Wpisy archiwalne w kategorii

> km 250-299

Dystans całkowity:	8368.28 km (w terenie 21.75 km; 0.26%)
Czas w ruchu:	331:53
Średnia prędkość:	18.77 km/h
Maksymalna prędkość:	69.00 km/h
Suma podjazdów:	54983 m
Liczba aktywności:	31
Średnio na aktywność:	269.94 km i 14h 25m
Więcej statystyk

Klasyk klasyków

  d a n e    w y j a z d u
    262.09 km
    0.00 km teren
    15:09 h
    Pr.śr.:17.30 km/h
    Pr.max:0.00 km/h
    Temperatura:
    HR max: (%)
    HR avg: (%)
    Podjazdy:3500 m
    Kalorie: kcal
    Rower:Nawijacz asfaltu/szlakopomykacz własnej roboty (archiwalny)

Piątek, 4 maja 2018 | dodano: 06.05.2018

Zdjęcia: https://photos.app.goo.gl/aYLReextU8cScczM9

Po pełnej wrażeń trasie odpoczywałem trzy dni. Poza pokiereszowanymi kołami nie stwierdziłem żadnych poważniejszych usterek, ramy czy widelca. Dopompowałem tylko i podcentrowałem koła. Z wgnieceniem i płaskim 10cm miejscem na tylnej obręczy rzecz jasna nic się nie zrobi, to jest temat do ogarnięcia w Krakowie. Ale opona siedzi a bicie jest ledwo wyczuwalne, da się jeździć. Postawiłem więc jeszcze jakąś średnią traskę pyknąć. ~250km pętelka wokół Tatr wydaje się być w sam raz :) W zeszłym roku zrobiłem ją z Krakowa, więc nie robi ona na mnie wrażenia ;) Potem okaże się jednak że wcale tak lekko nie było… Znów pojadę zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Nie wiem dlaczego, tak po prostu. Albo wiem – po to aby po drodze mieć niemal 50km zjazd, a nie niemal 50km podjazd ;) (na wykresie obok mapki widać ocb).

Wyjechałem chwilę przed świtem, po normalnie przespanej nocy. Jest to fakt zasługujący na podkreślenie. Właśnie tu, w czasie majówki skończyłem z dziwnymi wyjazdami o północy po 1-3h godz. snu. A czasem i bez snu. Bardziej ludzkie pory wyjazdu przełożą się potem na o wiele lepszą tolerancję na długotrwałą jazdę – mniej energetyków, mniej halucynacji, mniej 1-3sek przyśnięć w czasie jazdy, mniej innych skutków ubocznych i ogólnie o wiele przyjemniejszą, efektywniejszą, i bezpieczniejszą jazdę. Staczam się do centrum Rabki, po czym zaczynam wtaczać się na szczyt Piątkowej łagodnymi serpentynami Zakopianki. Zaczyna widnieć, ale wstający dzień nie zapowiada się pogodnie. Całe niebo spowite jest szarą-burą kotarą kłębiących się chmur. Padać na szczęście nie pada. Po szybkim zjeździe wpadam do centrum New Targu w poszukiwaniu jakiegoś sklepu. Decyzja o tej trasie była spontaniczna i nie kupiłem nic wcześniej. Jest! Dochodzi 6ta i właśnie otwierają Lewiatana, jestem pierwszym klientem. Oprócz różnych, stałych i płynnych form słodkości zanabywam także dwa pasztety – mały i duży. Z New Targu wiadomo, na Jurgów. Płaska z początku (kotlina Nowotarska) i niezbyt fascynująca droga ciekawsza staję się gdy zbliżam się do Tatr. Zaczyna się kończący kawał za granicą podjazd na ponad 1000m, nienazwaną słowacką przełęcz. Na granicy melduję się chwilę po 8mej. Wita mnie taki jak zawsze, niesamowity widok trzech, tworzących taką jakby koronę, niemal 2000m szczytów :) Zaraz wypogadza się i zjazd przez Zdżar już w promieniach powoli ogrzewającego rześki poranek Słońca. Przed Spiską Belą odbijam w prawo, w „Tatrzańską Obwodnicę” (to jak tak ją sobie nazywam. W każdym razie droga nr 537 to jest). W Wysokich Tatrach (miejscowość) wciągam kanapki, posmarowane wzmiankowanym pasztetem – nawet nóż wziąłem z domu. I powoli, kilometr za kilometrem wspinam się pod Szczyrbskie Pleso – najwyższy punkt trasy (~1350m). Załapuję się nawet na akcję gaszenia pożaru lasów w Tatrach, o którym trąbią w TV i Internetach. Śmigłowce, i to całkiem spore jak oko laika, wojskowe(?) kursują w te i we wte. Wodę która pobierają gdzieś w dolinie transportują w podczepionych na linach pomarańczowych „bańkach” i spuszczają nad lasem, wysoko w górach. Kto jechał ten wie jak bardzo widokowa jest ta droga. Po prawej tonąca w resztkach chmur ściana 2500m szczytów, po lewej kotlina i ileś tam km dalej druga, 2000m ściana Niżnych Tatr. W Szczyrbskim jestem po 13tej. Dociągam do położonego trochę wyżej kurortu i z pół godziny przeznaczam na odpoczynek. Fotki na tle jeziora oczywiście zabraknąć nie mogło :) Odpoczynek kontynuuję na wspomnianym zjeździe do Liptowskiego Hradoka. Praktycznie przez 50km droga raz mniej, raz bardziej, ale opada. Historia lubi się powtarzać – dokładnie w tym samym miejscu co podczas zeszłorocznej pętli dostrzegam nadciągające znad północy chmury. Idealnie w tym samym obniżeniu między tatrzańskimi szczytami. Jeszcze trochę czasu jest, więc chwilę przysiadam nad krystalicznie czystą rzeką. I kontynuuję zjazd. Prybylina. Tak chyba nazywa się miejscowość, gdzie dopadają mnie pierwsze krople deszczu. To już całkiem na dole. Myślę czy nie schować się tu pod wiatą, bo akurat jest. Eee. Nein! Kawałek jeszcze pociągnę. A nuż przejdzie bokiem :) Kolejna wiata. Na chwilę się schowałem. Ale nie pada jeszcze mocno, da się jechać. A burza zawsze może przejść bokiem. Vavrisovo. W końcu mnie dopada. Nie burza właściwie, bo grzmi gdzieś dalej, tu tylko leje. Siedzę pod wiatą, i czekam. Czekam i czekam, nie pamiętam ile, ale długo. A dalej kapie. Gdy woda w cebrze zaczyna się kończyć, i kapie słabiej, ruszam dalej. Może to utknęło tutaj, i żeby przestało kapać trzeba spod tego wyjechać? Ubranko p/deszcz z Deca daje radę, jestem względnie suchy. W Hradoku ciągle pada. Nie ma co stać, dalej trzeba próbować spod tego wyjechać. Pełnymi wody koleinami toczę się do Mikulaszu. Kawałek przed miastem przestaje. Woda nie tylko nie spada z góry, ale nie ma jej w ogóle na ziemi. Czyli tu to zjawisko w ogóle nie sięgło. Trochę posiedziałem w mieście czekając aż pogoda na pewno się ustabilizuje. Ale ona nie chce. Na północy, nad górami przez które będę musiał się przebić Kwaczańską Przełęczą ciągle granatowo. Nic, jadę dalej, zobaczy się. Mijając kompleks Tatralandii wyjeżdżam z zurbanizowanego terenu, i kieruję się w dzikie ostępy Gór Choczańskich. Zanim wjadę w wijącą się w lesie serpentynami część podjazdu, podziwiam panoramę Liptowskiej Mary, z żółtymi łanami rzepaku przed, i ścianą Niżnych Tatr za nią. Zaczyna się właściwa cześć wspinaczki. Bardzo śmiało poprowadzona szosa, efektownie wcina się w zbocza otaczających gór, konsekwentnie i nieprzerwanie nabierając wysokości. W międzyczasie chmury się przerzedzają, zachód Słońca jest już pogodny. Za wyjątkiem południowej strony świata – tym razem kotłuje się nad Niżnymi Tatrami. Ale tym się nie martwię, bo to hen daleko, nad sercem Słowacji. Tam gdzie jadę, ku granicy, jest OK. Zjazd z przełęczy już w narastających ciemnościach. W Zubercu półmrok, w Podbieli noc. Ostatnia prosta, Twardoszyn, Trzciana, i granica. Końcówka jednak, ostatnie kilkadziesiąt km zmęczyło mnie jednak bardziej niż ostatnio, jak z Bańskiej wracałem. Końcowe 50km do Rabki to jeden wielki kryzys, to samo co ostatnio, drzemki, energetyki, tylko że w większej ilości. Na kwaterę znów doczołgałem się w środku nocy, budząc gospodarzy. Nie lubię takich sytuacji, gdy ktoś z powodu mojego dziwnego hobby musi w nocy zrywać się z łóżka.

Nie wiem czym to spowodowane było, ale cały następny dzień przechorowałem. Z gorączką i dreszczami, na zmianę leżałem, spałem, siedziałem na łóżku. Skończyło mi się jedzenie ale nie miałem siły jechać 3km do sklepu. Do gospodarzy (piętro niżej, ze 20 schodów) też nie miałem siły iść. Zjadłem resztkę chipsów, piętkę chleba i słoik dżemu. Ale grunt że wycieczka się udała :)

5l (w tym 1,25l energetyka)
3 banany, kilka kanapek z pasztetem, 3 x delicje, 1 x energy bar i 5 słowackich wafelków

Zdobyte szczyty:
Piątkowa 715
Obidowa 865
Zdiarskie Sedlo (Sedlo pod Prislopom) 1081
Kvacianske sedlo 1070
Vysne Hutianske sedlo 950
Przeł. Spytkowicka 709
Łysa Góra 549

Kategoria ^ UP 3500-3999m, > km 250-299, Rabka 2018
Linkuj | Komentarze(0)

Preszów

  d a n e    w y j a z d u
    266.30 km
    5.00 km teren
    17:04 h
    Pr.śr.:15.60 km/h
    Pr.max:69.00 km/h
    Temperatura:27.5
    HR max: (%)
    HR avg: (%)
    Podjazdy:3000 m
    Kalorie: kcal
    Rower:Nawijacz asfaltu/szlakopomykacz własnej roboty (archiwalny)

Sobota, 21 kwietnia 2018 | dodano: 03.05.2018

Zdjęcia: https://photos.app.goo.gl/KDmFS4waxsZ63yIT2

Od pewnego czasu moją rowerową część głowy zaprzątały Koszyce. Drugie największe (choć tylko 200-tys.) miasto Słowacji, leżące już bardzo blisko węgierskiej granicy. Co to oznacza – wiadomo ;) Tak naprawdę większą chrapkę niż na jakieś tam Koszyce miałem na postawienie stopy na węgierskiej ziemi :) Za pierwszym razem mi się to jednak nie uda… :

Start ok. pół godziny po północy. W Wieliczce śniadanie, sprawnie pokonuję kolejne hopki Pogórza Wielickiego. Za Gdowem odbijam w nie mniej, a raczej bardziej, górzystą, boczną drogę przez Stare & Nowe Rybie. Sprawną jazdę zakłóca pewien incydent. W pewnym momencie coś wpada mi w przednie koło. Jakiś kawał żelastwa a dokładniej bębna hamulcowego. Jakiemuś tępemu wieśniakowi odpadł pewnie od traktóra albo przyczepy z gnojem i tak zostawił. Zesrał się na środku drogi, i zostawił. Na szczęście jechałem powoli, a to gówno tylko poharatało mi tylko górne lagi. Jakby mi to wpadło na szybkim zjeździe i zaklinowało się między szprychami to przecież OTB można by zaliczyć, w skrajnej sytuacji się zabić… Tak czasem nachodzą mnie takie przemyślenia że niektórzy to używają mózgu tylko do podtrzymywania funkcji życiowych. Wkurwiony jadę dalej, wciągam podjazd, zaliczam zjazd, i jest Limanowa. Jeszcze ciemno, ale zaraz zacznie świtać. Zaraz, a dokładniej na podjeździe na krajówce, to tam Słońce wyłania się zza ciemnozielonego grzbietu Pasma Łososińskiego. Tatry – również obecne :) Szalony, jak zwykle (69km/h) zjazd do New Sącza. Tam nadkładam nieco drogi, omijając remont i urządzam dłuższą sjestę pod zamkiem, nad brzegiem Dunajca. W jej trakcie oceniam szkody w sprzęcie i podziwiam nieco przyjemniejsze widoki, jak np. takie oto ogromne topole, rosnące w korycie rzeki. W samym mieście tym razem rynek omijam (byłem nie raz), za to zwiedzam sobie dalej bulwary i okolice dworca kolejowego (notabene, z którego nigdy nie wracałem pociągiem!). Z miasta wyjeżdżam krajową 75-teczką, i nią powoli wdrapuję się na Krzyżówkę. Droga wznosi się do góry od samego Sącza, najpierw niezauważalnie, a potem coraz to bardziej, i bardziej, by pod koniec podjazdu zostawić to na asfalcie pierwsze dziś krople potu. Jeszcze tylko taka ciekawostka – tym razem pękniętą tarczę hamulcową znalazłem… Nie wjechałem w to, tak tylko pokazuję jacy niektórzy to są debile. Wypieprzyłem to do rowu, aby jakiś jadący nocą z góry kolarz nie stracił zębów, a może i życia. W końcu jest przełęcz. To ciekawe miejsce, z którego wszystkie cztery krzyżujące się opadają w dół. Ja wybieram tę opadającą w kierunku Słowacji :) Mijam Tylicz, wraz z pierwszymi pojawiającymi się tu cerkwiami, wciągam jeszcze jeden, pomniejszy podjazd na przełęcz Tylicką i jestem na granicy. Przy obecnej tu wiacie i stolikach dłuższą chwilę odpoczywam, i kontempluję piękno budzącej się do życia przyrody. Spotykam tu też dwóch innych rowerzysto-turystów, i słyszę kawałek ich rozmowy:
- To co, lecimy?
- Lecimy, jak to mawiał klasyk: „po cipie ogiera jak się zapiera”
:D Nie wiem co to za klasyk tak mawiał, i nie jestem pewien na 100% jaki jest sens ów sentencji. Ale podoba mi się ona, a podejrzewam że może znaczyć że w ten sposób należy traktować swój organizm, gdy ten odmawia współpracy w czasie długiej trasy/ciężkiego treningu. Zastosuję się. Nie raz ;)
Jest koło wpół do dwunastej. Idealna godzina aby wyruszyć na podbój słowackiej (i wtedy jeszcze miałem nadzieję, że węgierskiej) ziemi :) Na szybkim zjeździe zaraz za granicą wiosna atakuje mnie z całą swoją mocą, nie pozwalając w spokoju kontynuować jazdy. Musiałem się zatrzymać i zrobić zdjęcia całego tego piękna, tej świeżości, które mnie otacza. Gdy wreszcie udało się zaspokoić zmysły tymi wiosennymi doznaniami, dokończyłem zjazd, i na skrzyżowaniu z główną szosą skręciłem w lewo, na Bardejów. A do niego niecałe 10km. Po raz pierwszy zaczyna mnie dziś niepokoić wiatr, który przybiera nie taki jak potrzeba kierunek. W Bardejowie zwiedzam rynek, wraz z kościołem, oraz robię zdjęcie obecnej niegdyś w Polsce (dziś już nie) sieci hipermarketów. Po czym obieram drogę na Preszów. Skręcam na południe więc liczę że wiatr przestanie spowalniać. Tymczasem odnoszę wrażenie że on też zmienił kierunek i nie chce abym dotarł do Koszyc (Węgier). Kilometry dłużą się strasznie, a do mnie powoli zaczyna docierać że nic z tego nie będzie. Nie tym razem. Postanawiam skończyć na Preszowie. Nigdzie mi się już więc nie spieszy. Wobec czego pozwalam sobie na dłuuugi piknik na przydrożnym parkingu, razem z „obywatelami mokradeł”. Nie jest bowiem zwykły „punkt odpoczynkowy”, jakich wiele w lasach, przy głównych szosach. Jest tu ładnie urządzony, umocniony żwirem i kamieniami stawek + zasilający go strumyczek. Do tego mostki, ławeczki, wiaty a nawet drewniany wychodek :) A wszystko to nie tylko dla turystów, ale też dla tych właśnie „obywateli” tj. żabek, rybek i innych płazów/gadów, które w tym jeziorku urzędują. Długo tam siedzę i zbieram siły przed dalszą orką pod wiatr. W końcu zmuszam się do ruszenia, i powoli bo powoli, ale jednak kilometr po kilometrze zbliżam się Preszowa. Mijam charakterystyczny zamek na stromym wzgórzu w Kapusanach, docieram głównej, 4-pasmowej, 18-ki, i wychodzę na ostatnią prostą przed Preszowem. A wiatr skręca razem ze mną… Przynajmniej takie miałem wrażenie, ze gdzie bym nie skręcił zawsze jest pod wiatr. Z charakterystycznych obiektów hangar i wieża niedużego, podmiejskiego lotniska. Do miasta obleśnych, żółto-niebieskich latarni, dowlekam się ok. 17.30. Poważnie, byłem w zeszłym sezonie w Preszowie, i to właśnie ochydne żółto-niebieskie latarnie, i takie same słupy, podtrzymujące pajęczynę trolejbusowej sieci, najbardziej utkwiły mi w pamięci. Jedynie ścisłe, zabytkowe centrum miasta jest od nich wolne. Robię po tym podłużnym, centralnym skwerze rundkę, trochę odpoczywam i nieco zawiedziony zbieram się w drogę powrotną. ~~Koszyce~~ Węgry będą musiały poczekać. Na tankszteli (© Gustav) na wylocie z miasta robię jeszcze zakupy, kupując wafelki i napoje we wszystkich chyba możliwych smakach i kolorach ;) Wracam 68ką, na Lubotin i Leluchów (SK|PL). Jak na złość wiatr teraz przestaje. Jedzie się dość sprawnie. Podziwiam zachodzące centralnie przede mną Słońce, pauzuję w Sabinowie i Lipianach. Zapada zmrok, a ja na podjeździe na 600m górkę opadam jakby z sił. Szybki zjazd do Lubotina nieco ratuję sytuację ale z kolei zaczyna się chcieć spać. Przejście w Leluchowie zaliczam jeszcze na jawie, ale do Muszyny nie dotrę bez chwili drzemki. Ratuję się nią na przystanku, przy okazji nieco marznąć. Dociągam ostatnich kilka km, i jest upragniona Muszyna. 1sza w nocy. Pociąg po 5 rano :D Co tu robić w takiej dziurze przez 4 zimne, nocne godziny? Dworca nie ma, żeby się ogrzać. Zanim jednak się zacznę nad tym zastanawiać obieram kurs na pierwszą w polu widzenia ławeczkę w centrum. Kimię tam chyba z pół godziny, zanim budzi mnie przeszywające zimno. No tak, czyli już wiem że siedzenie na ławeczce jest złym pomysłem, trzeba coś się poruszać. Powoli, spacerkiem, prowadząc rower, przywracam właściwą temperaturę ciała. Moją uwagę przykuwa jakby wieża, baszta na stromym wzgórzu po drugiej stronie rzeki. Lokalizuję wiodącą na szczyt, jak mi się wtedy wydawało, brukowaną ścieżkę. O jeździe oczywiście nie ma mowy, prowadzę rower po wspinającym się przez ciemny las zakosami, brukowanym chodniczku. "Agrafki" tak ciasne że muszę rower podnosić i obracać w drugim kierunku ;) Chodniczek wznosi się coraz wyżej i wyżej, w końcu kończy, a wieży nie widać. Skręcam w lewo, ale tam tylko ciemny las, skręcam w prawo – ciemny las + stroma ścieżynka, dalej pnąca się ostro do góry. Wspinam się coraz to wyżej i wyżej, ale nie poza kamiennymi słupkami, wyznaczającymi pewnie jakieś wierzchołki i kapliczkami na drzewach, nie ma tu nic ciekawego. W końcu odpuszczam, chyba wszedłem na jakiś górski szlak, i brnąc dalej w tą ciemność dotrę gdzieś wysoko, w jakieś górskie pasmo. Zawracam. Ostrożnie sprowadzam tam skąd przyszedłem. Znów jestem na poziomie rzeki. Już wróciłem do centrum. Ale jako że czasu mam jeszcze mnóstwo, sił jakby też, nie chcę się w ogóle spać, po zimnie też ani śladu, postanawiam jeszcze raz obadać temat tej „wieży”. Odnajduję z drugiej strony wzgórza inną, szerszą i mniej stromą (da się jechać) alejkę. Docieram nią wreszcie tam gdzie chciałem tj. do „wieży”. A właściwie to do ruin malutkiego zamku. Ładnie iluminowanego, i to on tak świecił na szczycie. Obchodzę go dookoła, robię zdjęcie, i zjeżdżam/sprowadzam na dół. Zbliża się 5, zaczyna się przejaśniać a ja udaję się na peron. Udało się nie tyle przetrwać, co bardzo fajnie spędzić w tej zapadłej dziurze noc :) Powrót pociągiem lekko przydługi, jak to na tej okrrrrrężnej kolejowej trasie bywa (4h, przez New Sącz, Grybów, Tarnów) ale bez przygód. Wciągam ostatnie zapasy, uzupełniam niedobory snu, w Krakowie późnym rankiem, przed 10.

Czuć trochę niedosyt, jeszcze przed Preszowem temat Koszyc i Węgier odpuściłem. Przeszkodził wiatr i ogólnie nie rekordowa jeszcze, forma. Zaliczony został Preszów, ale już tam byłem, w zeszłym roku. Trasa zakończona mocno niestandardowym akcentem - nocnym spacerem po górach i lasach. Jak tak teraz popatrzę na mapę to niewiele brakło (ok. 35m w pionie) a faktycznie zaliczył bym górski szczyt – Koziejówkę (636m n.p.m.). A wspinając się dalej tą ścieżką, kolejny ponad 700m!

6,25l (w tym 2,25l energetyka)
4 bułki z czymśtam, 1 banan, pierniki, jakieś ciastka, podwójne delicje, kilka wafelków

Zdobyte szczyty:
Litacz 652
Przeł. Krzyżówka 745
Przeł. Tylicka 683

Kategoria ^ UP 3000-3499m, > km 250-299, Powrót pociągiem
Linkuj | Komentarze(0)

Kopalnia w Bełchatowie i Sieradz

  d a n e    w y j a z d u
    284.39 km
    0.00 km teren
    15:28 h
    Pr.śr.:18.39 km/h
    Pr.max:0.00 km/h
    Temperatura:25.0
    HR max: (%)
    HR avg: (%)
    Podjazdy:2200 m
    Kalorie: kcal
    Rower:Nawijacz asfaltu/szlakopomykacz własnej roboty (archiwalny)

Sobota, 7 kwietnia 2018 | dodano: 03.05.2018

Zdjęcia: https://photos.app.goo.gl/cS7WXF3Ynvyy7kF88

Plan na ten weekend był jak zwykle ambitny. Tak ambitny, że aż wstyd przyznać gdzie planowałem dojechać a gdzie mi się udało. Może tylko dodam, że miało być trochę więcej niż o połowę dalej… A wyszło tak:

Wystartowałem z lekką obsuwą, 35 minut po północy, i obrałem tradycyjną już drogę przez Skałę, Wolbrom, Pilicę, Koniecpol. Standard standardów, najczęściej chyba wybierany wariant gdy uderzam na północ.Cóż więc mogę o tych standardowych pierwszych ~100km napisać? Coś tam pewnie się da. Na przykład że w Wolbromiu na budynku Urzędu jest zegar. Pierwszy raz go zauważyłem, choć pewnie zawsze tam był. Albo że rynku w Pilicy zawisły transparenty, upamiętniające setną rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości. Albo że widziałem niezbite dowody nadchodzącej wiosny. Wschód Słońca zastaje mnie między Pilicą a Pradłami. Fotki charakterystycznego wiaduktu nad CMK zabraknąć nie mogło, podobnież jak i charakterystycznego drogowskazu. Coś w rodzaju tapety z Windowsa XP też się znajdzie ;) Lekko oszronione pola świadczą o tym, że koło zera pewnie było, ale bez tragedii – ostatnim razem, w drodze do Starachowic było o wiele gorzej. W Lelowie jakieś tam zakupy, drugie (trzecie?) śniadanie, itp. itd., jak zawsze w miasteczkach po drodze. Jak widać na załączonych obrazkach, bociany już urzędują. Z Koniecpola na Świętą Annę, ze Świętej na Gidle, Pławno, no i Radomsko. Dużo leśnych odcinków, w których przy każdej przerwie na siku przyglądam się budzącej się do życia przyrodzie. Tak, to już wiosna, koniec zimowego syfu! Do Radomska, pierwszego większego (drugim będzie Sieradz) miasta docieram punktualnie w południe. Standardowe fotki ratusza i kościoła (są obok siebie, więc za jednym zamachem można zrobić dwa zdjęcia). Jakaś tam pauza i opuszczam miasto przez przemysłowe rejony. Bocznymi drogami obieram bardziej zachodni kierunek. Zaczyna solidnie wiać ze wschodu, czyli w plecy. Dobrze widać to po kominach widocznej już w oddali elektrowni. No dobrze ale gdzie to tak właściwie zamierzałem dojechać? Już mówiłem że się tym nie pochwalę, bo wstyd. Miało być o połowę dalej, po drodze miał być ten Sieradz, a celem dodatkowym miała być kopalnia w Bełchatowie. Niestety właśnie w tych okolicach zaczęło się pieprzyć. Za bardzo podniecając się wiatrem i rowerem który sam jechał 30km/h (z pedałowaniem 40) – źle skręciłem. Za bardzo na zachód, za mało na północ. Zanim się zorientowałem było już za późno aby to jakoś sensownie skorygować. Były dwie opcje: albo jechać dalej, na Szczerców, i odpuścić Kopalnię. Albo zawrócić, i orać dodatkowe 10km pod wiatr. Wybrałem drugą opcję. Ponieważ, pomimo tego sprzyjającego wiatru zaczynałem przeliczać czas i kilometry. I po prostu zaczynałem wątpić w sukces całej operacji, dotarcia do… nieważne gdzie, już mówiłem. Z kolei uznanie tego Sieradza za cel, dotarcie tam i powrót pociągiem to też tak trochę słabo. Sam Sieradz mi nie wystarcza, trzeba coś dorzucić. No i dorzuciłem – taras widokowy na największą dziurę w Polsce. Docieram tam trochę po asfalcie, trochę chujowymi ścieżkami rowerowymi z różowej kostki Dauna. Tak to jest jak się dostaje za dużo pieniędzy z Unii, i wydaje na pierdoły (Kleszczów – najbogatsza gmina w Polsce). Cała okolica jest piaszczysta i porośnięta młodym lasem, widać że są to tereny dopiero niedawno oddane we władanie przyrodzie. Co i rusz jakieś ślady przemysłowych instalacji, rur, ogrodzeń, dziwnych oznaczeń. Na tarasie kilka fotek. Kopalnię już co prawda widziałem, w zeszłym roku. Widzę więc ją drugi raz, ale i tak rrrobi wrażenie. Wg Internetów 8km x 3km x 200m. Długo szukałem jakiegoś porównania i chyba mam: można by „włożyć” do środka kawałek Krakowa: całe Pasmo Sowińca: z Sikornikiem, Lasem Wolskim, Kopcem Kościuszki, Piłsudskiego i resztą wzgórz. Jeszcze Błonia, kawałek Wisły i DW 780 by się zmieściły. I nic nie wystawało by na wysokość, wszystko znikło by pod powierzchnią otaczającego kopalnię terenu! Jak zaś chodzi o widoczną na przeciwległym brzegu elektrownię, dostarczającą ponad 20% energii w kraju to jedna taka wystarczyła by aby zasilić w energię kraj wielkości Szwajcarii. Dłuższą chwilę kontempluję tę potęgę myśli technicznej człowieka, i ruszam dalej, na Szczerców. Przejeżdżam jeszcze pod stalowym ogromem przenośników taśmowych, dostarczających elektrowni węgiel z nowo otwartego wyrobiska, i ostatecznie żegnam się z tymi przemysłowymi klimatami. W Szczercowie po 18tej. Odpoczywam sobie na ławeczce, a tu jakaś Pani do mnie: „-Fajnie, Słonko, można odpocząć. Dzień dobry panu.” No fajnie, dzień dobry :) Wskakuję z powrotem na wojewódzką. Do Sieradza jeszcze 40km. Nie spieszę się już nigdzie, bo Sieradz to już koniec moich ambicji na dziś. Pociąg nie wiem o której, nie bardzo mnie to interesuje, do pracy w pon., więc mam całą niedzielę na powrót. Więc tym bardziej się nie spieszę. Sporo leśnych odcinków, gdzie ciekawego pokroju sosna załapuję się na fotkę. Z godnych odnotowania miejscowości jeszcze Widawa i Burzenin. Zachód Słońca przed Sieradzem. Zwiedzam przejazdem centrum, udaję się na dworzec. Pociąg za niecałe pół godziny. Zdążam tylko jakieś chipsy i picie kupić na Shellu nieopodal. W Ostrowie Wlkp. przesiadka. Jest trochę czasu, dokręcam więc 10km robiąc nocką pętelkę nad zalew i park. Potem drugi pociąg, w Krakowie o 6 rano. Czyli całą noc wracałem :)

Trasa, choć zrealizowana tylko w 2/3, udana. Nie zawsze musi być daleko, czasem wystarczy tak średnio.

0.35 - 6.20
4l (w tym 1l energetyka)
6 bułek z serem & kiełbasą, 3 banany, duże delicje, pierniki, baton energetyczny, 2 x chipsy, trochę krakersów jak i wafelków

nowe gminy: 7

Łódzkie: 7
Ładzice
Sulmierzyce
Szczerców
Widawa
Burzenin
Sieradz - obszar miejski
Sieradz - teren wiejski

Kategoria ^ UP 2000-2499m, > km 250-299, Powrót pociągiem
Linkuj | Komentarze(0)

Posprzątać ;)

  d a n e    w y j a z d u
    251.92 km
    0.00 km teren
    14:00 h
    Pr.śr.:17.99 km/h
    Pr.max:60.00 km/h
    Temperatura:10.0
    HR max: (%)
    HR avg: (%)
    Podjazdy:2000 m
    Kalorie: kcal
    Rower:Nawijacz asfaltu/szlakopomykacz własnej roboty (archiwalny)

Wtorek, 12 grudnia 2017 | dodano: 13.12.2017

Wszystkie znaki na niebie i Ziemi mówiły że wtorek będzie najcieplejszym dniem grudnia (w całym kraju 2-cyfrowe temperatury). Wziąłem więc wolne z zamiarem przejechania jeszcze jednej dłuższej traski. Silny (lecz ciepły – halny) południowo-zachodni wiatr zadecydował o kierunku a długość (lub raczej krótkość ;) ) dnia o dystansie. Radom. Miasto seksu i biznesu (nie wiem o co chodzi w tych internetowych mądrościach, pozostaje wierzyć na słowo). ~200km najkrótszą drogą. Byłem tylko raz, przejazdem, 3 lata temu, w czasie spontanicznej wycieczki do Warszawy. Dodatkowo powinno udać się wywalić tą zbiorówkę z głównej (to stąd taki tytuł wpisu).

Próbowałem się przespać, niestety nie udało się zmrużyć oka. Ale nie martwi mnie to zbytnio, od czego są energetyczki? ;) Wyjazd o standardowej i wg. mnie idealnej na długie trasy godzinie, czyli o północy. Na termometrze za oknem 13 stopni O.o Już po skręcie w Bieżanowską (za zachód) jedzie się bardzo lekko. Ale za przejazdami kolejowymi, gdy droga skręca na północ rower nie jedzie w ogóle. On po prostu leci! Tak wieje w plecy. Do tego bardzo ciepło, musiałem zdjąć nieco ubrań. Przejeżdżam przez Wisłę, przelatuję przez puste, nowohuckie ulice (tu ciekawostka – korek z tramwajów zjeżdżających do zajezdni) i wojewódzką 776-teczką wyjeżdżam z miasta. Dawno nie opuszczałem Krakowa tym bardzo przyjemnym przecież wariantem. Jedno, drugie, trzecie rondo, jakiś podjazd i są Proszowice. W bardzo ładnej świątecznej dekoracji. Coś tam zjadłem, wciągnąłem nieco energetyczka (żeby wyprzedzić senność), na rynku fotka z samym Papieżem ;) i dalej, na Skalbmierz. Za miastem kończą się latarnie ale najfajniejsze, ciemne zadupia zaczynają się po skręcie z wojewódzkiej w boczną drogę (skrót taki). Skalbmierz również rozświetlony ładną choinką a także bańką, w której zrobiłem sobie zdjęcie. Ciągle mocno wieje, wiatr wygina i przechyla blaszaną wielką tablicę reklamową jak chce. Jest natomiast coraz zimniej. Ze Skalbmierza kawałeczek wojewódzką a na rozstaju prosto, znów bokami. Tu już ubieram prawie wszystko co mam. Po drodze typowa na wsiach atrakcja czyli ucieczka przez chcącymi mnie zjeść kundlami. Wg mnie psy to bardzo głupie stworzenia. Po co one tych rowerzystów gonią? Przecież setki ich widziały, a żaden nie próbował wtargnąć na posesję czy coś ukraść. A ten dziad i tak biegnie i szczeka w jakimś wściekłym amoku. Ale to i tak nic. Gdy chciałem zrobić zdjęcie tablicy z pierwszym drogowskazem na Pińczów (bo akurat nie było niczego innego godnego uwagi) włączyłem flesza. A flesz włączył wszystkie psy w okolicy :D Tzn. samym błyskiem aktywowałem jednego psa ale to jest taka reakcja łańcuchowa: po kolei dołączają się kolejne i kolejne, aż w końcu szczeka cała wieś :D Gdy wyjeżdżam na otwarty teren (długa prosta przez pola) wiatr pokazuje co potrafi, 50km/h po płaskim to był tam standard. Potem bardzo fajny (acz zimny) zjazd drogą przez las (ponad 100m się tu wytraca, z 320 na 200m n.p.m.). Następnie kolejny, nie mniej fajny (i nie mniej zimny) leśny odcinek - długa prosta Doliną Nidy. Na wiosnę jest tu naprawdę pięknie (foto z 2012r.). Kawałek przed miastem dobijam do wojewódzkiej i ciekawym mostem ze ścieżką (za dnia wygląda tak) wjeżdżam do Pińczowa. Nie licząc nocnego Radomia (wiadomo, inna liga) to Pińczów był wg mnie najładniej przystrojonym dziś miasteczkiem. Kończy mi się paliwo ale na szczęście tuż po pierwszym ziewnięciu na horyzoncie majaczą czerwone światła stacji benzynowej, gdzie kupuję 1l wiadomego płynu. Powoli zaczyna się przejaśniać aż gdzieś pomiędzy Pińczowem a Morawicą wita mnie nowy dzień. Zapowiada się on pogodnie (jednak tylko zapowiada), Słońce wygląda bowiem coraz śmielej zza chmur (potem znowu się schowa). Z ciekawszych rzeczy jakaś ładowareczka oraz przystanek autobusowy. Niby zwykła, pobazgrana wiata ale doskonale zapamiętałem ją z majówkowej, upalnej wycieczki w Góry Świętokrzyskie z 2012 roku (to z niej te wszystkie zielone zdjęcia). W Morawicy (choineczka) wskakuję na krajówkę, która zaprowadzi mnie do Kielc. W mieście melduję się o 9 rano. Co ja będę robił cały dzień, jak o 9 rano mam 120km, a do celu raptem 80, myślę sobie. Miasto zwiedzam przejazdem oglądając takie obiekty jak stadion Kolporter Arena, Park S. Staszica, jakieś galeria czy inne, nie mniej urocze blokowiska. Po wyjeździe z miasta asfalty stają się mokre a i sam stan nieba nie przedstawia się najlepiej. Padać może zacząć w każdej chwili. Za Kielcami zaczyna się ekspresowa siódemka - zakaz, nie wolno. Na szczęście pozostawiono stary przebieg krajówki. Zdegradowana do drogi ruchu lokalnego, kluczy ona zakrętami i raz lewą, raz prawą stroną biegnie przyklejona do swej następczyni. Miejscami jest naprawdę ładnie. W końcu, w okolicach Suchedniowa zaczyna padać. Nie jakoś mocno, ale słabo też nie. Zatrzymuję się nawet na przystanku celem przebrania w ciuchy przeciwdeszczowe ale chwilę później przestaje kapać. W trakcie tej właśnie pauzy bardzo rzadkie zjawisko – odwiedzają mnie tu dwa pieski (drugi), które nie tylko nie chcą mnie zjeść ale merdają ogonkami i są bardzo przyjaźnie nastawione. Aż dał bym im jakieś jedzenie ale mam same banany, wafelki i czekolady. One chyba tego nie jedzą. W każdym razie takie merdające ogonkami pieski są OK. Kawałek dalej nieco abstrakcyjny widok. Obok drogi, na wsi, wyrasta nagle ogromna bryła kopalnianej wywrotki kolebowej, radzieckiej marki Biełaz. Robię sobie z nią małą sesje foto, rozmiar maszyny robi wrażenie. Z innych ciekawszych obiektów pomnik i docieram do Skarżyska-Kamiennej. Nadkładam tam nieco drogi (i syfię rower) omijając remont. Patrząc na mapę w telefonie nie odnajduję rynku w tej mieścinie. W zamian za to takie oto dwa piękne kadry (to jest ukryte piękno, trzeba umieć je dostrzec ;) ). Znów wpakowuję się w jakiś „skrót”, który nie tylko nie był skrótem ale po prostu ślepą dróżką. Na horyzoncie, na północy, natomiast ciekawe zjawisko – taki jakby wał z chmur, kończący strefę zachmurzenia, za którym można dostrzec czyste, rozświetlone niebo. No i faktycznie. Kawałek drogami technicznymi i w Szydłowcu już całkiem ładnie. Tu rynek jest. Ciekawy ratusz także. W tym bardzo ładnym miasteczku urządzam więc dłuższą pauzę. Młoda godzina (14ta) a do celu raptem 20km. Przed 15tą ruszam dalej, starą siódemką, tu jeszcze z oznaczeniami. Słońce rozświetlające przerzedzone, rozbiegające się chmury tworzy niezwykły widok, na zdjęciu niewiele co widać. Droga okazuje się ślepa, tzn. można na ekspresówkę tylko wjechać. Próbuję przebić się jakimiś błotami, polami lub przez plac budowy. W międzyczasie ściemnia się. Ostatecznie zawracam i nadkładam parę km, innymi błotami i leśnymi drogami. Jestem trochę wkurwiony, asfaltowa wycieczka miała być a nie pchanie roweru po ciemku przez pola i lasy. W końcu jest jednak (też rozkopana) wojewódzka a potem i krajówka, którą wjeżdżam do Radomia. Jest 17ta. Pociąg za 3,5h, sporo czasu na zwiedzanie. Zanim jednak zacząłem zwiedzać ładny kawałek przeleciałem 50km/h za ciężaróweczką ;) Nie pamiętam już gdzie kupuję bardzo dobrego energetyka, takiego jeszcze nie piłem. Smaku też nie pamiętam, poza tym że był bardzo dobry. Muszę częściej kupować :) Co do zwiedzania to najpierw na dworzec, po bilety. Potem wypadałoby na rynek. Jednak w telefonowym GPSie nie odnajduję niczego co byłoby wprost opisane jako „Rynek”. Czyli Radom ma pewnie jakiś swój główny plac, który pełni rolę rynku. Znalazłem tylko Plac Konstytucji 3 Maja, nie wiem czy to ten. Mniejsza jednak o to bo zwiedziłem inne ciekawe miejsca: ścieżki biegowo – rowerowe nad rzeką, ze 3 parki (zdjęć brak bo nie wyszły), trochę uliczek w centrum, trochę przelotówek, blokowiska itp. itd. Miasto można uznać za dobrze zwiedzone. Gdy zajechałem na dworzec na liczniku miałem ponad 240km (wobec teoretycznych 200tu, które planowałem). Jakieś tam zakupy – chipsy, paluszki, Nestea (tym razem bez energetyków, jak usnę w pociągu nic się nie stanie). Powrót TLK minął szybko i przyjemnie. Przedziału rowerowego co prawda nie było ale miejsca dużo. W Krakowie po 23 a w domu przed północą.

Udana wycieczka, 250 w grudniu. Jeszcze kilka lat temu takie coś nie przyszło by mi do głowy – ostatnie 200 robiłem we wrześniu a pierwsze w maju. Okazuje się że wystarczy trafić w okienko pogodowe i taka trasa może być całkiem przyjemna. Poza tym bardzo spodobał mi się taki styl wycieczek: niezbyt napięty harmonogram, gdy dojadę do celu nie muszę od razu wskakiwać w pociąg a te 3-4 godzinki turlam się po mieście i sobie zwiedzam. Muszę częściej coś takiego jeździć. To był dobry, rowerowy dzień :)

Zdjęcia: https://photos.app.goo.gl/WvqIqbCWN0gETiNs2

0.05 - 23.55
2,5l energetyczka + 1l IceTea
3 bułki z szynką (różne), 3 banany, (duży) 7days, duże wafelki, małe delicje, czekolada, chipsy, słone ciasteczka i takież paluszki

Kategoria ^ UP 2000-2499m, > km 250-299, Powrót pociągiem
Linkuj | Komentarze(11)

Tarnów przez Słowację

  d a n e    w y j a z d u
    284.98 km
    0.00 km teren
    13:43 h
    Pr.śr.:20.78 km/h
    Pr.max:67.00 km/h
    Temperatura:22.5
    HR max: (%)
    HR avg: (%)
    Podjazdy:2563 m
    Kalorie: kcal
    Rower:Nawijacz asfaltu/szlakopomykacz własnej roboty (archiwalny)

Niedziela, 2 lipca 2017 | dodano: 14.07.2017

Zaległa trasa do opisania. Opisuję zatem, póki coś jeszcze pamiętam:

Po raz któryś tam nie miałem żadnego pomysłu na trasę, a pogoda miała być trochę niepewna, tzn. może padać. Pomyślałem więc: gdzieś niedaleko.

Wyjazd jak zwykle chwilę po północy. Niewiele się zastanawiając poleciałem na południe, jak to zwykle gdy planem jest brak planu. W Wieliczce taki gorąc, że musiałem się rozebrać... Inaczej niż na krótko jechać się tej nocy nie dało. Standardowo: pierwsze śniadanie właśnie tu, drugie w Wiśniowej. Noc gwieździsta i ciepła (ale to już chyba pisałem). Kompletnie nie mam pomysłu co więcej dodać, po prostu odcinek do Kasiny minął szybko i przyjemnie, bardzo lubię tą drogę. Przejdźmy może dalej, do Mszany. Bo to tu na ławeczce w parku wpadłem na dalszy plan trasy: Zabrzeż, Stary Sącz, Piwniczna, Stara Lubovna i przez Leluchów do Polski. Na razie tyle. Jak pomyślałem tak też zrobiłem, skręcam w DW968. Wschód zaraz po wyjeździe z miasta. Podjazd na przeł. Przysłop wszedł (jak zwykle ostatnio) gładko. Na zjeździe w dolinę Kamienicy (też jak zwykle) trochę zmarzłem - 9 stopni było, najzimniej dziś. Krótkie pauzy: w Szczawie, Kamienicy (wsi) i nad Kamienicą (rzeką). Tak tylko żeby nie przelecieć przez te bardzo ładne przecież okolice. W Łącku już ciepło a im dalej tym bardziej przygrzewa. Po wyjeździe ze Starego Sącza natomiast coś co zaczyna niepokoić: chmury. I to raczej takie deszczowe. Na razie na północy. Ja jadę natomiast na południe, a tam błękitne niebo, więc może nie ma się co martwić na zapas. Lecimy więc zgodnie z planem na Piwniczną. Tam dłuższy odpoczynek bo i jest przed czym, przede mną podjazd na przełęcz Vabec. Wiadomo że nie jest to żadne ekstremum ale ciągnie się ten podjazd i ciągnie, bo Piwniczna leży w dolinie rzeki. Jest bardzo gorąco. Gdy zbliżam się do szczytu powoli zaczynam dostrzegać co się święci. A na szczycie widzę to "coś" już w całej okazałości: stalowo-szare, granatowe i innych groźnych barw chmurzyska, jak okiem sięgnąć, nad całą Słowacją :O (Coś tam widać na zdjęciach). Gdybym nie miał ubrań przeciwdeszczowych to chyba bym zawrócił... Ale miałem więc nie było wymówki, trzeba jechać ;) Zjazd do Starej Lubovni, długi, prosty - pokładałem w nim wielkie nadzieje na jakiś rekord prędkości. A tu lipa, ze 60-kilka było. Dziury, przeciwny chyba wiatr i przełożenie 40-11 nie pozwoliły na więcej. Czasem to mam ochotę na włożenie korby trekkingowej z blatem 48. W Lubovni o wpół do 12. Zdjęcia z miasta brak bo źle na nim wyszedłem - zapomniałem wciągnąć brzucha ;) W zastępstwie jest to z wielką zieloną butelką czegoś tam %-wego. Odsłuchawszy graną co godzinę na rynku ładną melodyjkę (w południe) ruszyłem dalej. A im dalej w las (w Słowację) tym bardziej chłodno i pochmurno. Widać zresztą na zdjęciach. Na szczęście wiatr mocno wspomagał więc leciało się pięknie. Coś tam nawet zaczęło kropić ale przestało. W Lubotinie (fajne wiadukty drogowe/kolejowe nad rzeką - zdjęcie) na rozstaju "krajówek" 68/77 skręcam w tę drugą. Kawałek dalej żegnam się z bardzo przyjemnymi na rower Słowackimi głównymi drogami i skręcam w nie mniej przyjemną boczną drogę na Leluchów. Po Słowacji w ogóle bardzo przyjemnie się jeździ, ruch w porównaniu do Polski zerowy a drogi szersze. Na granicy jestem przed 14tą. Dawne przejście graniczne w Leluchowie raczej obskurne, w porównaniu do tego w Korbielowie to już w ogóle. W Muszynie zaczęło już nie tyle kropić co trochę padać. Na szczęście po chwili przestało. Ułożony po drodze plan zakłada Krynicę, Krzyżówkę i sięga na razie do Grybowa, a potem się zobaczy. Fajny odcinek wzdłuż rzeki/torów i jest Krynica. A w niej jakiś festyn/impreza, nie pamiętam z jakiej okazji. W każdym razie wspomnienie jakiegoś ważnego Pana związanego z tymże miastem. Znowu zaczęło padać. Gdy przestało ruszyłem dalej. Podjazd na Krzyżówkę. Znowu pada, coraz mocniej. Do tego stopnia że na przełęczy schowałem się na przystanku i przebrałem w ciuchy przeciwdeszczowe. Pierwszy raz je zakładam więc z 15 minut zeszło na dopasowanie ubioru. Po czym ruszyłem w dół, na Grybów. Nie dalej jak po 5 minutach zjazdu przestało padać a i droga zrobiła się sucha... I to tyle by było z deszczu na dziś, to se przetestowałem ubranie ;) W każdym razie zjechałem w tym wdzianku do Grybowa (po drodze remont mostu) i tu je zdjąłem, żeby się nie zagotować. Bo wypogodziło się i coraz cieplej. Przeliczyłem czas / kilometry i wyszło mi że jadę do Tarnowa na pociąg, odjazd 21.20. Nie chce mi się setny raz wracać przez N. Sącz, Limanową i Gdów. A z kolei inną drogą wrócił bym do Krakowa koło 1-2 w nocy a jutro poniedziałek. Co do dalszej to w skrócie mogę tylko napisać że bardzo jestem zadowolony z tegorocznej formy :) I na tym może zakończmy co by nie popaść w jakiś samozachwyt ;) Bobowa, Ciężkowice, Gromnik, Tuchów. W Tarnowie na dworcu 50min przed odjazdem. Czasu a czasu. W Płaszowie o 22.30, w domu o 23ciej.

Udana wycieczka, pomimo niepewnej pogody udało się trochę pokręcić. To był dobry, rowerowy dzień :)

Zaliczone szczyty:
Przeł. Wierzbanowska 502
Przeł. Wielkie Drogi 562
Przeł. Przysłop Lubomierski 750
Sedlo Vabec 760
Vabec 690
Przeł. Krzyżówka 745

Zdjęcia: https://photos.app.goo.gl/p198ylaU2eG8gMf82

NACHY SREDN: 3%
NACHY MAX: 9%
WYSOK MAX: 731
0.10 - 23.00
3,25l
5 bułek z pasztetem, 5 bananów, 2 paczki delicji, 2 czekolady

Kategoria ^ UP 2500-2999m, > km 250-299, Powrót pociągiem
Linkuj | Komentarze(0)

Przełom Dunajca, Czerwony Klasztor i Stara Lubovna

  d a n e    w y j a z d u
    279.78 km
    8.50 km teren
    14:45 h
    Pr.śr.:18.97 km/h
    Pr.max:69.00 km/h
    Temperatura:25.0
    HR max: (%)
    HR avg: (%)
    Podjazdy:3061 m
    Kalorie: kcal
    Rower:Nawijacz asfaltu/szlakopomykacz własnej roboty (archiwalny)

Niedziela, 11 czerwca 2017 | dodano: 18.06.2017

Miało być lajtowo, a wyszło jak zwykle ;)

Wstępnym, bardzo luźnym i niezobowiązującym planem była szosowa pętelka dookoła Gorców - w 2014 takie coś jechałem i z tego co pamiętam 220km wyszło. Czyli luzik :)

Wyjazd godzina 0.05. Standardowo, Wieliczka, Dobczyce, Wiśniowa. Temperatura nie pamiętam jaka, a skoro nie pamiętam to pewnie nie wyróżniająca się czyli 5 czy tam 10 stopni. Noc księżycowa. Śniadanie na przystanku w Poznachowicach. W Mszanie drugie śniadanie, zaczyna świtać. Tu skręcam na Zabrzeż. Pogoda póki co taka nijaka, tzn. pochmurno i raczej nie ciepło. Uphill na przeł. Przysłop Lubomierski wszedł gładko bo i nie mogło być inaczej, ten podjazd był wyzwaniem powiedzmy kilka lat temu ;) W Szczawie długa pauza nad Kamienicą. Pogoda już nawet zaczęła się klarować ale na skrzyżowaniu w Zabrzeży znów widać biały kołtun mgieł w dolinie Dunajca w który trzeba będzie wjechać (zdjęcie). W Krościenku jestem koło 8.30 czyli widać jak bardzo rekreacyjne było tempo :) Tu też relaks nad rzeką (przy okazji ujebałem śnieżnobiałe oponki jakąś gliną...), szczęśliwi czasu nie liczą, więc się zeszło ;) I wpadł mi do głowy pomysł niegłupi: że niby po co setny raz do tego N. Targu jechać skoro nie byłem jeszcze nigdy pod Czerwonym Klasztorem (rowerem)? Wobec powyższego obrałem kurs na Szczawnicę, Przełom Dunajca, wspomniany Klasztor a potem gdzieś przez Słowację. Się zobaczy. Kilometrów na pewno sporo ponad 220km plan będzie ale kto by się tym przejmował ;)
8mio chyba kilometrowy trakt brzegiem rzeki był bardzo widokowy, opłacało się tu przyjechać. W dodatku turystów niewiele bo aura ciągle jakaś taka wilgotna, może zgniła nawet bym powiedział (na szczęście deszczu niet). Niesamowite wrażenie robiły pewnie 300m czasem metrowe, stalowo szare skały wyłaniające się z nurtu rzeki, porośnięte gdzieniegdzie nie wiadomo jakim cudem zakorzenionymi drzewami :O Pod Czerwonym Klasztorem koło 10tej. Obowiązkowa fotka na tle Trzech Koron i myślę co dalej. No i wymyśliłem: Stara Lubovna i przez Piwniczną do domu. Mijam Velki Lipnik (który wcale taki wielki nie jest, zabita dechami dziura ;) ) i zaczyna się pod górkę. Znaczy się przełęcz jaka pewnie. No i jest, 730m n.p.m., dobre i co. Szalony (prawie 70 było) zjazd i docieram do Lubovni. Już miałem jechać na rynek ale skusił mnie znak: „w lewo Hrad jakiś tam, ileś tam km”. Zamki na Słowacji bywają efektowne więc chyba warto zobaczyć. Asfaltowy podjazd, potem kawałeczek szlakiem, w końcu rower górski mam ;) Nie wszystko udało się wciągnąć, opony ślizgały się po trawie. Zajechałem pod samą bramę, obowiązkowa fotka z panoramą miasta na tle gór i w dół. Rynek też warto zaliczyć, co by nie? Piknik trwał chyba z godzinę, tak że w drogę powrotną ruszam koło wpół do trzeciej. Za miastem kolejna atrakcja, tj. podjazd. W to mi graj, pewnie wpadnie kolejna przełęcz do kolekcji :) Droga bardzo widokowa więc pauzy na fotki były pretekstem do odpoczynku, trochu gorąco było. W końcu jest. Sedlo Vabec, 760m n.p.m. Tu też dłuższa pauza, kontemplacja całego tego piękna jakie mnie otacza :O Piękna Gór. Siedziałem sobie na jakimś betonowym fundamencie i cieszyłem się jak głupi do sera chyba przez pół godziny :) Pora jednak się zbierać, zjazd sam się nie zjedzie ;) Trzeba mu pomóc. Ja pomagałem mu jak mogłem ale 70ki nie było :/ Znowu te 68-69 jakoś... Ciągnął się i ciągnął. Granica, Piwniczna. Zakupy, jakiś tam napój i chyba 25cm średnicy drożdżówka. Jej ogrom docenił nawet starszy Pan, który przechodząc obok, do żony w te słowa: „Jezu, jaka wielka drożdżówka!”. :D Coś tam odpocząłem na ryneczku i domu jeszcze setka, z hakiem. Standardowo, bez żadnych kombinacji: Old Sącz, New Sącz, Limanowa, Stare & Nowe Rybie, Łapanów, Gdów. Droga znana i lubiana. W zasadzie nie wiem co o niej można więcej napisać, więc tak w skrócie tylko: Podjazd na N. Sączem raczej ciężko wchodził, chwilę sobie odpocząłem. Na zjeździe do Limanowej znów próbowałem pobić rekord prędkości ale znowu „tylko” 60 ileś. Zachód Słońca za Limanową, ostatni cięższy podjazd, pod kościół w Starym Rybiu. Na szczycie ostatnia kontemplacja widoków, ostatnie czerwono-żółte tchnienie Słońca zza horyzontu. Ostatni (już naprawdę ostatni) szalony zjazd w ciemnościach z lampką na full trybie. Odpoczynek pod pięknym dębem w Łapanowie, Gdów i do domu. Znowu tak, jak często ostatnio mam. Że na ostatnich kilometrach zamiast słabnąć rozpiera mnie energia O.o Chyba wiem o co w tym chodzi. To coś siedzi w głowie a nie w mięśniach. W domu o godz. 0.30 w dobrej formie.

Udana wycieczka, gór nigdy za wiele. To był dobry, rowerowy dzień :)

Zaliczone szczyty:
Przeł. Wierzbanowska 502
Przeł. Wielkie Drogi 562
Przeł. Przysłop Lubomierski 750
Strananske Sedlo 730
Pasternik 555
Lubovniansky Hrad 630
Vabec 690
Sedlo Vabec 760
Litacz 652

Zdjęcia wyjątkowo w takiej formie:
https://goo.gl/photos/ALMyoyuS3BH57ugn8

NACHY SREDN: 3%
NACHY MAX: 13%
WYSOK MAX: 752
0.05 – 0.30
3,5l
4 bułki z szynką, 4 banany, 3 czekolady, wielka drożdżówka, wafelek, energy bar
Serwis: mycie roweru, smarowanie łańcucha, regulacja hamulców, pompowanie opon, klejenie siodełka, wymiana łożysk sterowych

Kategoria ^ UP 3000-3499m, > km 250-299, Terenowo, Serwis
Linkuj | Komentarze(0)

Zakopane und Krowiarki

  d a n e    w y j a z d u
    283.25 km
    0.75 km teren
    14:09 h
    Pr.śr.:20.02 km/h
    Pr.max:67.00 km/h
    Temperatura:30.0
    HR max: (%)
    HR avg: (%)
    Podjazdy:2700 m
    Kalorie: kcal
    Rower:Nawijacz asfaltu/szlakopomykacz własnej roboty (archiwalny)

Sobota, 3 czerwca 2017 | dodano: 08.06.2017

Dziewiczy rejs ;) Pomysłu na trasę żadnego niesamowitego nie miałem, więc taki oto standardowy zestawik: miasto starych bab z tabliczkami "pokoje", nagabujących do skorzystania z noclegów + znana i lubiana wśród rowerzystów, wysoka asfaltowa przełęcz. W razie W wiozłem dodatkowy kilogram narzędzi (oprócz tego co zawsze mam).

Wyjazd wcześnie/późno - zależy jak na to patrzeć - o północy. W domu za oknem 15 stopni, jadę więc na wpół krótko, tj. krótkie spodenki ale z cienką kurtką, w czapce lecz bez rękawiczek. Ciepło. Do tego stopnia że w Wieliczce jestem nawet nieco zgrzany. Natomiast wraz z wyjazdem z aglomeracji krakowskiej i pierwszymi hopkami Pogórza Wielickiego coraz chłodniej. Nie na tyle natomiast żeby się przebierać, bo nocna jazda jest tak fajna że aż szkoda się zatrzymywać. Dobczyce omijam obwodnicą i zaczynają się pierwsze fajne, nieoświetlone odcinki. W Wiśniowej pauza. I chłodny start. Ale nie zimny, bo pomimo 7'C zimno mi w tych krótkich spodenkach nie było O.o Koło przeł. Wielkie Drogi wypadek i wstrzymany ruch, na szczęście rower to tylko rower i wszędzie się przeciśnie. W Mszanie 5 stopni i jednak kończy się kozakowanie ;) Długie spodnie, bluza + rękawiczki. W Rabce koło świtu i chyba z pół godzinny odpoczynek. Połączony z kontrolą wszystkich połączeń gwintowych - kilka śrub trzeba było dociągnąć. Po czym rozpoczynam uphill na Monte Obidowa ;) Z centrum miasta na szczyt ponad 300m UP a nachylenie pod 20%. Tzn. 17% jest często gęsto a na chwilę wskoczyło 19. W każdym razie jeden z cięższych asfaltowych podjazdów w woj. Małopolskim. A ja się wręcz na nim zagotowałem. Do N. Targu zjeżdżam Zakopianką bo nie ma tu raczej żadnej alternatywy. W mieście znów dłuższa pauza, jakiś nie do jazdy dziś jestem. Tzn. nie jedzie się źle ale tempo mam iście emeryckie. Ruszam wreszcie, trochę krajówką a trochę bokami, prawą lub lewą jej stroną. Coby nie kusić za bardzo losu. Przez to kluczenie w Poroninie odbijam za bardzo w bok i oddalam się od Zakopanego. Zasięgam porady u tubylców, do miasta pojadę przez Murzasichle (co za nazwa). Fajne leśne odcinki, fajne widoki na Tatry i w ogóle jest fajnie. Natomiast dopiero po drodze uświadomiłem sobie jaką drogą mnie pokierowali. Tzn. wspinającą się na ponad 1000m n.p.m. szosą u podnóża Tatr, na mapie opisaną jako Droga Oswalda Balzera. W to mi graj, podjazdów (i zjazdów) nigdy za wiele :) A ten do Zakopanego był bardzo szybki i widokowy. Na skrzyżowaniu źle skręciłem, ominąłem centrum i musiałem nadłożyć kilka km. To też dobrze, kilometrów również nigdy zbyt dużo. Odpoczynek w parku (im. Lecha Kaczyńskiego). Dochodzi jedenasta a średnia 17,3 (mówiłem coś o emeryckim tempie?). Coś tam zjadłem, drugi raz sprawdziłem śruby. W drogę powrotną ruszam w południe. Tu też zamiast wojewódzką jakoś skręciło mi się na Kościelisko. Droga idzie wysoko więc odcinek bardzo widokowy. Dawno nie wspominałem o pogodzie a ta jest po prostu upalna, niemal 30 stopni. Nie jestem pewien gdzie mnie ta droga zaprowadzi, nie są też tego pewne spotkane po drodze kobiety (jak się okazało turystki). W końcu asfalt kończy się. Na szczęście spotykam jakiegoś bikera na "mtb", tubylec koło 60ki. Który wskazuje mi szutrową kamienistą drogę. Ledwo za nim nadążam ;) Ale to przez raczej mało terenowe, 32mm oponki, szkoda byłoby przebić albo i glebę wyhaczyć. W końcu jest DW958. Jest raczej w dół i wieje też raczej w plecy więc jedzie się bardzo sprawnie. Witów, Chochołów (drewniane chaty), Czarny Dunajec. Miasto tak brzydkie że aż szkoda zdjęcia robić. Mocny kandydat na najbrzydsze miasto woj. małopolskiego. Straszna dziura. Po skręcie na Jabłonkę widoki jakby ładniejsze :) Centralnie na wprost potężny masyw Babiej, Królowy Beskidów. Zawsze gdy wracam przez Krowiarki mam problem z kończącym się piciem. Tak jest i dziś, w Jabłonce wszystko pozamykane. Na szczęście w Zubrzycy coś znajduję, a stoliki przy sklepie wykorzystuję na dłuższy piknik. Pora się jednak zbierać, Krowiarki same się nie podjadą. Nie jest jakiś ciężki ten podjazd ale potrafi dać w kość. Na przełęczy przyjemnie, niecałe 20'C. Popas, ostatnia, trzecia kontrola roweru (nic już się nie luzuje) i sru w dół. Leciałoby się pięknie (koło 67 wyciągnąłem) gdyby nie jedna rzecz. Co chwilę zsuwający się magnesik licznika... Myślałem że ch*j mnie tam strzeli, co chwila zatrzymywać się i poprawiać... W zasadzie to w dół jest aż do Suchej. Ostatni dłuższy odpoczynek natomiast w Makowie. Wciągam co tam zostało, m.in. energybara. I albo to placebo albo faktycznie coś on tam daje bo power był niesamowity, właśnie od Makowa gdzieś do Radziszowa. Tak że na Sanguszki to nie wjechałem a wręcz wleciałem :) W tej gdzieś okolicy łapie mnie zachód Słońca. Ostatni szalony zjazd, Sułkowice, Biertowice, Krzywaczka, Radziszów... Doskonale już znane okolice. W Radziszowie nieźle mi się spać zachciało (nie spałem w nocy wyjazdu). Możliwe że na ławce na przystanku nawet na kilka sek. przysnąłem O.o I co teraz?! Trasa się nie liczy?! Trzeba dzielić na dwie?! ( :D ) Jakoś udało się jednak przezwyciężyć senność i dotoczyć przez Skawinę do Krakowa. W domu o wpół do dwunastej.

Udana wycieczka. Choć byłem tam nie raz to jednak południowe kierunki zawsze spoko. Tak jak wspomniałem dojazd bardzo rekreacyjny, natomiast na powrocie udało się podnieść średnią z 17 do 20, czyli tempo znacząco lepsze. Nic się nie uje*ało, nic nie odpadło, rower spisuje się świetnie. Oponki toczą się zauważalnie lżej, choć oczywiście cudów nie ma. To nigdy nie będzie rower szosowy, tylko "szosawy" ;) To był dobry, rowerowy dzień :)

(dane przybliżone bo licznik szwankował)

Zaliczone szczyty:
Przeł. Wierzbanowska 502
Przeł. Wielkie Drogi 562
Obidowa 865
Przeł. Lipnicka (Krowiarki) 1012
Przeł. Sanguszki 480

Standardowa mała pauza w Wieliczce © Pidzej

Na rondzie w Dobczycach © Pidzej

Koło tartaku w Wiśniowej © Pidzej

Odpoczynek w Wiśniowej © Pidzej

Skład drewna na przeł. Wierzbanowskiej © Pidzej

W okolicach przeł. Wielkie Drogi, w oddali wypadek © Pidzej

Park w Mszanie © Pidzej

Na krajówce, już jasno © Pidzej

Teatr "Rabcio" © Pidzej

I hotel "Sława" © Pidzej

Nad Poniczanką © Pidzej

Nad Poniczanką © Pidzej

Początek słynnego podjazdu © Pidzej

I na szczycie. Zdjęć po drodze nie ma, bo chciałem wciągnąć go bez odpoczynków ;) © Pidzej

Przypadkowo zrobiona fotka © Pidzej

New Targ © Pidzej

Interesująca architektura © Pidzej

Kawałek Zakopianką © Pidzej

Gdzieś nad Poroninem © Pidzej

Gdzieś nad Poroninem © Pidzej

Murzasichle © Pidzej

Zakupy tamże © Pidzej

A to już ponad 1000m n.p.m © Pidzej

Zjazd do Zakopanego © Pidzej

Jakaś tam fotka z Tatrami © Pidzej

Odpoczynek w parku © Pidzej

Odpoczynek w parku © Pidzej

Ponadstandardowy zestaw narzędzi © Pidzej

Rówień Krupowa © Pidzej

Rówień Krupowa © Pidzej

Tatry © Pidzej

Rowerzysta co zgrywa twardziela ;) © Pidzej

I jego maszyna © Pidzej

Niższe Tatrzańskie szczyty, zachodnia końcówka pasma © Pidzej

Czarny Dunajec © Pidzej

Czarny Dunajec © Pidzej

Chochołów © Pidzej

Ku Babiej Górze © Pidzej

Królowej Beskidów © Pidzej

Przedostatni rzut oka na Tatry - z podjazdu na przełęcz będzie je jeszcze widać © Pidzej

Przedostatni rzut oka na Tatry - z podjazdu na przełęcz będzie je jeszcze widać © Pidzej

Odpoczynek w Zubrzycy © Pidzej

Na przełęczy © Pidzej

Wysoko © Pidzej

Obelisk ku pamięci budowniczego drogi © Pidzej

Maków Podhalański © Pidzej

Na przeł. Sanguszki © Pidzej

Ostatni szalony zja... © Pidzej

Zaraz, zaraz ale jak to ostatni?! :( © Pidzej

No i jeszcze Skawinka © Pidzej

NACHY SREDN: 3%
NACHY MAX: 13%
WYSOK MAX: 999
00.00 - 23.30
5l
5 bananów, 3 kanapki, 2 bułki, 2 paczki ciastek, czekolada, baton energetyczny

Kategoria ^ UP 2500-2999m, > km 250-299
Linkuj | Komentarze(0)

Spontaniczna Słowacja

  d a n e    w y j a z d u
    263.67 km
    0.00 km teren
    12:56 h
    Pr.śr.:20.39 km/h
    Pr.max:66.00 km/h
    Temperatura:20.0
    HR max: (%)
    HR avg: (%)
    Podjazdy:3018 m
    Kalorie: kcal
    Rower:Nawijacz asfaltu/szlakopomykacz własnej roboty (archiwalny)

Niedziela, 9 kwietnia 2017 | dodano: 03.05.2017

Nie miałem żadnego pomysłu na ten weekend. Tzn. plany mam, ale bardzo ambitne, i na taką wycieczkę potrzeba 1,5 doby :D Tymczasem w sobotę pogoda była słaba, została tylko niedziela. Coraz ciężej mi wymyślić jakąś asfaltową pętlę, wszędzie już byłem. Ostatecznie stanęło na: Dobczyce, Kasina, Limanowa, New Sącz i podjazd na Krzyżówkę (od tej strony jeszcze nie wjeżdżałem na tą przełęcz). A potem się zobaczy.

Wyjazd standardowo, o północy, a dokładniej pięć po. To dobra pora na start, fajnie mi się tak wyrusza. Jak zawsze, Wieliczka i na południe DW 964. Jedzie się bardzo sprawnie więc nawet nie zatrzymuję się i Dobczyce omijam obwodnicą. Za miastem klimatyczny odcinek bez latarni. Zwłaszcza dzisiaj, gdy Księżyc w pełni mógłby zastępować lampkę. Chwilę potem zachmurzyło się ale prognozy na dziś nie przewidują deszczu. Trzymam za słowo. Pierwszy odpoczynek dopiero w Wiśniowej, pod kościołem. Jeśli chodzi o temperaturę to najniżej spadło do 2'C, czyli nie było źle. Zresztą podjazd (na przeł. Wierzbanowską) nie pozwala zmarznąć. Kolejna przeł. (Wielkie Drogi) i w lewo, w DK28. Tu nie ma miejsca na nudę, od razu rozpoczyna się uphill na przełęcz Gruszowiec :) Pomimo że to krajówka to w niedzielną noc ruch praktycznie zerowy! Pojedynczy samochód raz na jakieś 10 min, nie przesadzam. Cała szosa dla mnie! Na przełęczy krótka pauza, i pora na pierwszy dziś, szalony zjazd :) To tu w 2012 wykręciłem swojego maxa w całej rowerowej karierze (75,3km/h). Dziś tak dobrze mi nie poszło :/ Choć bardzo się starałem to z tego co pamiętam 62,5 tylko było. Jedyne usprawiedliwienie jakie mam to niewchodzące najcięższe przełożenie, i na 40-14 nie bardzo jest czym dokręcać. W Limanowej pauza na rynku. Stosowna, wysoka dekoracja przypomina mi że dziś Niedziela Palmowa. Na podjeździe za miastem zaczyna przejaśniać się. No płasko to tu nie jest. Nie ma żadnej przełęczy ale na prawie 650m n.p.m. znów trzeba się wdrapać. Świt wita mnie kawałek przed długo wyczekiwanym znakiem. Właściwie kompilacją znaków, ostrzegającą o zjeździe do N. Sącza. Tu również było szybko (ze 60) ale też bez jakichś rekordów. W mieście dłuższa przerwa pod kasztanowcem, które ma już nie takie małe, zielone listki. W tym roku przyroda jakby szybciej budziła się do życia. Chmury rozchodzą się, temperatura wzrasta, ogólnie wypogadza się. Podjazd na kolejną dziś przełęcz - Krzyżówkę - rozpoczynam więc w dobrym humorze. Podjazd ciągnie się i ciągnie ale jest bardzo przyjemny - nachylenie rozsądne, ruch (krajówka) dalej znikomy a wokoło piękne okoliczności przyrody (góry). Kurde no ma się to poczucie "bycia w górach" :) W końcu charakterystyczne skrzyżowanie na szczycie. Tu też dłuższy popas i przebierka w krótkie ciuchy bo już ciepło. Obmyślam też dalszy plan podróży. Niby można by zlecieć do Grybowa ale szkoda tak z gór zjeżdżać, dopiero 9 rano. Ostatecznie stanęło że przez przeł. Tylicką przebiję się na Słowację, kilkanaście km przez jakieś wiochy a do Polski wrócę boczną (bardzo boczną wg. mapy) drogą przez Wysową Zdrój. No to ruszamy, pora wdrożyć ten świetny (jak mi się wtedy wydawało) plan w życie :) Kilkanaście km przez bardzo ładne okolice (uwagę zwracają zwłaszcza liczne cerkwie) i docieram do granicy. Licznik wskazuje tu ~140km i ~2000m UP. Nieźle :) Słowacja wita mnie bardzo miło, znakiem: "Zjazd 19%" :D Ale to chyba błąd w druku i autor miał na myśli "9%", bo tyle wskazał licznik. Czuję się oszukany. Niemniej jednak i 66km/h tam wyciśnięte nie jest złym wynikiem. Wypatruję skrętu w lewo, na Gaboltov. Nie ma jednak niczego takiego co by taki skręt przypominało, tylko jakaś polna droga nie wiadomo gdzie prowadząca. Zlatuję więc dalej, do "krajówki". W cudzysłowie dlatego że na tym 1km fragmencie którym jechałem spotkałem więcej rowerzystów niż samochodów (dosłownie) :D Jeśli chodzi to widoki to: "Ku*wa jak tu pięknie". Do tego stopnia że co chwila powtarzam sobie te właśnie słowa cicho pod nosem. Dlaczego to widać chyba na zdjęciach :) Koło stacji benzynowej skręcam w boczną drogę, na Niżny i Wyżny Twarożec (pewnie coś z serem). No i tak jadę sobie, jadę. Delikatnie pod górkę. Jak już wspominałem, jest bardzo ładnie. Niepokoi natomiast to że przede mną rozpościera się ściana gór! Dość wysokich gór. W której nie widać żadnego obniżenia, którym mogła by przebiegać potencjalna droga do Polski. Obawy okazują się jak najbardziej uzasadnione. W Wyżnim Twarożcu droga rzekomo prowadząca do Polski okazuje się być gruntówką. Mapka w centrum rozwiewa wszelkie wątpliwości. Ta droga to pieszy szlak przez jakieś 800m góry :D W dodatku nie prowadzi w stronę granicy. No wkurzyłem się trochę. Cały, misternie ułożony (w jakieś 5 min) plan w pizdu... Niby można by tym szlakiem dalej. W końcu nie po takich górach się jeździło/prowadziło/niosło rower ;) Jednak dzisiejsza wycieczka z założenia miała być asfaltowa i nie widziała mi się jakaś przeprawa przez góry. Tym bardziej na rowerze z ciężką sakwą, resztką picia i bez mapy słowackich gór. Wyjścia (rozsądne) były dwa: wrócić po śladzie do Polski lub wrócić do Polski przez Bardejów, Zborów. Wygrała opcja druga bo głupio tak zawracać. Z powrotem do krajówki, w dół. Do Bardejowa 10km bardzo przyjemną "krajową 77ką". Pogoda też OK - 20 stopni, błękitne niebo nieco tylko przystrojone białymi chmurkami (wg prognoz w górach miało być 10 i zachmurzenie całkowite). Docieram do miasta, bardzo ładnego nawiasem mówiąc. Śmieszą co poniektóre reklamy, szyldy, ogólnie cały Słowacki język. Pauza na jakimś placu, nawet WiFi mają. Wygrzewam się na słoneczku, i nieśpiesznie konsumując paczkę pierniczków koncypuję nad dalszym przebiegiem trasy. Nic szczególnego nie wymyśliłem - do Polski przez Konieczną, Gorlice i na pociąg z Bobowej, o 20.15. Na kołach wrócić do domu raczej nie ma szans, ze 350km by wyszło :D Nieśpiesznie ruszam więc ku Ojczyźnie. Dalej, coby nie przynudzać, w telegraficznym skrócie: Zborów, Chmielowa, Becherów (raczej zapadłe dziury). Podjazd na przeł. Beskidek. Kilometr przed granicą na liczniku wybija 200km. Ostatnia bułka, ostatni (poobijany) banan. Pagórkowata droga, ochłodzenie. Podjazd na ostatnią dziś, siódmą (!) przełęcz - Małastowską. (Przed)ostatni szalony zjazd. Gorlice. Czas goni. Dokumentacyjna fotka w przypadkowym miejscu i na Bobową. Baton energetyczny. Ostatnie promienie zachodzącego Słońca, ostatnie zakupy, naprawdę ostatni - ostatni szalony zjazd. Bobowa, rynek, na peronie 40 min przed odjazdem. Do Krakowa 2 godzinki nowoczesnym i niedrogim pociągiem. Na dworcu o 22.30, w domu po 23. Meta.

Udana wycieczka. Tak trochę spontanicznie ta Słowacja wyszła. Ładny i fajny na rower kraj. Morze gór, dużo "dziewiczych", niezurbanizowanych terenów. Ruch nieduży, kierowcy nigdzie się nie śpieszą, nie ma terroru ścieżek rowerowych. Natomiast wadami wydają się być: wszechobecni Cyganie, trzeba uważać. Totalne zadupia - w razie jakiejś poważniejszej awarii może być nieciekawie. Podejrzewam że w niedzielę nie ma w całym kraju ani jednego otwartego sklepu/serwisu rowerowego :D Przy jeździe MTB problemem są podobno zakazy dla rowerów we wszystkich lasach. Ale nie wydaje mi się żeby jakoś to egzekwowali. Bo pewnie ciężko w tych lasach kogokolwiek spotkać ;)
To był dobry, rowerowy dzień :)

PS Nawigowanie po Słowacji za pomocą 8-letniej mapy woj. Małopolskiego nie jest dobrym pomysłem ;)

Zaliczone szczyty:
Przeł. Wierzbanowska 502
Przeł. Wielkie Drogi 562
Przeł. Gruszowiec 660
Litacz 652
Przeł. Krzyżówka 745
Przeł. Tylicka 683
Przeł. Beskidek (Dujawa) 550
Przeł. Małastowska 604

Pauza w Wieliczce © Pidzej

Tartak w Wiśniowej © Pidzej

Odpoczynek w Wiśniowej © Pidzej

Pierwsza dziś przełęcz: Wierzbanowska © Pidzej

Kierunek: New Sącz © Pidzej

Na przeł. Gruszowiec © Pidzej

W Limanowej © Pidzej

Na podjeździe za miastem. Świt tuż tuż © Pidzej

Randomowy kościół © Pidzej

Pod górkę. Jeszcze tylko kawałek © Pidzej

Na to czekałem :) © Pidzej

Wzburzony Dunajec © Pidzej

Zamek w N. Sączu © Pidzej

I palma tamże © Pidzej

Odpoczynek tam gdzie zawsze, pod kasztanowcem © Pidzej

Rzuciłem gołębiowi kawałek bułki. Kilka sekund później znikąd się ich 30 pojawiło :D © Pidzej

Są już liście. A także lampki świąteczne :D © Pidzej

Rynek w Nowym Sączu © Pidzej

Takie tam © Pidzej

No zielono się robi :) © Pidzej

Chyba tor konny © Pidzej

Wreszcie jest © Pidzej

Piękne okoliczności przyrody © Pidzej

Charakterystyczne skrzyżowanie © Pidzej

Stamtąd przyjechałem © Pidzej

Odpoczynek na przęłęczy © Pidzej

Bociany już urzędują © Pidzej

Charakterystyczne dla Beskidu Niskiego cerkwie © Pidzej

Przyjemna droga © Pidzej

Cerkiew w Tyliczu © Pidzej

Ku Słowacji © Pidzej

Na granicy © Pidzej

Ale mi narobili smaka © Pidzej

Na Słowacji © Pidzej

Nasi tu byli © Pidzej

Kawałeczek "krajówką" © Pidzej

Słowacja © Pidzej

Słowacja © Pidzej

Słowacja © Pidzej

Słowacja © Pidzej

Temperatura optymalna :) © Pidzej

Fajny język. Jak każdy Słowiański © Pidzej

?! Takie ciężkie wozidła tam mają? © Pidzej

Słowacja © Pidzej

Coś z serkiem pewnie © Pidzej

Droga na Wyżni Twarożec. Przede mną ściana gór © Pidzej

Tutaj wszystko się wyjaśniło © Pidzej

W Wyżnim Twarożcu © Pidzej

Z powrotem na krajówce © Pidzej

Gdzieś po drodze © Pidzej

Coś w rodzaju ścieżki rowerowej. Nienajgorsza ale dwa razy musiałem przenosić rower przez barierkę © Pidzej

Takie tam © Pidzej

Przedmieścia Bardejowa © Pidzej

Pamiętam te markety z Polski © Pidzej

Złota Zuzanna © Pidzej

Wysoka Szkoła Zdrowotnictwa i Socjalnej Pracy :D © Pidzej

Sportowa Hala © Pidzej

Odpoczynek w Bardejowie © Pidzej

Te też były w Polsce © Pidzej

Ale że o co chodzi?! © Pidzej

Przez jakieś wiochy © Pidzej

Potrawiny © Pidzej

W Zborowie © Pidzej

Powrót do Ojczyzny © Pidzej

Jeszcze jedno po drodze © Pidzej

Na granicy © Pidzej

Banan źle zniósł trudy podróży. Ale nawet dał się zjeść © Pidzej

Wspólna wieczerza. Dobra, już nie przeszkadzam © Pidzej

Ostatnia dziś przełęcz - Małastowska © Pidzej

Szybka fotka z Gorlic © Pidzej

Ostatni zjazd © Pidzej

No i Bobowa © Pidzej

NACHY SREDN: 2%
NACHY MAX: 18% (?)
WYSOK MAX: 728
0.05 - 23.05
3,5l
5 bułek z szynką, 5 bananów, 2 2/3 czekolady, pierniczki, wafelek i energy bar

Nowe gminy:

Małopolskie:
Nawojowa
Ujście Gorlickie
Sękowa
Moszczenica
Łużna

Kategoria ^ UP 3000-3499m, > km 250-299, Powrót pociągiem
Linkuj | Komentarze(2)

Pogórzami do Rzeszowa

  d a n e    w y j a z d u
    273.34 km
    0.00 km teren
    13:35 h
    Pr.śr.:20.12 km/h
    Pr.max:56.00 km/h
    Temperatura:12.5
    HR max: (%)
    HR avg: (%)
    Podjazdy:2205 m
    Kalorie: kcal
    Rower:Nawijacz asfaltu/szlakopomykacz własnej roboty (archiwalny)

Sobota, 25 marca 2017 | dodano: 08.04.2017

Zaległa wycieczka do opisania. Więc opisuję póki coś tam jeszcze pamiętam:

Celem na dziś było dotarcie do Przemyśla. Przez Jasło, Krosno, Sanok - na tym mieście też mi zależało, jeszcze nie byłem, a podobno bardzo ładne. Ok. 280km, droga raczej górzysta. Wyszło trochę inaczej:

Wyjazd z niewielkim poślizgiem, 10 min. po północy ;) W Wieliczce przerwa tylko na łyk picia i dokumentacyjną fotkę i dalej pagórkami, wojewódzką na Gdów. Nie jest ciepło ale jakoś bardzo zimno też nie, 1-2 stopnie, w Gdowie 0. Nic nie zwiastuje tego co za chwilę się zacznie ;) A zaczęło się za Gdowem a przed Łapanowem. A mianowicie gęste jak mleko mgły, ogromna wilgoć i lekki mróz, -1 do -3'C. No trochę nieprzyjemnie. Widoczność na jakieś kilkanaście metrów. Z kolei kawałek dalej miałem wrażenie że widzę na jakieś kilka metrów i tracę orientację w przestrzeni :o Jadąc kilkanaście na godzinę (szybciej się bałem) wypatrywałem tylko krawędzi jezdni, jako jedyna dawała mi ona jakiś punkt odniesienia. Przez to nie byłem pewien czy dalej jestem na wojewódzkiej czy gdzieś odbiłem (jak się potem okazało, obawy były słuszne). Zastawiałem się na ile bezpieczna (niebezpieczna?) jest jazda rowerem w takich warunkach. Aż się zatrzymałem się żeby sprawdzić tylną lampkę. Ale ta (Walle I) na świeżych bateriach nieźle daje po oczach, to mnie trochę uspokoiło. Zresztą ruch praktycznie zerowy, poza jednym idiotą na rowerze (w mojej osobie :D) ciężko było uświadczyć jakiś inny pojazd. Poza tym cholernie zimno no i ta wilgoć: woda skrapla się na ubraniu, rowerze, na rzęsach, wszędzie. Z drugiej strony ma jednak jakiś urok, magię taka jazda, no nie jest nudno :) Kawałek dalej natomiast (w Trzcianie) okazuje się, że będę miał większy problem od warunków atmosferycznych. Mianowicie coś zaczyna dzwonić / trzeć w przednim kole. No tylko awarii mi do szczęścia brakowało... Zatrzymuję się i w świetle latarni (dobrze że w jakiejś wiosce byłem a nie w szczerym polu) rozpoczynam oględziny. Zdejmuję koło, konusy kręcą się gładko, uff... Szczęście w nieszczęściu że to nie piasta, z nią nic bym w trasie nie zrobił. A do Bochni (PKP) z buta 25km :D Czyli hamulec. Po chwili już wiem ocb. Sprężynka rozpierająca klocki wywinęła się i ociera o tarczę. A czytałem niedawno że ktoś miał podobną awarię i żeby wozić tą zapasową blaszkę... Uznałem to za herezję, przecież BB7 nie da się zepsuć ;) Pewnie dało by się ją naprostować ale nie bardzo wiem jak wyjąć klocki, nigdy ich nie wyjmowałem. Bo i nie było potrzeby, ciągle mam oryginalne metaliki, wytrzymały 16kkm i niejeden zjazd w Beskidach, gdzie osiągały temperatury takie, że ciepła była cała lewa goleń widelca ;) W każdym razie wtedy nie było mi do śmiechu. Jedyne co pozostało to odkręcić cały zacisk. Myślałem że chuj mnie tam strzeli - środek nocy a na na jakimś zadupiu zgrabiałymi z zimna i ujebanymi smarem miedziowym dłońmi zbieram małe podkładeczki które rozsypały mi się po chodniku... Ponad pół godziny się naszarpałem z tym hamulcem i sakwą, którą trzeba było zdjąć. W końcu mogę jechać, tyle że z jednym hamulcem. Kawałek za Trzcianą mgły słabną a ja na skrzyżowaniu z DW 965 odkrywam że zboczyłem z kursu. Na szczęście nic nie nadłożyłem, droga podobna. W Muchówce przelatuję przez dwa znane mi już ronda, a następny postój w Lipnicy Murowanej. Koło Tymowej pierwsze oznaki brzasku. Kawałek krajówką, minął mnie nawet pług sypiący solą. Nie zauważyłem żeby było ślisko, ale mają rację, lepiej dmuchać na zimne :) O tym że docieram do Melsztyna informuje mnie wyłaniająca się z mgieł ogromna sylwetka pomnikowej topoli. Zaczyna świtać, a ja po 5 godzinach jazdy mam na liczniku raptem 70km... Mocny niedoczas. Światło dzienne ujawnia jak ciężkie były warunki ;) Rower, jak i rowerzysta miejscami zalodzony (zdjęcia) :D Przez Zakliczyn tylko przelatuję, nie ma czasu na jakiś odpoczynek na ryneczku. W Gromniku przez mgły wreszcie zaczyna prześwitywać Słońce. W Rzepienniku Biskupim, na ok. 100km zasłużony dłuższy odpoczynek. W międzyczasie zaczyna przygrzewać, rower (i rowerzysta :D ) zaczyna powoli odtajać i wreszcie robi się przyjemnie. Przez Biecz też tylko tranzytem, a szkoda, ciekawa wieża jest tam na rynku. Jasło, 140km. Połowa drogi do Przemyśla. Prawie godzinna pauza. Startuję po 10. Powoli zaczynam oswajać się z myślą że dziś z Przemyśla nici. Tzn. dojechałbym bez problemu, ale pewnie po 20tej. Tymczasem pociąg po 18 a następny przed 2 w nocy... Póki co jadę jednak zgodnie z planem, bokami przez Jedlicze. Pogoda już piękna, kilkanaście stopni. W Krośnie koło południa, tu z kolei pół godzin przerwy, w trakcie której obmyślam plan B: Miejsce Piastowe, Rymanów, Brzozów, Dynów, Tyczyn, Rzeszów. Pociąg przed 20, na 110km mam 6,5h. Teoretycznie do zrobienia, po odpoczynkach w Jaśle/Krośnie jestem zregenerowany i postawiam podjąć to wyzwanie :) Jednak zapomniałem się i pojechałem po śladzie z GPSa, czyli pominę M. Piastowe i Rymanów :/ Mniejsza o to, skręcam na Brzozów. Chcąc skrócić sobie drogę, na mapie wypatrzyłem skrót między jedną a drugą wojewódzką. I jak mi się wydawało, w niego skręciłem. Kawałek dalej jednak dziwnie brzmiące nazwy miejscowości informują mnie że to droga na Sanok... Nawrotka, pod górę i pod wiatr, nieźle się wkurwiłem. Odechciało mi się skrótów, jadę prosto na Brzozów. Jednak długo tak nie pociągnę, odpuszczam, muszę odpocząć. To nie ma sensu. Do Rzeszowa jednak najkrótszą drogą, przez Domaradz i dalej krajówką. W międzyczasie całkiem chłodno się zrobiło. Na wyjeździe, na obwodnicy zakaz dla rowerów. W zamian chujowa ścieżka rowerowa, która prowadzi mnie z powrotem do miasta. Standard. Ostatnie 60km dłużyło się strasznie, ogólne zmęczenie, do tego czasem przeszkadzał wiatr z zachodu. W Domaradzu wbijam na krajówkę, na szczęście z asfaltowym poboczem, więc nie było źle. Po drodze łapie mnie zmrok, tablicę z nazwą miasta mijam o 18.40, pociąg odjeżdża za godzinę. Na szczęście zawsze przy przejeździe przez duże miasta jakoś przybywa mi sił i cisnę na dworzec. Kilka razy dopytując się o drogę (i dostając sprzeczne wskazówki) docieram na dworzec 24 min przed odjazdem. Na peronie zagaduje jakiś chłopak, nie może się nadziwić że mam rowerze tak mały blat (40z) :D Wspomina że on ma 48 i że chciałby szosowy, 53... Mówię mu tylko że to nie przejdzie, bo szosowe są na 5 śrub a nie na 4. Nie było czasu wytłumaczyć mu że zarzyna sobie kolana bo właśnie nadjechał pociąg. W Krakowie 2 godzinki później, całkiem szybko idzie ten pociąg po wyremontowanych torach.

Szkoda że tak musiałem się spieszyć ale w sumie udana wycieczka. 273km nie można nazwać nieudaną wycieczką ;)

Zaliczone szczyty:
Kamieniec 338

Już wiem czego zapomniałem - mini statytu. Więc nocne zdjęcia takie tylko dokumentacyjne będą, "żeby nie było że mnie nie było" ;) © Pidzej

W Gdowie © Pidzej

W Łapanowie już mgliście © Pidzej

A im dalej w las... taki warun :D © Pidzej

Awaria w Trzcianie © Pidzej

Awaria w Trzcianie © Pidzej

W końcu na dobrej drodze © Pidzej

W Lipnicy Murowanej © Pidzej

Na zakręcie © Pidzej

Randomowy kościół © Pidzej

Jest Melsztyn, jest i topola (photo.bikestats.eu coś gmera przy zdjęciach, ono tak nie wyglądało!) © Pidzej

Charakterystyczny dla tych okolic przystanek (to zdjęcie też mi zepsuł...) © Pidzej

Światło dzienne ujawnia jak ciężkie były warunki ;) © Pidzej

Rower / rowerzysta miejscami zalodzony / zaszroniony :D © Pidzej

Najfajniej wyglądały okolice kokpitu © Pidzej

Znalazł się i mini sopel! © Pidzej

Zalodzone stery © Pidzej

I zaszronione buty © Pidzej

Ale będzie już tylko lepiej :) © Pidzej

Mgły o świcie © Pidzej

Mgły o świcie © Pidzej

Ostatnie zdjęcie, zanim zacznie odtajać © Pidzej

Odpoczynek w Rzepienniku Biskupim © Pidzej

Odpoczynek w Rzepienniku Biskupim © Pidzej

Kościół w Binarowej © Pidzej

Poranna kąpiel © Pidzej

W planach ciągle jest Przemyśl © Pidzej

Nad Ropą © Pidzej

Jest i Jasło © Pidzej

Rafineria tamże © Pidzej

Przedmieścia Jasła © Pidzej

Pauza na rynku © Pidzej

Takie tam © Pidzej

Leśny odcinek © Pidzej

Leśny odcinek © Pidzej

W Jedliczach © Pidzej

Kolejne większe miasto na trasie © Pidzej

Huta szkła w Krośnie © Pidzej

Przemysłowe tereny na przedmieściach © Pidzej

Coś wjechało w kadr © Pidzej

Wyjazd z Krosna © Pidzej

Elektrownie wiatrowe po drodze © Pidzej

Elektrownie wiatrowe po drodze © Pidzej

Elektrownie wiatrowe po drodze © Pidzej

Randomowy kościół © Pidzej

Dębowa aleja we Wzdowie © Pidzej

Wyłania się Brzozów © Pidzej

Brzozów © Pidzej

Odpoczynek pod kościołem © Pidzej

Wyjazd z miasta © Pidzej

Gdzieś po drodze © Pidzej

Krajówką do Rzeszowa. Tak wyszło © Pidzej

To nie jest znak jakiego bym oczekiwał gdy spieszę się na pociąg © Pidzej

Już po ciemku © Pidzej

Wjazd do Rzeszowa © Pidzej

Na peronie © Pidzej

Powrót pociągiem © Pidzej

Myślałem że będę chory... Ale jakoś rozeszło się po kościach © Pidzej

Powrót pociągiem © Pidzej

Sprężynka. Sprawczyni całego zamieszania © Pidzej

NACHY SREDN: 3%
NACHY MAX: 16%
WYSOK MAX: 409
0.10 - 22.40
2,5l
5 bułek z pasztetem, 5 bananów, 2 czekolady, pierniki

Nowe gminy:

Podkarpackie:

Skołyszyn
Krościenko Wyżne
Miejsce Piastowe
Rymanów
Haczów
Zarszyn
Brzozów
Jasienica Rosielna

Kategoria ^ UP 2000-2499m, > km 250-299, Powrót pociągiem, Zimowo
Linkuj | Komentarze(2)

Kopalnia w Bełchatowie, Góra Kamieńsk i Włoszczowa

  d a n e    w y j a z d u
    274.88 km
    7.50 km teren
    12:48 h
    Pr.śr.:21.47 km/h
    Pr.max:52.00 km/h
    Temperatura:20.0
    HR max: (%)
    HR avg: (%)
    Podjazdy:1544 m
    Kalorie: kcal
    Rower:Nawijacz asfaltu/szlakopomykacz własnej roboty (archiwalny)

Sobota, 4 marca 2017 | dodano: 06.03.2017

Zapowiadany halny wiatr zawęził potencjalne kierunki dzisiejszej trasy do kierunku północnego. A tam z takich nieodwiedzonych jeszcze miejsc przypomniała mi się tytułowa kopalnia i góra. Przejeżdżałem koło nich w sierpniu 2015, w czasie wycieczki do Łodzi ale zabrakło mi czasu (i nogi). Z kolei Włoszczową miałem w planach w maju tego samego roku, tu nie wystarczyło sił. Samo miasteczko stało się trzecim dzisiejszym celem tak trochę przypadkiem. Mianowicie długo szukałem jakiegoś sensownego pociągu którym można by wrócić do domu. Sprawdzałem odjazdy z Łodzi, Piotrkowa Tryb., Częstochowy, Radomska, Kamieńska... No i wybór nie za bogaty. Ostatnie pociągi odjeżdżają wczesnym wieczorem, do tego drogo (50, 60, 70 i więcej zł), często z przesiadkami. Aż tu przypomniałem sobie o tej dość znanej za sprawą pewnego polityka stacji... No i bingo: TLK, odjazd 21.59, 40zł, do Krakowa godzinka jazdy :)

Wyruszyć planowałem o 5. Nie udało mi się jednak (jak zwykle zresztą przed wyjazdem) usnąć i po 2 godzinach bezsensownego leżenia wyjechałem o 4.30. Sprawnie przejeżdżam przez opustoszałe o tej porze miasto (niekoniecznie przejmując się czerwonymi światłami / ścieżkami rowerowymi) i obieram kurs na Skałę. Na wyjeździe z miasta widać już pierwsze oznaki brzasku - niebo z czarnego robi się ciemnoniebieskie. Już w Krakowie były tylko 2 stopnie, po wyjeździe z niego natomiast spadło do -2. Ale o dziwo w ogóle nie jest mi zimno, zupełnie jakby +10 było O.o Sprawnie pokonuję (jeden z niewielu na trasie) cięższy podjazd i koło świtu melduję się w Skale. Jem coś na wzór śniadania, fotka i w drogę. Pauza raczej niedługa, jak wszystkie dziś. Słoneczko wschodzi, pogoda piękna się szykuje, tylko czegoś mi tu brakuje... No tak, spodziewałem się jakiegoś huraganu w plecy a tymczasem nie wieje prawie nic... Nic to, zawsze mogło być gorzej i wiać w twarz ;) Kilometry szybko mijają i jest kolejne senne miasteczko na trasie, Wolbrom. Tu też raptem kilka minut odpoczynku. Poza podziwianiem widoków, robieniem zdjęć i ogólnym delektowaniem się jazdą rowerem czas mija mi na przeliczaniu w myślach kilometrów i godzin. Tzn. ile zajmie mi zrobienie tych ~250km (tyle było w planach) przy jeździe z dotychczasowym tempem. Generalnie wychodzi mi, że jeśli nie będę się obijał powinienem zdążyć na pociąg z tej Włoszczowej. Jakby co to planem awaryjnym jest powrót z Radomska pociągiem o 19.33. Kolejnym charakterystycznym punktem na trasie jest zamek w Smoleniu. Trzeba by kiedyś zobaczyć go z bliska, ale na pewno nie dziś. Kilkanaście kilometrów przyjemności i zjazd do nieco zamglonej Pilicy. Temperatura podnosi się bardzo powoli i ciągle nie chce osiągnąć dwucyfrowej wartości. Ale - jak już pisałem - nie jest bynajmniej zimno, co najwyżej chłodno. Do tego nie cisnę jakoś specjalnie a średnia powoli ale systematycznie idzie w górę. W Skale była koło 20, potem 21 zaraz będzie 22! W Pradłach przecinam krajówkę, potem jakąś główniejszą linię kolejową, i docieram do Lelowa. Kawałek za tą mieściną opuszczam DW794 (która zaprowadziła mnie tu z samego Krakowa!). Na liczniku wybija 100km i... niemal 1000m przewyższenia! No kto by pomyślał, prawie jak w górach :) Krótka wizyta na DW 793 i jestem w Przyrowie. To tu zaczyna robić się już naprawdę ciepło, kilkanaście stopni, zarządzam więc większą zmianę w ubiorze. Z miejscowości o interesującej nazwie: mijam Świętą Annę. Ale nie ma tu nic ciekawego, pewnie poza kościołem, który jednak nie stoi przy trasie przejazdu. W zastępstwie robię fotkę klimatycznej stacyjce benzynowej ;) Wybija południe. Gidle. Na liczniku 131km, AVS 22,6 a temperatura zbliża się 20 stopni. Całe szczęście że wziąłem krótkie spodenki :) Po nieco dłuższym odpoczynku obieram kurs na Radomsko. Kawałek wojewódzką, potem DK91. Radomsko. W centrum coś na kształt rynku / placu / skwerku i ładny kościół. Do tego właśnie tu, na wyjeździe z miasta przez jakieś przemysłowe tereny wreszcie coś się ruszyło i zaczyna wiać z południa! Po przejeździe pod krajową jedynką mym oczom ukazuje się wreszcie elektrownia (górę widzę już od jakiegoś czasu). Do kopalni jednak jeszcze kawałek, fajnymi drogami pośród sosnowych lasów. Potem mniej fajnymi ścieżkami rowerowymi :/ Padają aku w aparacie, w spożywczym kupuję więc baterie, nie chciałbym żeby mi ich zabrakło w kluczowym momencie. Na taras widokowy w Kleszczowie docieram przed 15. Co tu dużo mówić, widoki urywają głowę! Nie widziałem jeszcze czegoś takiego na żywo :) Zdecydowanie warto tu przyjechać. Chciało by się dłużej posiedzieć ale Góra Kamieńsk czeka. Parę kilometrów pod wiatr i jestem u jej stóp. Po 182,5km średnia wynosi 22,7 i wyższa już dziś nie będzie. W planach mam zaliczenie 2 punktów widokowych i miejsca, w którym wg. map znajduje się szczyt góry. Asfaltowy podjazd nie stanowi jakiegoś wielkiego wyzwania, praktycznie nie przekracza 10% (na chwilę wskoczyło 11). Po dłuższej chwili jestem więc na wierzchowinie (tak to się nazywa?). Ogólnie ciekawe miejsce. Z młodych, sosnowo - brzozowych lasków gdzieniegdzie wyłaniają się ogromne (jak na polskie warunki), wydające charakterystyczne odgłosy wiatraki, do których prowadzą piaszczyste, szutrowe drogi. I pomyśleć że to wszystko dzieło człowieka, to on wykopał tą mega dziurę i wysypał to co mu zbędne kawałek dalej ;) Z samego punktu widokowego niewiele widać, ale mniejsza o to. I tak jest fajnie :) Natomiast niepokoją mnie szlabany i zakazy przed tymi szutrowymi drogami :/ Że niby nie wolno. No ale co, nie po to tyle jechałem żeby nie zaliczyć samego szczytu. Trochę wystraszony czmycham w jedną z tych dróg i jadę wg. wskazań GPSu. Mijam składowisko gipsu, skręcam w lewo. Docieram do wiatraka, przedzieram się przez niski zagajniczek i jestem w zaznaczonym miejscu. 386m n.p.m. Jakieś kilkanaście metrów wyżej względem tarasu widokowego. Szybka sesja foto i spadam stąd, na wieżach elektrowni widziałem kamery :D Nagle słyszę ryk quadów. Nieźle się przestraszyłem, myślałem że to ochrona chce mnie zgarnąć :D Tym bardziej że quadowcy mieli takie same, czarno - niebieskie stroje... Jak się okazało to jakieś zwykłe wariaty były... Kawałek dalej jakiś samochód i motór stoi. Ogólnie ludzie nic sobie nie robią z tych zakazów i te tabliczki że teren chroni jakaś tam firma to chyba tak dla picu tylko. Mniejsza o to. Jakiś maszt, kolejna turbinka i docieram do drugiego punkty widokowego na tej górze. Z którego nie widać nic :D Jakiś krzyż tylko i 2 ławeczki. Zamiast podziwianiu widoków skupiłem się więc na zbieraniu sił :) Bo do Włoszczowej droga daleka. Jest za kwadrans piąta, zbliża się zachód Słońca, a z na bieżąco korygowanych obliczeń wychodzi mi że na zrobienie 75km mam trochę ponad 5 godzin. Dużo i mało zarazem. Nie ma sensu dłużej myśleć, trzeba się zbierać. Zjazd wysypaną żwirem drogą, więc nie za szybko, 30-35km/h, szkoda lakieru na ramie. Całkiem chłodno się zrobiło, nieco ponad 10 stopni już tylko. Jedna serpentyna, druga, jakiś stawek, zakręt, leśna droga, wreszcie asfalt. Pola, wiochy, linie WN. Taki krajobraz. Niby niezbyt ciekawy ale rozświetlony na pomarańczowo blaskiem zachodzącego Słońca wyglądał interesująco :) Pod krajową "jedynką", jakaś zapadła dziura (Gomunice) i wbijam na DK 91. Coraz ciemniej, włączam oświetlenie. Jakieś 10km prostej jak strzała drogi i z powrotem w Radomsku. W centrum miła pogawędka z panem koło 50ki, też jeździ na rowerze. Zegar na kościele wybija szóstą a ja zbieram się w dalszą drogę. Kolejne parę km krajówką i w lewo w wojewódzką, po śladzie, na Gidle. Już całkiem ciemno a okolice odludne, ruch niewielki, dookoła las i księżyc nad głową. Czyli tak jak lubię :) Wreszcie Gidle. Od dawna chłodnawo, ubieram więc długie spodnie, czapkę i rękawiczki. Ruszam dalej, czas goni. Wypatruję skrętu w 785 na Włoszczową ale ciągle nic. Może jakimś cudem przegapiłem ?! Pytam miejscowego rowerzystę ale niewiele rozumiem co mówi ;) Nie że pijany tylko taka gwara jakaś. Nieważne, w końcu jest skrzyżowanie. Czas czasem ale muszę końcu coś zjeść, więc mały popas na przystanku. Generalnie od tej pory kilometry (a zostało ich ze 30 jeszcze) będą dłużyły się strasznie. Jeszcze większe odludzie, ruch zerowy, ciemnych lasów z dobiegającymi dziwnymi odgłosami jeszcze więcej. Przynajmniej tyle dobrze :) Na minus natomiast ~~dziury~~ kratery na drodze, niejeden zaliczyłem >.< Z większych mieścin Żytno, Maluszyn, Kurzelów. Między tymi ostatnimi dwoma prosta przez las, która wydała się nie mieć końca (a teraz patrzę że to tylko 5km). Fajny most na Pilicy. Ogólnie fajna taka nocna jazda, ale jednak ostatnie 20km to już miałem dość tego zapie*dalania na pociąg. Gdy zostało mi 5km do celu i godzina czasu, wreszcie trochę odpuściłem i zwolniłem, teraz to już na piechotę bym zdążył. Wreszcie jakieś większe skupisko świateł w oddali. Tablica z herbem miasta. Znak "Włoszczowa". Wiadukt nad torami. Pierwsza w prawo, ul. Śląska, nie sposób nie trafić. Słynna stacja kolejowa "Włoszczowa Północ". Zdążyłem z 35min. zapasem. Niezbyt urodziwy budynek, tablica z nazwą stacji gdzieś z boku, pod dachem... Jeden peron, jeden tor, jakaś wiata jak z przystanku tramwajowego. Kasy zamknięte o tej porze, to już wiedziałem wcześniej. Żywej duszy poza mną :D I tu stają wszystkie ekspresy i pośpiechy :D Ale dzisiaj się sprzydała ta stacja, nie narzekam ;) Nadjeżdża pociąg, ładuję się do środka, gdzie do mojej dyspozycji jest cały wagon rowerowy z ~20 wieszakami :D Do Krakowa w godzinkę, a jest tu jakieś 100km, czyli nieźle nawet. Jeszcze tylko 10km z dworca, po drodze po piwerko i w domu 20min przed północą.

Udana wycieczka, pierwszy całodniowy trip w sezonie :) I to już na początku marca! Ciekawe okolice - Jura, Radomsko, kopalnia, Góra, leśne zadupia przed Włoszczową. Szkoda tylko że za późno wyjechałem, trzeba było z godzinkę wcześniej. A tak to ciągle gdzieś się spieszyłem. Niby odpoczynków trochę było ale żaden nie dłuższy chyba niż 20 min.

Zaliczone szczyty:
Góra Kamieńska 386

Rzut oka za plecy: światła wielkiego miasta © Pidzej

W Skale © Pidzej

Wstaje nowy dzień :) © Pidzej

Typowy krajobraz dzisiejszej wycieczki © Pidzej

W Wolbromiu © Pidzej

Zamek w Smoleniu © Pidzej

Przyjemna droga © Pidzej

Jedyny widziany dziś większy kawałek śniegu © Pidzej

W nieco zamglonej Pilicy © Pidzej

Piękna dróżka ale niestety nią nie jechałem ;) To tylko mała pauza w lasku koło drogi © Pidzej

Charakterystyczny, pordzewiały wiadukt nad linią kolejową © Pidzej

Nie ma to jak świeże błotko :) © Pidzej

Taka sprawa :( © Pidzej

W Lelowie © Pidzej

W Przyrowie © Pidzej

Stacyjka benzynowa w Św. Annie © Pidzej

Kolejna przerwa w lasku © Pidzej

OSP Gidle © Pidzej

W Gidlach © Pidzej

Gdzieś po drodze © Pidzej

Jest i Radomsko. Jedyne odwiedzone dziś duże miasto (50 tys. mieszk.) © Pidzej

W Radomsku © Pidzej

Takie tam. Wyjazd z Radomska. To tu zaczęło wiać w plecy © Pidzej

Pierwsze widoki na elektrownię © Pidzej

Koło krajowej 1 © Pidzej

Dużo leśnych odcików w pobliżu kopalni © Pidzej

I dużo ścieżek rowerowych :/ Akurat ta na zdjęciu nie taka zła jeszcze © Pidzej

Ale tego to już nie ogarniesz. W cywilizowanych krajach na rondach rowerem jeździ się po jezdni © Pidzej

Oto i jest. Największa dziura w Polsce! © Pidzej

Nie tylko ja zajmowałem się strzelaniem selfiaczków ;) © Pidzej

Odnoszę wrażenie że te skarpetki zepsuły całkiem fajne zdjęcie. A może mi się tylko wydaje? © Pidzej

Jakaś duża, fajna maszyna © Pidzej

I mniejsza, też fajna © Pidzej

Po iluś próbach udało się w miarę wykadrować selfiaczka © Pidzej

Taka ścieżka jest OK. Tyle że niepotrzebna bo droga obok mało ruchliwa © Pidzej

Góra Kamieńsk. Wydaje się niewysoka. Bo i taka jest © Pidzej

Podjazd na Górę Kamieńsk © Pidzej

Widoki za plecami były pretekstem do chwili odpoczynku © Pidzej

Kawałek wyżej © Pidzej

Niby punkt widokowy a widoki niespecjalne. Jakiś stawek tylko © Pidzej

Jakieś info o okolicznej przyrodzie © Pidzej

Niby nie wolno © Pidzej

Ale zaryzykowałem ;) Wg. map gdzieś tu wypada najwyższy punkt Góry Kamieńsk © Pidzej

Sypkie podłoże utrudniało nieco jazdę © Pidzej

Punkt widokowy "Pod Krzyżem" © Pidzej

Ale widoki tylko na krzyż ;) © Pidzej

A to już na dole. Jakieś zapasy sianka © Pidzej

I ścierniska © Pidzej

Jakaś forteca ;) © Pidzej

Z powrotem w Radomsku © Pidzej

I w Gidlach © Pidzej

Wreszcie skręt na Włoszczową © Pidzej

Zbieranie sił na przystanku © Pidzej

Klimatyczny leśny odcinek © Pidzej

W Żytnie © Pidzej

W Kurzelowie © Pidzej

Wreszcie Włoszczowa © Pidzej

Na słynnej stacji © Pidzej

Peron słynnej stacji © Pidzej

W wagonie rowerowym frekfencja nie za wysoka ;) © Pidzej

TLK Hańcza © Pidzej

Dobiega końca kolejna super wycieczka © Pidzej

NACHY SREDN: 2%
NACHY MAX: 11%
WYSOK MAX: 457
4.30 - 23.40
2,2l
5 bułek z pasztetem, 5 bananów, 3 czekolady, pierniki

Nowe gminy:

Śląskie:
Przyrów
Kłomnice

Łódzkie:
Lgota Wielka
Kleszczów

Świętokrzyskie:
Włoszczowa