 40cm przed przednim kołem drogę przecięła mi trójka dzików. Na ukos przepierdoliły, wymuszając pierwszeństwo... Jak tak wbiegały jeden, drugi, trzeci, to myślałem sobie tylko ile ich będzie, może całe stado i mnie staranują? A jakby mało było atrakcji to jeszcze dwa kapcie w nocy na tej WTRce złapałem: z przodu, a zaraz potem z tyłu :P Ale to już na własne życzenie: opony zużyte, pełne mikropęknięć, nacięć, z powbijanymi kawałkami szkła i piasku. Do wymiany.

16.00 - 1.10


Kategoria > km 100-149

Chillout w Rzeszowie

d a n e w y j a z d u 244.00 km 0.00 km teren h Pr.śr.: km/h Pr.max:0.00 km/h Temperatura:32.5 HR max: (%) HR avg: (%) Podjazdy: m Kalorie: kcal Rower:Zapierdalacz
Sobota, 22 sierpnia 2020 | dodano: 26.08.2020




Upalllna wycieczka do Rzeszowa ciekawymi, bocznymi drogami. Turystyka und rekreacja. Szukanie nowych dróg i ciekawych miejsc. Pierwsza ciekawa rzecz na trasie to czereśnie rosnące na dębie. Które to po bliższym przyjrzeniu się im okazują się być kokonami (?) z których wykluwają się jakieś owady (?). Pierwszy raz takie coś widzę. Przelot Żubrostradą przez Puszczę może ciekawostką nie był bo jechałem nią dziesiątki razy, ale i tak było fajnie. Niebezpieczną, coraz bardziej rozlatującą się kładeczką przeprawiam się na drugi brzeg Raby. W Okulicach chronię przed upałem cienie koło jakiejś groty, grobu Pana Jezusa (?). Przechadzający się z piwkiem w ręku dziadek zgodnie przytakuje - skwar jak sam skurwesyn. I ja kupuję sobie piwko, tyle że bazalkoholowe. Do Tarnowa wjeżdżam przez przemysłowy pierdolnik na północy miasta - też w sumie ciekawe miejsce, chyba tu nie byłem. W mieście wciągam dwa hot dogi, i do Rzeszowa już standardzik - krajóweczką. Ale i tu coś ciekawego się znajdzie - zaraz za miastem po lewej stronie szosy dostrzegam pomnik ofiar II Wojny Światowej. Tyle razy jechałem tą drogą a dopiero dziś go dostrzegłem O.o Dębica, Ropczyce, Sędziszów, ciepło, gwarno, wesoło, imprezowo, po kowidzie śladu nie ma. I dobrze. Obadałem jeszcze tylko jak zawsze wieże wiertniczą i pumpę, no i mój ulubiony Rzeszowik. Jest koło wpół do jedenastej, zatem spóźniłem się na ostatnie pociąg tak ze dwie godz. ;) Ale zrobiłem to specjalnie, żeby pojeździć sobie spokojnie kilka godzin po mieście i wrócić pierwszym pociągiem o świcie. Bulwarami wte i we wte, przez stopień wodny, jednym, drugim, trzecim mostem, gejkładką. Po starówce, po parkach, jak i po blokowiskach na obrzeżu. Obadać wielką inwestycję - 160m wieżowiec Olszynki Park. Mają rozmach skurwysyny. Ciepło, gwarno, wesoło, imprezowo, po kowidzie śladu nie ma. I dobrze. Wraz ze wstającym dniem zaczęło padać. Zajechałem więc na stację, wciągnąłem wypasioną zapiekankę (ahh wspomnienia... pierwszy raz jadłem ją tutaj w 2011 roku). I pierwszym porannym pociągiem teleportowałem się do grodu Kraka. Było lekutko, chillałtowo, bez napinki, po prostu fajnie. Tak żeby odpocząć od Prag czy innych Budapesztów, bo nie tylko tym człowiek żyje. Może kiedyś narysuję mapkę? A może nie. Nie chce mi się. Od rysowania mapek tez trzeba odpocząć.

https://photos.app.goo.gl/WN2UdFMic1nqEaYX9

7.20 (sb) - 9.45 (ndz)


Kategoria > km 200-249, Powrót pociągiem

Rabka - Krk

d a n e w y j a z d u 71.04 km 0.00 km teren h Pr.śr.: km/h Pr.max:0.00 km/h Temperatura:25.0 HR max: (%) HR avg: (%) Podjazdy: m Kalorie: kcal Rower:Zapierdalacz
Niedziela, 16 sierpnia 2020 | dodano: 17.08.2020

Wszystko co dobre kiedyś się kończy. Stabilna i pewna pogoda pozwoliła na zrealizowanie w czasie urlopu dwóch pełnowymiarowych tras :)

Powrót standardowy: Mszana, Kasina, Wiśniowa, Dobczyce, Wieliczka.







































11.20 - 17.10

Zaliczone szczyty:
Beskid Wyspowy:
Przeł. Wielkie Drogi 562
Przeł. Wierzbanowska 502


Kategoria Rabka 2020, > km 050-099

Bratislava

d a n e w y j a z d u 406.79 km 0.00 km teren h Pr.śr.: km/h Pr.max:0.00 km/h Temperatura:30.0 HR max: (%) HR avg: (%) Podjazdy: m Kalorie: kcal Rower:Zapierdalacz
Piątek, 14 sierpnia 2020 | dodano: 17.08.2020



https://www.alltrails.com/explore/map/sun-01-nov-2020-21-02-927e838?u=m


https://photos.app.goo.gl/n4MUEzBSvcskFkkh9

Gwóźdź programu, tj. Budapeszt - zaliczony :) Jednakowoż plan urlopu zakłada jeszcze drugą atrakcję – Bratysławę :) 3 dni (niecałe) to max jaki udało mi się wygospodarować na odpoczynek, żeby zmieścić się w urlopie. Bratysławę mam już zaliczoną w ub. roku, więc to będzie mój drugi raz. Plus dwa razy jeszcze się w niej przesiadałem na stacjach, na powrocie pociągiem z Wiednia i właśnie z Budapesztu. Plan zakłada trasę taką samą jak rok temu, z jedną tylko, małą modyfikacją - o tym później. Jest to bardzo niezwykłe jak na Słowację, ale trasa będzie… płaska. Tzn. płaska jak na Słowację, ma się rozumieć ;) Podjazd na przeł. Spytkowicką, a potem w zasadzie płasko/w dół. Nie będzie żadnych hardcorowych przełęczy do wciągnięcia, a profil trasy będzie opadający. (Tak naprawdę to jeden ciężki podjazd będzie, przez wspomnianą modyfikację). No a jak to w ogóle możliwe?  Będę bowiem jechał za biegiem rzek: najpierw doliną Oravy, potem wzdłuż Wagu, a końcówka to naddunajskie niziny. Tzn. nie żebym był cieniasem, i nie lubił podjazdów. Po prostu dziś celem jest Bratysława, a nie jak największa ilość 1000m przełęczy po drodze. Powrót oczywiście jak zawsze – stalowym szlakiem tylko do Trzciany, potem dokrętka na rowerze 50km do Rabki.

Wyjeżdżam piątkowym rankiem. Przelatuję przez centrum, wskakuję na krajową 7kę. I to co widzę lekko mnie nie pokoi – jakaś burza pląta się po okolicy. Chmurzyska, z przebijającą się z nich tęczą są na wschodzie, jakby nad Gorcami. I chyba też idą w tę stronę. To dobrze, bo ja jadę bardziej na zachód. Uprzedzając fakty – burza mnie nie dopadnie, a w każdym razie nie ta. Jedyne co to miejscami mokre drogi. Wypogadza się, i w przypiekającym coraz bardziej Słońcu wciągam przeł. Spytkowicką. Widok na Babią to coś pięknego, ale to każdy chyba wie. O godz. 9 minut 59 melduję się na Słowackiej granicy. Pomimo raptem 3 dni od ataku na Budapeszt kilometry idą gładko, nie ma śladu po tamtej trasie w organizmie. Przynajmniej na razie. W Trzcianie remont mostu trwa nadal, nic się nie zmieniło od 3 dni ;) Mostu dalej brak. Dziś niebieską kładeczką, tą po lewej od mostu. Niebieska ściana toytoyów gdy dojeżdżam bliżej okazuję się być rzędem garaży dla rowerów O.o To jest dopiero nowoczesność, rozwój, cywilizacja! W Twardoszynie dopadam Lidla i robię duże, tanie zakupy. Zawsze wożę 2,5kg łańcuch do przypięcia roweru, ale i tak trochę strach do większych marketów wchodzić. Więc wchodzę tylko jak nie ma kolejek, i szybko kupuję co trzeba i wychodzę. Z trudem upycham prowiant do sakwy. Dochodzi południe a skwar przybiera na sile. W Podzamoku kole 13tej. Selfiaczka na tle najfajniejszego zamku jaki znam braknąć nie mogło. Kubin zaś szybko tylko przelatuję, nie ma czasu, Hlavne Mesto Bratislava czeka. W Parnicy zjeżdżam z drogi number 70 na wspomniany wcześniej objazd. Dlaczego tak a nie inaczej? Bo w pamięci mam trasę z ub. roku. Wijąca się barrrdzo przełomem rzeki Oravy szosa jest prze-pięk-na! I ten niesamowity zamek na urwisku skały, podparty betonową kolumną... A jednocześnie jest też niebezpieczna, niekomfortowa, stresująca, nierozsądna. Przynajmniej w tym kierunku jak jadę. Co z tego że ma 3 pasy i opada w dół. Dwa pasy idą pod górę, jeden w dół. I ten układ 2+1 oddzielony jest betonowymi separatorami. Asfaltowych poboczy brak. Choćby cisnąć i dokręcać ile pary w nóżkach wiela ponad 50km/h średniej się tu nie utrzyma. A kierowcy woleli by tak bardziej 70km/h jechać, podejrzewam. Pomimo tego że to Słowacja i nikt by pewnie nie zatrąbił na mnie ani razu i cierpliwie jechał 50ką to i tak takie tamowanie ruchu jest dla mnie niekomfortowe, nie lubię tak. Newralgiczny fragment ominę zatem trzycyfrową drogą, okrążając grupę Małej Fatry z drugiej strony. Pusta, przyjemna szosa tonie w zieleni i początkowo też wije się doliną jakiejś rzeczki, rzecz jasna mniejszej od Oravy. Ale za zakrętem w Zazrivem zaczyna się ;) Niczego sobie ścianka na jakąś jednak przełęcz. Znak mówi o 12% nachylenia i ja mu wierzę, może tyle być, ledwo to wciągam na mojej „jedynce” (36-34). Wjeżdża się na jakieś 750m n.p.m., nie chce mi się sprawdzać co to za przełęcz. W nagrodę zaś przyjemny zjazd. I emocjonujący a to za sprawą ciuchci (takiej na gumowych kołach, do wożenia leniwych, grubych turystów) która wymusza pierwszeństwo zmuszając do hamowania. Tankuję na Slovnafcie w Terchovej. Zjazd ciągnie się i ciągnie, praktycznie aż do Żyliny. A wokół zaczyna się coraz bardziej chmurzyć. W Żylinie duże wrażenie robi wielka fabryka Kia (Kii??? - kto to wie jak to się odmienia). Zastawione tysiącami aut place i załadowane setkami aut pociągi towarowe. Ale to już kiedyś widziałem, byłem tu. Dziś natomiast przejazdem odkrywam „Wodne Dzieło Żylina” (Vodne Dielo). Czyli zaporę i elektrownię na rzece Wag. Kręcę się po centrum, odpoczywam, wciągam gofra i ruszam dalej. Głównymi przelotówkami, estakadami wyjeżdżam na drogę number 61, która zaprowadzi mnie aż do Bratysławy. Przez następne 200km szosy zmieniał już nie będę, ciągle 61ka. Tak że trasa łatwa nawigacyjnie ;) Będzie ona się wiła raz jedną, raz drugą stroną stroną idącej równolegle ekspresówki. Która przekracza 61kę efektownymi estakadami, węzłami, wiaduktami, po prostu z rozmachem jest poprowadzona przez górzystą, Słowacką krainę. Poprowadzona tak bez pierdolenia się, tak jak w Hameryce ;) Np. już odcinek zaraz za Żyliną jest dość ciekawy. Krajówka, linia, kolejowa, zalew, mało miejsca - droga ekspresowa jest tu przyklejona do zbocza na wielkich filarach. Tymczasem po burzy ani śladu, rozeszła się gdzieś, rozmyła. Zbliża się zmrok. Na OMV-ce w Poważkiej Bystrzycy robę zakupy, takie żeby wystarczyły mi całą noc, bo na Słowacji krucho z całodobowymi sklepami/stacjami. Najefektowniejsze wiadukty eskpresówki to są chyba właśnie tutaj – droga zawieszona jest tak po prostu wysoko ponad domami, ponad miastem i ładnie podświetlona. Kolejne miasteczka to Belusa, Ilava, Dubnic na Vahom, ale stąd nic raczej nie zapamiętałem. Godny uwagi jest dopiero Trenczyn. A to oczywiście za sprawą zamku na skale, i przyklejonej do tej skały kamienicy. Zdjęcia zabraknąć nie mogło. Jest też tu zdecydowanie więcej nocnego życia, gwaru, zgiełku. Imprezowo jest po prostu. Jest też bardzo ciepło. 2ga w nocy a termometr w mieście pokazuje 19 stopni. Uwielbiam takie noce :) Zwiedzam przejazdem starówkę, a potem trochę pobłądziłem w poszukiwaniu mostu. Wskutek czego najpierw wjechałem na jakąś wyspę na Wagu, pełną boisk i innej sportowej infrastruktury. A na drugą stronę rzeki przejechałem w końcu kładeczką przyklejoną do kolejowego mostu. Sierpniowa, ciepła noc szybko się kończy, aż trochę szkoda. Dzień rozkręca się na dobre podczas drzemki na przystanku w Nowym Mieście n. Wagiem. Z tych okolic pierwszy raz dostrzec można chłodnie kominowe Słowackiej atomnej elektrostancji. Przez miasto przejeżdżam jeszcze w dobrej formie ale ta drzemka na długo nie wystarcza, pilnie potrzebna jest druga. Lokalizuję wreszcie dwa ustronne przystanki w polach, na odludziu. Z tym że jeden ma ławeczkę, owszem, lecz jest zajęty. Na dobre rozgościła się tu przyroda ;) Drugi zaś jest lepszej formie i jest wolny ale niestety bez ławeczki. Wybieram ten drugi, podłożę coś pod tyłek i jakoś się zdrzemnę. Chyba godzina mi tu zeszła. Słońce jest coraz wyżej i zaczyna grzać coraz bardziej. Coraz bliżej są też kominy elektrowni. Chciałbym kiedyś tam podjechać i ją obejrzeć z bliska, ale ewidentnie nie dziś. Dziś Bratysława. O bliskości wielkiej elektrowni świadczy też ponadprzeciętna ilość linii WN przekraczających drogę. Docieram do Ternawy. Tak to się chyba po polsku pisze. Coś zaczyna brakować mi sił. Dłuższą chwilę odpoczywam na trawniku, w cieniu Slovnaftu. Przede mną ostatnia prosta – 40km do Bratysławy. Tak blisko a tak daleko zarazem. Bliskość celu dodaje sił i otuchy, bo kryzys mnie łapie konkretny. Za często jednak nie odpoczywam, jadę siłą woli, na chama, żeby najszybciej dotrzeć i cieszyć się zwiedzaniem miasta. Drogę na ostatnich km przed Bratysławą pamiętam dobrze. Jest charakterystyczna, a to za sprawą zieleni która wręcz wlewa się tu na jezdnię, i ją sobie częściowo zawłaszcza. Senec tylko przelatuję, nawet zdjęcia stąd nie ma, w głowie już tylko Bratysława. No dobra, tak naprawdę to nie tylko bliskość celu daje mi takiego powera, ale też bliskość nadciągającej burzy ;) Niebo przybiera coraz bardziej niepokojące barwy. No i udało się! Bratysławę zdobywam o godz. 13.24. Drugi raz w mojej rowerowej karierze, więc nie jest to już taki rowerowy orgazm jak za pierwszym razem. Ale wiadomo, i tak jest bardzo fajnie :) Na zwiedzanie mam jakieś 3 godziny, więc nie za wiela. Plus ta burza, która jest coraz bliżej. Najsampierw jednak zwiedzam Slovnaft, kupując niezbędne nawodnienie. A jak chodzi o właściwie zwiedzanie, to na pierwszy ogień idą „Zlate Piesky”. Złote Piaski to plaże na przedmieściach miasta, nad urokliwymi zalewami z niesamowicie czystą, zieloną wodą. Najpierw zajeżdżam nad mniejszy zalewik, w mniej zatłoczonym miejscu (żeby nie straszyć ludzi moim cherlawym ciałem) i zanurzam się po szyję w tej niesamowitej zielonej wodzie. Co za przyjemność! A i śmierdział będę trochę mniej w pociągu ;) Potem zajeżdżam tak tylko obejrzeć ten drugi, większy, po przeciwnej stronie głównej szosy. Tam na końcu, daleko w lesie jest plaża nudystów. Ale nie będę podglądał, zresztą i tak nie ma co podglądać. Większość nudystów to 60 letnie otyłe chłopy i 70 letnie pomarszczone babcie ;) Moja hipoteza nt. tego hobby jest taka, że ludziom się nudzi na starość, szukają czegoś nowego, niezwykłego, ciekawego, no i znajdują :) Gdy temat zalewów mam już zaliczony, jadę do centrum. Zaczyna się błyskać i coraz bardziej wiać - to jest coraz bliżej. Zdjęć już za wiela zatem nie robię, zresztą jak już pisałem to już mój drugi raz. Pozwiedzałem sobie parkingi wielkich centrów handlowych, poturlałem się po koślawych chodnikach z popękanego asfaltu, możliwe że pamiętającego czasy Czechosłowacji. Na drugą stronę Dunaju nie przejeżdżałem, generalnie obierałem kurs na Hlavną Stanicę. Popodziwiałem nowoczesne biurowce i 4-osiowe, przegubowe autobusy. Bratysława to nie najbogatsza, i nie największa, ale nowoczesna i rozwijająca się europejska stolica. Gdy zbliżał się odjazd pociągu, a ulewa była kwestią minut, wdrapałem się dobrze znanym podjazdem pod dworzec kolejowy. Bilety kupiłem wcześniej na tel. Idę na właściwy peron, i o 16tej wsiadam do długachneeego pociągu. Ze 20 wagonów jak nic. Pośpieszny, który kursuje przez cały kraj: Bratysława <-> Koszyce, po drodze zaliczając jeszcze kilka większych miast. W czasie jazdy faktycznie lunęło, i popadało ale burzy jako takiej z piorunami nie było. Przesiadka wieczorem w Kralovanach (Królewianach). Drugi, bardzo klimatyczny etap kolejowej podróży to malutki wagonik motorowy który nieśpiesznie toczy się do Trzciany, pod polską granicę. W Trzcianie po 21, i stąd jeszcze 50km do dokręcenia do Rabki. Rozkopany most na rzece objeżdżam znów niebieską kładeczką. (Do pomarańczowej, którą odkryłem jako pierwsza, jest dalej). Na granicy przed 22gą. Ten 50km odcinek zawsze mi się dłuży, i szczerze mówiąc niespecjalnie mi się chce go jechać. Bo wszystko co najfajniejsze już było, wielka przygoda, wielki cel już za mną, chciałbym położyć się do łóżka i iść spać. A nie kręcić zamulony, zmęczony, zniszczony, 50km po górach w nocy doskonale znaną drogą. Dziś akurat nie było aż tak źle. Przespałem się w pociągu, moc jeszcze była, więc póki nie póki nie byłem zamulony atakowałem ile wlezie i szło szybko. Senność zapijałem energetykami, dużo ponad normę tej kofeiny poszło. Zdrowsze i skuteczniejsze byłyby drzemki na przystankach ale w dupie mam drzemki, ja chcę jak najszybciej walnąć się do łóżka a nie kimać na ławce jak żul spod Biedronki. Po prostu chciałem jak najszybciej zakończyć już tą trasę. I tak też zrobiłem, na kwaterze w Rabce zameldowałem się o 00.45, czyli 3,5h od Trzciany. Jak na mnie to jest to dobry wynik, nieraz dłużej męczyłem te 50km. Oczywiście aktywowałem psiura, i co za tym idzie obudziałem gospodarzy… Ale Oni są bardzo mili i wyrozumiali na moje rowerowe wygłupy ;)

Udana trasa. Choć drugi raz do Bratysławy to nie jest już taki kaliber jak kilka dni temu pierwszy raz do Budapesztu, czy w ub. miesiącu pierwszy atak na Pragę, to i tak było fajnie :) W ogóle w tym sezonie to się dzieje: 700ka nad Morze, Praga, Budapeszt, Bratysława…. No grubo jest :)

7.20 (pt) - 00.45 (ndz)

Zaliczone szczyty:

Beskid Żywiecki:
Przeł. Bory Orawskie (Spytkowicka) 709 x2

Mała Fatra (SK):
Rovna Hora 750 (Daję pogrubione, jako nowy szczyt. A może to już miałem kiedyś zaliczone, tylko nie zanotowane? kto to wie...)

Inne:
Wzgórze Zamkowe (Bratysława)


Kategoria > km 400-499, Powrót pociągiem, Rabka 2020

Budapest

d a n e w y j a z d u 416.77 km 0.00 km teren h Pr.śr.: km/h Pr.max:0.00 km/h Temperatura:32.5 HR max: (%) HR avg: (%) Podjazdy: m Kalorie: kcal Rower:Zapierdalacz
Niedziela, 9 sierpnia 2020 | dodano: 17.08.2020



https://www.alltrails.com/explore/map/map-7fa732b--36?u=m
(na mapie nie ma błądzenia, zwiedzania Budapesztu i końcowego odcinka Trzciana - Jabłonka - Rabka 45km)

https://photos.app.goo.gl/W5AzrhbsE9vSRF6z5

(Opis jest w trakcie poprawiania, edytowania, wstawiania linków itp. na razie dojechałem z tym do Twardoszyna)

No to z Wielkiej Piątki Zagranicznych Celów (TM Pidzej) został już tylko Budapeszt :) Cel postanawiam zaatakować z Rabki, podczas urlopu. Wiem że to małe oszustwo, kilkadziesiąt km mniej niż z Krakowa. Ale wiem też że lepiej zaliczyć stolicę Węgier z takim ułatwieniem niż nie zaliczyć w ogóle, wystartować z Krakowa i wymięknąć gdzieś po drodze. Bo forma ostatnio coś słaba, do tej Pragi się ledwo dowlokłem a nad Morze tydzień temu nie dotarłem… Mam swoją hipotezę na ten temat, ale o tym może potem.

Na razie mamy piękny, słoneczny niedzielny poranek, i wg prognoz taka stabilna, słoneczna, upalna pogoda ma się utrzymać przez najbliższe dni. Oczywiście jakaś zabłąkana burza może się przytrafić wszędzie i w każdej chwili, na to się nic nie poradzi. Startuję 7.05. Na luzie zlatuję do centrum Rabki, i wciągam podjazd na dawną krzyżówkę Zakopianki z krajówką na Chyżne. Wszystko się tu zmieniło - niebezpieczne i ruchliwe niegdyś skrzyżowanie świeci pustkami a ekspresowa Zakopianka poprowadzona jest obok, z węzłem drogowym. DK7 na Chyżne szybko zaczyna piąć się do góry, szybko wzrasta też temperatura. Jest 8-9 rano a już niezły skwar. Natomiast to czego się obawiałem, czyli forma, wydaje się OK. Zresztą już dojazd do Rabki, te 70km w piątek wieczorem poszedł gładko i przyjemnie, czułem moc w nogach. Moc czuję i dziś, będzie dobrze :) Docieram na przeł. Spytkowicką, oddzielającą Gorce od Beskidu Żywieckiego. Charakterystyczne miejsce, z parkingiem dla TIRów, gdzie z jednej strony rozpościera się piękny widok na Babią Górę, a z drugiej strony strony, w lesie,stoją trzy charakterystyczne maszty. Po podjeździe, co oczywiste, następuje zjazd a potem trochę bardziej płaskie km po Orawskiej równinie. Po mej lewej stronie piękne widoki na Tatry, a dalej w prawo – na niższe, słowackie pasma górskie. Babia też oczywiście ciągle obecna. Na granicy, na charakterystycznym, położonym w dolinie przejściu granicznym Chyżne – Trstena melduję się o godz. 10. Robię dłuższą pauzę w starej, drewnianej wiacie/przystanku, którą zaszczycił swym podpisem niejeden już turysta ;) Mój nos atakuje tu niesamowity zapach starego, przepalonego Słońcem drewna. Sam bym się podpisał ale nie wziąłem nic do pisania a ryć w drewnie mi się nie chce. Wciągam kanapki z wiejską kiełbasą, energetyczne żelki z Deca, smaruję się kremem z filtrem i pełen sił i dobrych myśli jestem gotów na podbój słowackiej, a potem i węgierskiej ziemi :) Gładkość i przyjemność pierwszych km po drugiej stronie granicy mąci nieco remont mostu w Trzcianie. A właściwie to brak mostu w Trzcianie, bo remont jest naprawdę konkretny. Jest co prawda jakiś objazd, ale obawiam się że może on prowadzić ekspresówką. Znajduję za to nieopodal ukrytą w zaroślach pomarańczową kładeczkę. W Trzcianie ze 3 szybkie fotki i lecę dalej. Na tankszteli między Trzcianą a Twardoszynem robię zakupy. Co prawda na Słowacji w niedzielę część marketów jest otwarta, plus mam 2,5kg łańcuch żeby przypiąć rower ale jakoś nie mam głowy do tańszych zakupów w normalnych sklepach. Kupuję na stacjach, bo tak jest szybciej. Nie kupuję przecież na stacjach codziennie żebym musiał się tym przejmować. Chwila moment i jest Twardoszyn. Tu zajeżdżam nieco w głąb miasteczka, na rynek/plac. Ten skąpany w cieniu wielkich, starych topoli wygląda bardzo efektownie. Za miastem zaczyna się typowy słowacki „interior”, czyli skąpane w zieleni, górzyste odludzia z rzadka tylko zurbanizowane małymi miasteczkami czy pojedynczymi zakładami przemysłowymi. Sielanki i radości z trasy nie zakłócają podejrzanie wyglądające chmury za plecami - bo jadę dokładnie w drugą stronę :) Po ~20 km wijącej się doliną rzeki Oravy drogi na horyzoncie wyłania się bardzo charakterystyczny obiekt. Przyklejony do strzelistej skały, wznoszący się ponad 100m nad lustrem rzeki Zamek w Orawskim Podzamczu. Zawsze to piszę, napiszę i tym razem: mój number one, jeśli chodzi o zamki (te które widziałem na żywo). Zawsze robię sobie pod nim też zdjęcie, zdjęcie jest i tym razem. (fajnie łydy wyszły – a nic nie było napinane, pozowane ;) ). Jadę dalej i odliczam km do kolejnego checkpointu – Dolnego Kubina. W tle towarzyszy mi piękny widok na - jeśli się nie mylę - Wielki Chocz. Ponad 1600m szczyt. Przed Kubinem kolejny po przeł. Spytkowickiej konkretniejszy podjazd. Który pomimo kosmicznego upału mnie tylko cieszy, bo moc w nogach czuję potężną :) Nie ma śladu po słabościach sprzed 2-3 tygodni. Do centrum Kubina nie zjeżdżam, bo nie po drodze. Lecę od razu główną szosą na Rozumberok. Kolejny Slovnafcik, kolejne zakupy. Staram się popełnić często popełnianego w CZ/SK błędu – pominięciu możliwości zakupów, i potem wleczeniu się na odcięciu/odwodnieniu przez XX km. D. Kubin i Twardoszyn również rozdzielone są przełęczą. Tu to już jest konkretna patelnia :) Wyprzedzam paru wystrojonych co najmniej jak na TdF zawodników na lekkich szoskach, nieziemsko jednak zamulających, wręcz fioletowych z wysiłku. Niby nie ma się czym chwalić, bo prostu trafiłem na słabszych kólarzy – ale jednak takie sytuacje podnoszą morale, pewność siebie, wiarę w powodzenie całego przedsięwzięcia - dotarcie do Budapesztu. Niczym nie wyróżniający się, żadnym ciekawym obiektem ani nawet tablicą szczyt, i szybki zjazd do Rozumberoka. Tu zahaczam o centrum, starówkę, bo akurat jest po drodze. Wciągam lody, zwiedzam przejazdem przedmieścia, i dalej, na Bańską Bystrzycę. I to właśnie między Rozumberokiem a Bańską jest najfajniejszy „odcinek specjalny” tej trasy. Przeprawa niemal 1000m przeł. Donovaly. Tu również nie popełniam błędu, i robię zakupy na „ Ostatniej stacji benzynowej przed przełęczy Donovaly”. Nie chcę po drodze umrzeć z pragnienia. Nie chcę przesadzać ale ten najcięższy podjazd znów wchodzi lekko, przyjemnie i z uśmiechem na twarzy. Częściowo jest to zasługa dobrej dyspozycji, częściowo nie popełnianiu błędu polegającego na nie jedzeniu/nie piciu, a częściowo tego, że droga idzie doliną potoku. Z którego to bije przyjemny chłód, las daje przyjemny cień a całości dopełnia lekko pogarszająca się pogoda, i coraz bardziej zachmurzone niebo. Na chwilę nawet zaczęło kropić, wygląda mi to ogólnie na nadciągającą burzę. Droga w końcu wyjeżdża z doliny potoku, więc znów żar leje się z nieba. Przydrożna tablica mówi o 3,5km pozostałych do jakiejś karczmy na Donovalach, więc i tyle podjazdu mi zostało. Odliczam więc te pozostałe km, aż za którymś zakrętem wyłaniają się zabudowania i turystyczna infrastruktura na przełęczy. W tym dwie fajne kładki nad drogą, to chyba takie dla narciarzy? Żeby zimą mogli sobie przejechać na nartach z jednego stoku na drugi? W każdym razie kojarzy mi się to z jakimiś alpejskimi kurortami narciarskimi. Wreszcie z pociemniałego nieba na zachodzie dochodzą grzmoty. Trzeba spadać. Szybka tylko fotka przy tablicy, i zaczyna się. Alpejski zjazd ;) Nigdy nie byłem w Alpach ale podejrzewam że tam jest tak jak tu, tylko że bardziej. Albo bardziej bardziej. Fotek ze zjazdu brak, nie potrafiłem przerwać tej rowerowej ekstazy. Zrobiłem za to filmik ze zjazdu, z niego wytnę jakiś kadr. O, proszę: jest. Sam zjazd opisać słowami jest ciężko. Po prostu kwintesencja radości, jaką daje jazda rowerem po górach. Nie wiem jaki xmax, licznik nawala i przy >60km/h dzieją się cuda, gubi impulsy i prędkość skacze: 63-34-29-55 km/h… Przez to pewnie też zjadł trochę dystansu tutaj, i na innych, szybkich zjazdach również :/ W każdym razie przypuszczam że 70km/h to tutaj było, i to lekutko. Ciekawostką ze zjazdu jest rampa ucieczkowa dla samochodów, którym nawaliły hamulce. Poza tym co chwila swąd palonych klocków od mijanych aut. Zjazd ciągnie się i ciągnie, coraz to bardziej oczywiście wypłaszczając się. Można przyjąć że liczył on prawie 20km. Po tym 20km teleporcie rzecz jasna po burzy nie ma śladu, została daleko w tyle. W palącym znów Słońcu docieram do „ Mesta Olimpijskuych Vitazow” - Bańskiej Bystrzycy. Efektownym węzłem drogowym wjeżdżam do centrum. Na znanym mi już, podłużnym rynku dominują ciekawa, zarośnięta mchem fontanna oraz obelisk z gwiazdą, ku chwale naszych Towarzyszy ze wschodu ;) Na Słowacji ustawy dekomunizacyjnej to chyba nie mają, całe mnóstwo jest tu tego typu pamiątek poprzedniego ustroju. A im dalej na wschód Słowacji – tym więcej czerwonych gwiazd, sierpów, i młotów ;) Jest po 19tej, czyli wieczór. Zmywam więc z siebie kilka nałożonych przez cały dzień warstw kremu z flitrem, w nocy nie będzie potrzebny. I mam ogromną ochotę na coś jednocześnie niesłodkiego i ciepłego. Na razie oprócz tony słodyczy i napojów gazowanych jadłem tylko trochę niesłodkiego i nieciepłego. Punktów gastronomicznych mnóstwo ale nic ciekawego nie znajduję. A to za duża kolejka, a to trzeba wchodzić do środka, a to za eleganckie, a to nie mają tego co chcę. Nieważne, jeszcze nie rzygam słodyczą, jeszcze trochę dam radę. Odwiedzam efektowną jak na kilkudziesięcio-tys. miasto dzielnicę handlowo-biznesową,ze 100m wieżowcem, ogólnie lśniącą nowością i ładnie odpicowaną. W zachodzącym Słońcu opuszczam tę mieścinę. Jeszcze jedne, słodkie zakupy, tym razem na Lukoil-u. Zawsze myślałem że ten LUKoil to coś z Łukaszenką związane i Białorusią :D Teraz wreszcie sprawdziłem, okazuje się że to sieć stacji benzynowych wielkiego rosyjskiego koncernu paliwowego ;) Główna szosa łącząca Bańską ze Zwoleniem to ekspresówka. Muszę więc skorzystać z objazdu bocznymi drogami. Wspinają się one na wzgórze ponad miastem, potem przekraczają ekspresówkę wiaduktem. Ciekawostkę, czyli niewielkie lotnisko pod Zwoleniem mijam już po zmroku. W coraz bardziej ciemniejącym niebie zdołam jednak dostrzec coraz bardziej niepokojące chmury. Chmury burzowe po prostu. Centralnie tam gdzie jadę, czyli na południu. Na razie staram się tym jednak nie przejmować. Cieszę się z kolejnego osiągniętego checkpointu: Zvolenia. Dochodzi 22ga. Na rynku gwar i śmiechy, jakaś impreza, film wyświetlany na dużym ekranie itp. itd. Wreszcie lokalizuję ciekawą pizzerię, kupuję 5 wielkich kawałków różnych pizz. Zjadam tylko 3,5, część z tego była za ostra jak dla mnie. Foto pod obciachowym napisem do selfiaczków, i wychodzę na ostatnią prostą. Ostatnią prostą przed węgierską granicą. Drogą nr 66 na Sahy. 70km do granicy, potem drugie 70km i Budapeszt! Naprawdę sprawnie i przyjemnie to idzie. Przynajmniej na razie. Bo po wjeździe na szosę na Sahy, zaczyna się błyskać na horyzoncie. Coraz to bardziej, i bardziej błyskać. Sprawdzam neta i radar burzowy nie pozostawia złudzeń: przede mną jest burza. Aktualnie jedna jedyna burza na całej Słowacji, akurat tutaj… Na razie same błyski, grzmotów nie słychać, więc póki co jadę. Jest bardzo ciepło, 20’C w górach w środku nocy! Taktykę na tą burzę mam taką: postój w większej miejscowości, rozeznanie sytuacji, ciśnięcię do następnej miejscowości, znowu rozeznanie, odpoczynek, i tak na zmianę. Zaliczam w ten sposób Dobrą Nivę i Babiny. Do błysków dochodzą grzmoty, znaczy się jest coraz bliżej. Między Babinami a większą miejscowością – Krupiną zaczyna się mokra szosa. Jest to wbrew pozorom jeden z lepszych scenariuszy. Bo jeśli nie wjeżdżam w deszcz a na mokrą drogę, to znaczy że tu już padało, i poszło gdzie indziej, w inną stronę. Nie zmierza to na mnie, w najgorszym wypadku tą burzę gonię. Teoretycznie wystarczy nie jechać za szybko, i tego armageddonu nie dogonię. Ale i tak się trochę boję. Rozpalona upałem i schłodzona ulewą szosa efektownie paruje. Jest Krupina. Albo jakiś Azerbejdżan, Afganistan, Tadżykistan?! No dosłownie syf, kiła i mogiła. Pełna zalanych wodą kolein i kraterów, zasypana piachem i tonąca w ciemnościach zgaszonych latarni droga ;) Toczę się po tym czymś bardzo powoli, czasem to wręcz wolę skorzystać z chodnika. Mam 25mm 100% slicki, więc o glebę na czymś takim nietrudno. Można też zostać efektownie ochlapanym przez przejeżdżającą ciężarówkę. Do tego tylny hamulec jakby przestał działać, zapewne za sprawą zachlapanej wodą zmieszaną ze smarem z łańcucha obręczy. Szczęśliwie udaje mi się tutaj nie zabić. W międzyczasie burza oddala się – grzmoty cichną, a błyski są coraz mniej intensywne. Tak jak przewidywałem, poszło sobie. Mogę w spokoju ciągnąć pozostałe do granicy kilometry. Ulewa musiała być konkretna, kawałem za miastem w przydrożnych rowach woda na styk, a nawet na jezdnię podchodzi! Jest grubo po północy, do Sahów mniej niż 30km. Senności ani śladu, ciągle trzyma mnie przy życiu kofeina plus entuzjazm długiej trasy. Po drodze są jeszcze Dudince, ale nic z tej miejscowości nie zapamiętałem. Pamiętam tylko wielkie zbiorniki z czymś tam, ale to już chyba Sahy. W Sahach pierwszy drogowskaz na Budapest :) Kurs od razu na (dawne) przejście graniczne. „Magyarorszag 1km”. Emocje sięgają zenitu :)

Węgierską ziemię zdobywam o godz. 4.00. Ciągle ciemno, noce coraz dłuższe. „ Family Friendly Zone” - głosi biała tablica, ten mniejszy niewyraźny na zdjęciu napisik. Czyli tak jak w PL ;) Nieśmiało rzuca się w oczy to co z pełną mocą uderzy potem – może nie bieda, ale węgierski nieład i nieporządek. Na razie w postaci lichego asfaltu szosy, z niespodziankami w postaci nie dziur a po prostu kraterów ;) Nie byle jakiej szosy - głównej, krajowej drogi nr 2 / korytarza transeuropejskiego E77! Na plus natomiast że nie dostrzegłem tu zjawiska często opisywanego w necie: wszechobecnych na głównych drogach zakazów dla rowerów (które podobno i tak wszyscy, włącznie z Policją mają w dupie). W ogóle żadnego znaku z zakazem dla rowerów na Węgrzech nie znalazłem. Pod tym względem więc jazda bezstresowa, nie licząc nielicznych, krótkich odcinków ścieżek rowerowych niemal ciągle na legalu. Natomiast stresował nieco ruch na tej trasie. Ciężarówka za ciężarówką, i tak będzie przez całe 70km do Budapesztu. Główna trasa, no i jest już poniedziałkowy świt. Świt, który łapie mnie na jednym ze wzgórz. Tak – wzgórz. Podobno Węgry takie płaskie i równinne, ale na pewno nie tutaj. Tutaj jak na Słowacji – góra za górą, podjazd za podjazdem i zjazd za zjazdem. Krajówka bez asfaltowego pobocza ale na szczęście na podjazdach przechodzi w dwa pasy pod górę więc nie tamuję ruchu. No a zjazdy to tak 70km/h ;) Noc przetrwałem ale na jednym z pierwszych wzgórz senność łapie mnie już konkretna. Wynajduję więc ławeczkę w ustronnym miejscu, przypinam rower łańcuchem, zakładam ciemne okulary i urządzam krótkie, 5-min drzemki, w łącznie sumie ok. 45 minut. Lepsze są jednak wiaty autobusowe niż same ławeczki. Bo można oprzeć głowę o szybę/blachę z tyłu. Bez tego w momencie usypiania głowa opada – do przodu lub do tyłu. Teraz mi tak poleciała w tył, że aż coś zakuło w szyi :D Chyba znak że trzeba ruszać dalej. Coraz więcej śmiesznych, nic nie mówiących, węgierskich napisów, coraz bardziej gorąco, coraz większy ruch, coraz konkretniejsze podjazdy/zjazdy, i coraz więcej słonecznikowych łanów – słonecznik to chyba jeden z symboli Węgier. Tak w skrócie można opisać kolejne km po węgierskiej ziemi. Węgry to dla mnie egzotyka – przed tą trasą dwa razy tylko przekroczyłem węgierską granicę, i za każdym razem raptem kilka km zrobiłem tylko po drugiej stronie. Teraz całą tą egzotykę chłonę wszystkimi zmysłami. Za którymś z kolei, najwyższym chyba szczytem, i najszybszym chyba zjazdem jest wreszcie Vac. Jedyne większe miasto przed stolicą. Przejadę przez centrum, obwodnica to chyba ekspresówka. Jeszcze tylko efektowny widok na jakieś zakłady przemysłowe, i jestem w dole, w Vac. No i tu się zaczyna to o czym pisałem – ten cały Węgierski nieład. Tu nie ma asfaltu. Na Węgrzech zjawisko "asfaltu" nie występuje. Tu jest chropowata, pełna kraterów skorupa złożona z różnych gatunków i różnej faktury, gradacji asfaltu, betonu, poszatkowana szczelinami i pęknięciami z których wyrastają chwasty :D Widziałem podobne rzeczy na Słowacji ale tu jest po prostu bardziej, dużo bardziej. Ten nieład, burdel nie dotyczy rzecz jasna tylko nawierzchni dróg. To jest wokół, to jest wszędzie. To jest zarówno w zardzewiałych latarniach pamiętających zapewne poprzedni ustrój, to jest w chodnikach zasypanych suchymi liśćmi sprzed roku (bo skąd suche liście w lecie?). To jest w blokowiskach – które w 2020 roku wyglądają tak samo jak je socjalistyczne ręce pół wieku temu zbudowały – nie ma żadnej termomodernizacji itp. itd. Ale i tak bardzo mi się to podoba – to jest po prostu tak brzydkie że aż ładne ;) A przeszkadza tylko jakość jakoś nawierzchni. No a co do samego Vac, to jest to zabytkowe miasteczko położone nad brzegiem rzeki. No właśnie rzeki. Nad brzegiem Dunaju :) Nie mogąc się doczekać widoku na rzekę nie czekam na Budapeszt, nad Dunaj zajeżdżam już tutaj. Widok na samą rzekę przyćmiewa inny fajny widok – wieeelki prom! Zabiera nawet ciężarówki – ciągnik z naczepą czeka na wjazd. Takim wielkim to jeszcze nie płynąłem, muszę skorzystać. Promem na drugi brzeg Dunaju, potem inną, trzycyfrową drogą na Budapeszt. Taki mam plan. Brakuje mi tylko gotówki – forintów. Nie zdążyłem skołować przed wyjazdem. Nie wiem czy można płacić kartą, ale chyba nie zapowiada się na to. Szukam więc bankomatu. Objeżdżam kilka ulic zanim znajduję. Po złodziejskim zapewne kursie wypłacam 19000 forintów (jedna z proponowanych kwot, dziwna trochę). To będzie ponad 200zł pewnie - na wszelki wypadek, jakbym np. bilet za pociąg musiał za gotówkę kupować. Na prom się spóźniam, jakąś minutę… 9.01 jest. Odpływa. Może trzeba było zaryzykować i kartą spróbować zapłacić? Albo euro? No nic, trudno, prom innym razem. Następny o 10.00, godziny czekał nie będę. Jadę dalej jedną stroną Dunaju. Chwilowo nie główną szosą, a jakąś ścieżką rowerową, która z bulwaru wchodzi w szuwary i zarośla, lasy doliny rzeki. Byłaby całkiem przyjemna, bo okoliczności przyrody są tu piękne – alejka tonie w zieleni, i co chwila mija wielkie, pomnikowe drzewa. Tylko ten asfalt… Co kawałek uskok, wyrwa, dziura. Do tego nie idzie najkrótszą drogą a kluczy, zakręca, wije się pośród tej nadrzecznej doliny. Tak że po kilku km odpuszczam temat ścieżki rowerowej i wracam na ruchliwą „dwójkę”. I nie w cieniu szuwarów, a w palącym Słońcu. Mijam miasteczko o ciekawej nazwie „God” ;) Ze 20km jeszcze, zależy jak liczyć. Jak do granic stolicy to może i tylko 10, jak do Parlamentu – może i być ze 30. Budapeszt to wielkie, niemal 2-mln miasto, podobnie jak Wiedeń czy Wawa. W każdym razie zaczyna iść opornie, muszę coś zjeść, odpocząć i przebrać się w czyste ciuchy. Robię kolejne, słodkie zakupy na OMVce (plus wielka paczka mokrych chusteczek, których mi bardzo brakowało). Siadam na ławeczce w cieniu, i w ciągu pół godziny ogarniam się na tyle, że dalsza jazda znów jest przyjemna. Kolejnych parę upalnych km, noooo i jeeeest :D Anno Domino 2020, sierpnia dzień dziesiąty, godzina 11 minut 21. BUDAPEST ZDOBYTY!! 28h od wyjazdu, na liczniku nie pamiętam ile km, ale pewnie ze 340. Toczę się dalej dziurawą szosą a kierowcy coraz to częściej zaczynają trąbić, coś jest na rzeczy. No tak – ścieżka rowerowa. Po drugiej stronie jezdni więc chyba (?) nie muszę nią jechać, ale co tam, poświęcę się, dla dobra ludzkości. Jestem tak szczęśliwy, że w niczym mi to nie przeszkadza. W ogóle nic mi teraz nie przeszkadza. No, może mąci trochę umysł temat powrotu pociągiem. Pociągiem wrócić z Budapesztu do Rabki, owszem, da się. Tylko że ten pociąg jechał by przez Słowację, Zwardoń, Katowice, Kraków :D I tych pociągów było by z 5, i jechałyby całą dobę. Plan powrotu mam więc taki:
1) vlak Budapest Nyugati > Bratislava hl. st. (międzynarodowy)
2) vlak Bratislava hl. st. > Kralovany (jakby Intercity)
3) vlak Kralovany > Trstena (regio)
4) ~45km rowerem Trstena > Rabka
Gdzie punkt 2), 3) jak i 4) ;) to nie problem, słowackie pociagi mam opanowane. Niewiadomą jest pkt 1). Chwila grzebania na stronce ZSSK (koleje Słowackie) i już wiem że biletu przez tel. na ten pociąg nie kupię – międzynarodowy. Próbuję przez stronkę węgierską MAV-START, ale to jest z góry skazane na niepowodzenie – szybko odpuszczam. Bilet muszę więc kupić w kasie. W związku z tym pierwszy cel jaki obieram to dworzec. Budapest NYUGATI. Wg GPSa kilkanaście km. Kilkanaście km, w trakcie których podziwiam i chłonę cały ten węgierski pierdolnik, o którym wspominałem ;) Bo w Budapeszcie to samo, nic się nie zmieniło ani w kwestii nawierzchni ani w innych tematach. Piękne, lśniące biurowce kontrastują z zasyfionymi, zarośniętymi chodnikami i zapadniętymi na 10cm studzienkami na jezdni. Na zabytkowym, kamiennym murze odnajduję zabytkowe źródełko. Skwapliwie z niego korzystam myjąc włosy. Na szczęście wziąłem grzebień. Z innych ciekawostek to port/stocznia (?) na Dunaju. Jeszcze parę km tego rozgardiaszu i jest centrum. Jest i NYUGATI. Próbuję kupić bilety. Główna hala jest w remoncie. Na zewnątrz ze 20 automatów biletowych, ale w nich biletu zagranicznego kupić się nie da. Znajduję wejście do remontowanej hali, ale w pomieszczeniu jakaś zbiórka krwi czy coś?! Albo test na koronę? Kto to wie :D Błądzę po przejściach podziemnych w poszukiwaniu kas. Kasy są ale to chyba są kasy metra, nie kolejowe… Węgierskie napisy niewiela mi mówią, tłumaczę w googlach co jest co :D No nie powiem, jest lekki strach jak stąd wrócę. Tzn. mam plan B: z Budapesztu dociągnąć kilkadziesiąt km do Słowackiej granicy, stamtąd z jakiegoś miasteczka pociągiem/pociągami do Bratysławy, i potem pkt 2), 3) i 4) bez zmian. Wychodzę na powierzchnię. Obchodzę halę dookoła i lokalizuję inne, boczne wejście. Korytarzem docieram do niewielkiej, czynnej poczekalni i 4 czynnych kas. Uff. W notatniku na telefonie napisałem po ang/hung. jaki bilet na jaki pociąg potrzebuję. Z jednego okienka odsyłają mnie do drugiego, międzynarodowego. Za ~4000 forintów kupuję bilet ale coś mi w nim nie pasuje. Do trzeciego okienka odsyłam się więc sam. Tam siedzi kompetentniejszy od starszej Pani młodszy Pan i dokoptowuje mi do ogólnego biletu na pociąg miejscówkę i bilet na rower. Za +1700 forintów. Chyba jestem w domu :) Ale na 100% i tak nie jestem pewien czy to jest właściwy bilet. Tylko tak na 90%. Napisy na biletach są po węgiersku i po niemiecku... W razie czego można chyba dokupić w pociągu jakby czegoś brakowało? W każdym razie bilet jakiś mam, a jak mam zły to nie celowo, tylko wskutek pomyłki. Z godzinę straciłem na te bilety, jadę zwiedzać miasto. Zdjęć dworca nie zrobiłem, byłem zbyt pochłonięty tematem biletu. Zrobię jak będę kończył zwiedzanie. Cele typu must see mam dwa, no może trzy:
1) Parlament :)
2) Most Łańcuchowy
3) Dunaj – ale to się zobaczy przy okazji.
Nie jest daleko z dworca do Parlamentu, szybko go więc lokalizuję. No i jest :O Okazały i odpicowany jest nie tylko sam gmach ale i jego otoczenie – plac i najbliższe ulice. Jakże odmienne od typowego węgierskiego pierdolnika ;) Kilka pozowanych fotek. Podczas poszukiwania słynnego Mostu docieram nad Dunaj. Imponująca panorama miasta, Most Łańcuchowy też już widzę. Oprócz tego kilka solidnych statków wycieczkowych. Bulwar – typowo węgierski, piaszczysto – żwirowa wydeptana ścieżka. Zabytkowym mostem przeprawiam się na drugi brzeg. „Łańcuchy” przypominają trochę ogólną konstrukcją, budową, łańcuch rowerowy. Płaskowniki pospinane wielkimi sworzniami. Robię jakieś tam fotki. Ale jest taki upał, że mam wrażenie że jeszcze 5 minut dłużej na tym Słońcu i zejdę na zawał, albo na wylew. I nie będzie wpisu na BS, i nikt się nie dowie że zdobyłem Budapest :o Plan mam więc taki, że jeszcze jedna (tytułowa) fotka Parlamentu, z drugiego brzegu Dunaju i chowam się w zacienionych wielkimi gmachami uliczkach. I szukam czegoś do picia (zimnego) i do jedzenia (ciepłego, NIESŁODKIEGO). Robię fotkę, i z cieniem sprawa jest prosta, znajdzie się. Wielkich gmachów i ciasnych uliczek w Budapeszcie pod dostatkiem. Jedzenie też znajdę ale trochę później. Ze zwiedzania zaliczam jeszcze dwa inne, niezabytkowe już mosty oraz wyspę na Dunaju. Wyspę – park, pełną fotnann, placów zabaw i innych atrakcji. Np. takich pięknych, okazałych platanów. Z nietypowym pokrojem pnia – rozgałęzionym tuż przy ziemi. Jeszcze trochę jakichś tam fotek, wiele z nich w trakcie jazdy, bez zatrzymywania się. I jadę na dworzec, ogarnąć jedzenie, odpocząć i odszukać właściwy peron. W przejściu podziemnym kupuję pizzę. „ONLI KESZ” - mówi dziewczyna. Czyli sprzydały się forinty  i tak :) I z powrotem na dworcu. Godzina czasu ponad, ale mam dość atrakcji, muszę odpocząć. Peron odnajduję, a pozostały czas poświęcam na podziwianie węgierskiego pierdolnika, tym razem na dworcu. Więc może jeszcze kilka zdań na ten temat. Budapest Nyugai to podobno jeden z 3 dużych dworców w stolicy. Rozplanowany w ciekawym układzie – nie przelotowy, tylko końcowy, ze ślepymi torami. Główna hala w remoncie, więc ocena jej mogłaby być nieobiektywna. Ale. Na przykład: zadaszenie peronów. Część peronów przykryta nowoczesnym, stalowo – szklanym zadaszeniem. Inne ze starymi, granatowo-żółtymi wiatami pamiętającymi czasy Breżniewa. Jeszcze inne przykryte obleśną, betonową płytą piętrowego parkingu. A pozostałe perony pod gołym niebem, nie przykryte niczym :D Ławki: w 3 wzorach. Stare, odrapane, drewniane granatowe ławy. Nowoczesne, ze stali nierdzewnej, bez oparć. Zestaw uzupełniają ozdobne, stalowo-drewniane, jakby przyniesione z parku :D Itp. itd. długo można by wymieniać. Zdjęcia tylko częściowo to oddają, tam trzeba być i zobaczyć na własne oczy. O pięknie węgierskich Kobiet pisać chyba nie trzeba, każdy wie. Na takich właśnie obserwacjach, rozkminkach i dywagacjach mija mi czas do odjazdu pociągu. No dobra, ostatnia sytuacja – maszynista zdejmujący koszulę, i z gołą klatą prowadzący lokomotywę :D (Maszynista tego pociągu co jadę, Budapeszt – Bratysława – Praga). Bez problemów odnajduję wagon i miejsce, przynajmniej dla siebie. Z rowerem coś jest nie tak, ale nie do końca wiem co. Konduktor próbuje mi coś wyjaśnić ale ang. u Niego słaby. Na razie przestawiam rower na inny stojak, który oznaczony jest numerem fotela który zajmuję. W czasie kontroli biletów dowiem się ocb – to jest pociąg w którym rower jest pod nadzorem konduktora, obok jego przedziału, a jeden z 4 biletów które mam wkłada się w szprychy koła, przez co wiadomo do kogo ten rower należy i kto go może wynieść z pociągu. Ale jak i tak nie ufam Węgrom, i przypinam rower 2,5kg Oxfordem ;) Podróż mija przyjemnie, pociąg wysokiej klasy, z klimatyzacją, wifi, kiblem większym niż łazienka w moim mieszkaniu, a miejsce mam chyba w 1szej klasie – 3 fotele w rzędzie, nie 4. Zaczyna padać deszcz ale teraz to już se może. Przez tel. kupuję bezproblemowo bilet na pozostałe dwa, słowackie pociągu (16 EUR). W Bratysławie z niewielkim opóźnieniem, po 20tej. Kolejny pociąg przed 23, mam więc ponad 2h na przejażdżkę. Zwiedzam centrum, przyglądając się gwarowi i nocnemu życiu stolicy. Tłukę się po brukach starówki, podziwiam Nowy Most. Wciągam hotdoga, frytki (hranulky), kupuję zapasy na dalszą drogę. I z powrotem wspinam się na stację - hlavna stanica jest na wzgórzu. Drugi pociąg to międzymiastowy Bratysława – Humenne. Czyli taki jadący łukiem przez całą Słowację, z zachodu na wschód. Jest już noc, a mnie zaczyna morzyć senność. Sporo pospałem w tym pociągu. Przed Kralovanami miałem budzik ustawiony. W Kralovanach po 2 w nocy. Ostatni vlak, do Trzciany o 3.40. Mam więc ponad godzinę na zwiedzanie. Tylko nie bardzo jest co zwiedzać ;) Kralovany to zatopiona w ciemnych, słowackich zadupiach wieś. Jedyną rzeczą jakiej można by zrobić tu zdjęcie to ładnie iluminowany kościółek. Poza tym najciekawszy to chyba jest budynek dworca. Z automatami z gorącymi napojami ;) Noc chłodna. No i ostatni vlak jest bardzo ciekawy. Mały, przynajmniej z zewnątrz, 2-osiowy, stary wagon motorowy. Mnóstwo tego wciąż jeździ po CZ/SK. Już nim w ub. roku jechałem, też w nocy, i pamiętam jak klimatyczna jest to podróż :) Toczenie się małym spalinowym wagonikiem, pośród ciemnych słowackich zadupi. Tu też usnąłem. Obudził mnie świt, gdy zbliżałem się już do Trzciany. W Trzcianie koło 5.30. W miarę więc wyspany i zdatny do dalszej jazdy chłodnym porankiem wyruszam na ostatnią prostą, ~45km krajówką do Rabki. Objazd rozkopanego mostu tym razem inną, niebieską kładeczką. Chyżne, Jabłonka, nawet szły te km, odpocząłem w pociągach. W Jabłonce pauza, a gdzieś w Spytkowicach jednak drzemka na przystanku. Nie chciałem więcej kofeiny przyjmować. Na kwaterze w Rabce po 9tej.

Ostatni, Piąty Cel z Wielkiej Piątki Zagranicznych Celów (TM Pidzej) zaliczony :) Nie przeszkodziły mi burze, mocy nie zabrakło. Urzekł mnie uroczy Słowiański nieład, pierdolnik Budapesztu jak i całej Węgierskiej krainy. Tak jak Słowacja, tylko że bardziej :) A Węgry wcale nie są płaskie. Przynajmniej nie północne Węgry. Północne Węgry to jak południowa Słowacja, czyli po prostu góry.

7.05 (ndz) - 9.15 (wt)

Zaliczone szczyty:
Beskid Żywiecki:
Przeł. Bory Orawskie (Spytkowicka) 709 x2

Wielka Fatra (SK):
Sedlo Donovaly 950


Kategoria ! Wycieczka Sezonu 2020 (dwie), > km 400-499, Powrót pociągiem, Rabka 2020

Zbiorówka Rabka 2020

d a n e w y j a z d u 47.70 km 0.00 km teren h Pr.śr.: km/h Pr.max:0.00 km/h Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Podjazdy: m Kalorie: kcal Rower:Zapierdalacz
Piątek, 7 sierpnia 2020 | dodano: 17.08.2020

Wyjazdy po bułki, jak i po piwo.






















8.08 12,72km Rabka po południu
12.08 16,78km Rabka w południe
13.08 18,2km Rabka wieczorem


Kategoria Rabka 2020

Krk - Rabka

d a n e w y j a z d u 67.65 km 0.00 km teren h Pr.śr.: km/h Pr.max:0.00 km/h Temperatura:20.0 HR max: (%) HR avg: (%) Podjazdy:1000 m Kalorie: kcal Rower:Zapierdalacz
Piątek, 7 sierpnia 2020 | dodano: 17.08.2020

Wyjazd na urlop. Standardowo: Wieliczka, Dobczyce, Wiśniowa, Kasina, Mszana.















18.00 - 22.35

Zaliczone szczyty:
Beskid Wyspowy:
Przeł. Wielkie Drogi 562
Przeł. Wierzbanowska 502


Kategoria > km 050-099, Rabka 2020

Czołg sierpień 2020 (zbiorówka)

d a n e w y j a z d u 164.15 km 0.00 km teren h Pr.śr.: km/h Pr.max:0.00 km/h Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Podjazdy: m Kalorie: kcal Rower:Czołg
Sobota, 1 sierpnia 2020 | dodano: 17.08.2020

Zbioróweczka z czołgu sierpień.

4.08 8,85km ino praca
5.08 8,79km ino praca
6.08 20,25km praca +M1
7.08 8,93km ino praca
(urlop)
17.08. 8,93km ino praca
18.08 9km ino praca w deszczu
19.08 12,5km ino praca w dużym deszczu
20.08 8,95km ino praca
21.08 8,95km ino praca
24.08 8,83km ino praca
25.08 9,01km ino praca
26.08 8,92km ino praca
27.08 8,97km ino praca
28.08 26,18km praca +M1 +Deca +miasto
31.08 8,99km ino praca


Kategoria Zbiorówka :(