Rower uczy pokory

https://photos.app.goo.gl/9fFs5BzCaPmCzHDy7

No i nadszedł wrzesień. Dla niektórych początek końca sezonu, dla innych początek sezonu na krioterapię, tj. zimne noce i lodowate poranki w trasie ;) Zachęcony sukcesem sprzed dwóch tygodni postanowiłem pyknąć lekkie, przyjemne no i w ogóle lajtowe 400+. Tzn. tak mi się przed wyjazdem wydawało, że jest to dla mnie dystans po prostu śmieszny, ale nie uprzedzajmy faktów ;) Za główny cel tym razem obrałem Zamość. Roztocze/Wyżyna Lubelska czyli tereny mi nieznane/znane tylko trochę. Cel poboczny to Jarosław – stąd planuję wracać pociągiem. Miasto raptem 220-230km odległe od Krakowa, w którym jakimś jednak cudem przez te 8 lat rowerowej tułaczki nigdy jeszcze nie byłem (!).

Start jak zawsze, sobotnim późnym porankiem. Tak, 7 rano to jest dla mnie późny poranek. Cały poprzedni sezon startowałem bowiem o północy, z piątku na sobotę. W końcu doszedłem jednak do wniosku że fajnie byłoby jeszcze trochę pożyć a nie zejść na zawał w wieku 35 lat. W te kilkuset km trasy wyruszałem po 1-2 godzinach snu, a w moich żyłach płynął energetyk, a nie krew ;) Teraz przed trasą śpię po 6-8h a spożycie napojów energetycznych ograniczyłem tak o połowę, i w ogóle coraz lepiej znoszę takie dystanse. Sobotni późny poranek jak przystało na wrzesień jest chłodny i mglisty. Taki stan rzeczy utrzymuje się jednak tylko do Niepołomic, potem znowu Słońce zaczyna dawać radę. O nadciągającej jesieni przypominają już tylko gdzieniegdzie żółtawe drzewa Puszczy Niepołomickiej. Zaczyna też delikatnie wiać, niestety nie w tę stronę co trzeba, i tak będzie przez większą cześć odcinka do Zamościa. Na przystanku przed Szczurową znajduję 50 groszy :) Potem, na innym znajdę jeszcze kolejne 2 grosze. Muszę częściej przyglądać się podłożu gdy robię popas na przystankach. W Szczurowej (cóż za romantyczna nazwa) Słońce przygrzewa już naprawdę mocno. Dłuższa pauza, plus zakupy. Z ciekawszych rzeczy na tym 100km plaskatym odcinku przez rolnicze okolice to chyba tylko Raba i Dunajec. Dwie górskie rzeki uchodzące w tych okolicach do Wisły. Aha, zapomniał bym – jest też przecież przecudnej urody galeria w Żabnie ;) Wstydzili by się coś takiego nazywać „galerią”. Bardziej pasował by tu napis „pawilon handlowy”. Samo centrum tej mieściny, ryneczek, plac, skwer, jak zwał tak zwał, bardzo ładne. Pod rozłożystym dębem urządzam kolejne posiedzenie, połączone z pierwszą aplikacją kremu z filtrem. Za miastem rzucający się w oczy napis „Ave Maryja”, zawsze robię mu zdjęcie gdy tędy jadę. Odcinek od Dąbrowy Tarnowskiej do Radomyśla pokonuję drogą niższej kategorii, powiatową. Pierwsze dłuższe leśne odcinki i pierwszy pomnik-samolocik (Mielec i jego peryferia to takie bardzo „lotnicze okolice”). W Mielcu, pierwszej większej mieścinie na trasie jestem koło 16tej. Jest to bez wątpienia miasto pełne kontrastów. Mają tu inżynierów potrafiących projektować samoloty ale z kolei tłuki od drogownictwa zwykłej DDR zbudować nie potrafią. A te 1500% normy? Pff, nie ma się czym chwalić, co to jest 1500%. To jest nic - w Rybniku mają ponad 3000%, i nie wieszają z tego powodu banerów. Podziwiając przemysłowe instalacje Kronospanu i innych trucicieli opuszczam ten kurwidołek który zużyciem kostki Dauna i znaków z zakazem dla rowerów przegrywa chyba tylko z Tarnowem (ale to żadna hańba przegrać z Tarnowem, Tarnów to inna liga po prostu). W Mielcu nic nie kupiłem, zakupy robię więc w wiejskim sklepie kawałek dalej. A wiejskie sklepy, i to nie tylko te malutkie, czasem nawet markety typu ABC często mają ten sam mankament: z lodówki można kupić wyłącznie piwsko, napoje/wodę mają tylko ciepłe… Bocznymi dróżkami przez leśne ostępy docieram do Nowej Dęby. Ta miejscowość kojarzy mi się z kolei bardzo pozytywnie a to za sprawą przebiegającej tędy tradycyjnie trasy BBTouru i punktu kontrolnego. Słońce chyli się ku zachodowi, niestety nie da się nie zauważyć że coraz wcześniej, bo chwilę po 19tej. Rzeczą której nie mógłbym nie zrobić zdjęcia są rosnące tu przy drodze całe kępy, całe łany małych jasnofioletowych kwiatuszków. W następnej miejscowości, Bojanowie już prawie całkiem ciemno. W kolejnej wiosce której nazwy nie pomnę pauza przy akompaniamencie hitów disco polo, z dyskoteki/wesela po drugiej stronie drogi. Ubrawszy się nieco wyruszam w 10km „odcinek specjalny” tj. nocny przejazd przez Puszczę Sandomierską. Lubię takie odcinki, jest ta odrobinka adrenaliny, że mnie jakiś zwierz staranuje albo i pożre, razem z rowerem. W Nisku zwiedzam przejazdem jakiś parczek/ryneczek/pomniczki, standardowe raczej sprawy, ot nie wyróżniająca się niczym na + ani - mała mieścinka. Po czym wskakuję na krajową 19teczkę. San przekraczam niestety nocą i nic nie widać, jedyna fotka dokumentująca ten fakt to ta oto tabliczka. Pierwszą senność zapijam dużym RedBullem na ulokowanej w ciemnym lesie zadupiastej tankszteli (©Gustav) sieci(?) „Huzar”. Na uwagę zasługuje tu cena – 7,99zł za 473ml. Co daje 16,91zł za litr. Dla porównania BePowerki z Biedry są po 1,69 za litr / 1,25 w promocji. Czyli odpowiednio: 10 i 13,5 razy taniej (i na pewno nie są 10/13,5 razy gorsze). Nie żebym narzekam, że drogo, przecież nikt mi nie kazał tego kupować. Ot taka ciekawostka , zawodowo zajmuję się rozliczeniami i lubię sobie tak czasem trochę policzyć. Od razu więcej mocy po tym strzale. Do Janowa Lubelskiego dojeżdżam o północy. Poza takimi standardami jak te wymienione w Nisku: jest pierwszy drogowskaz na Zamość! Znaczy się niedaleko już! Albo i daleko. 75km. Jeszcze kilka cięższych chwil, kryzysów i narzekań na ciężki żywot rowerzysty przede mną. Póki co jednak nie jest źle. Księżycowa, bezchmurna, niezbyt chłodna noc, nieskalany ścieżkami rowerowymi gładki asfalt krajówki i płynący wciąż w żyłach RedBull szybko dopychają mnie do Frampolu. Centrum miasteczka ominąć nie mogłem, nie żebym przejmował się zakazem dla rowerów na obwodnicy – po prostu zaintrygowała mnie zarówno jego nazwa jak i rzut, plan, układ, jak zwał tak zwał, tej miejscowości. Patrząc na mapę – jest ona po prostu kwadratowa a układ ulic prawie że symetryczny. Tu wreszcie senność zaczyna mnie morzyć do tego stopnia że kilka 3/5 minutowych drzemek sobie uciąłem. Z powrotem wskakuję na krajówkę. Następne większe miasteczko to dopiero Szczebrzeszyn. Spać się już nie chce ale powoli zaczyna się kolejny kryzys. Choć nie jest ciepło to od jakiegoś czasu chce mi się jednak pić, a kupić nie ma gdzie. Do tego ni stąd ni z owąd wyrasta mi tu jakiś podjazd. 6% / 100m UP, tak wynika ze śladu. Niemożliwe, przecież w Polsce podjazdy są tylko na południu?! Choć w porównaniu z tym co się jeździło np. po Słowacji jest on śmiechu warty to jednak dał mi trochę w kość, bo byłem coraz bardziej spragniony i głodny. Tzn. jeść miałem co ale pić nie. Z kolei zjem i zacznie mi się chcieć pić jeszcze bardziej. Trzeba jechać, żeby jak najszybciej znaleźć jakaś stację i zatankować. Na odcięciu po prostu spory kawałek jechałem. W końcu jest szczyt. Widać już pierwsze oznaki wstającego dnia. Albo raczej kończącej się nocy, aż tak jasno jak na tym zdjęciu to tam nie było. Długi, chłodny i lekko mglisty zjazd i wreszcie jest Szczebrzeszyn, i świt. Zdjęcia ze słynnym Chrząszczem rzecz jasna zabraknąć nie mogło. Fotka taka sobie, bo zginął mi statywik i robiłem je opierając telefon o puszkę Sudocremu ;) Poza tym jakiś tam rynek, centrum handlowe, dumny napis ale ciągle nie ma tego co dla mnie w tej chwili najważniejsze – otwartego sklepu/stacji. Pić! Na wylocie wiele obiecujący znak że stacja, ale to jakiś malutki auto gaz tylko… Odkrycie ciekawostki typu „ostatni wiatrak na Roztoczu” jest dla mnie marnym w tej chwili pocieszaniem. W telefonie znajduję BP. 6km za miastem. 6 bardzo długich i bardzo suchych km. Wreszcie jeeeest. Duża herbata, dwie zapiekanki i pół Blacka tam wchodzą. Nie piłem od jakichś 80km, ostatni był RedBull na wspomnianym Huzarze. 50%->90% mocy. Powoli wstaje nowy dzień a ja zbliżam się do Zamościa. Po drodze jakieś tam dożynkowe instalacje oraz tablica upamiętniająca nadanie praw miejskich (1580r, czyli bez szału raczej). No i jest. Zamość. Dochodzi 8 rano, na liczniku prawie że okrągłe 3 stówy. Zanim zabiorę się za zwiedzanie trochę jednak pokimię sobie na przystanku (drugi i ostatni raz w tej trasie, potem to już tylko w pociągu). Peryferia miasta raczej takie zaniedbane, rozlatujące się chodniki i dziurawy asfalt. Na plus małe natężenie ścieżek rowerowych. Park – średnia półka. Są ładne stawki i kładeczki ale alejki biedne, jakimś piochem wysypane. Starówka to jednak co innego. Mury miejskie, fosa, bramy – mnóstwo tego przetrwało! Ratusz natomiast to już majstersztyk. Zdecydowanie jeden z najładniejszych jakie widziałem. Odpocząłem trochę na rynku, zmyłem z siebie skorupę z kremu/potu/pyłu/muszek po całodobowej jeździe i trochę się przebrałem. W międzyczasie Słonko znowu zaczęło przygrzewać, czyli warstwa syfu zaraz zacznie odrastać :) Pozwiedzałbym coś więcej, ale coraz to częściej przeliczam kilometry i czas. Pociąg z Jarosławia 19.13. 10 godzin i 140km. A ja jeżdżę bardzo, bardzo wolno. Po prostu trzeba się zbierać. Bo ja nie lubię się spieszyć. Tzn. wolę jechać sobie powoli i mało odpoczywać niż zasuwać i często odpoczywać. Jednak jakoś skręciło mi się w bok zamiast w krajówkę a że nie chciało mi się zawracać to nadłożyłem trochę km. Myślałem też że te zbiorniki wodne na mapie to jakieś jeziorka, zalewy a to tymczasem stawy rybne tylko. Cóż, przynajmniej ciekawy znak drogowy zobaczyłem. Takiego jeszcze nie widziałem, pewnie jakaś nowość w kodeksie drogowym, unijna może? Wreszcie dobijam do krajowej 17teczki. Na plus: jestem na dobrej drodze wreszcie, i zaczyna też wiać w plecy. Na minus – pagórkowato. Tzn. ten minus byłby plusem, gdyby nie to że zaczyna mnie boleć noga. Prawa, w okolicy gdzie czworogłowy (ta wewnętrzna, przednia głowa) dochodzi do kolana. Nie jest dobrze, podjazdy robię głównie lewą nogą, prawą tylko delikatnie coś tam muskam pedał. Jeżdżę na platformach a nie zatrzaskach, więc idzie to nieporadnie. Szkoda że dopiero teraz, w domu wpadł mi taki pomysł: jak mi się tak kiedyś przytrafi podobna kontuzją to po prostu przywiążę sobie buta u zdrowej nogi jakimś trokiem albo przykleję taśmą do pedału :) I będę miał SPDa :) Okolice odludne, pogoda piękna i droga też fajna. Tylko ta noga przeszkadza :/ Natomiast takie coś to już mnie w ogóle zaskoczyło – serpentyny że można poczuć się jak w górach! Tu też było te ~100m UP. Tym razem tankuję na Moye’j (jak to odmienić?). Wciągam jakieś tam izo, energybara ale mimo to i tak ciężko idzie, wloką się te km strasznie. Docieram do Tomaszowa Lubelskiego. Nie mam już siły na jakieś tam pozowane fotki, tylko trzy szybkie strzały robię. I dalej, na Bełżec, potem w wojewódzką. Bo tą krajówką na Ukrainę bym zajechał. Zresztą widziałem jednączerwoną tabliczkę: „Obszar nadgraniczny”. Nigdy nie zajechałem tak daleko na wschód Polski, jak w tej trasie. W Bełżcu odbijam na Jarosław, w DW865. Nawierzchnia gorsza za to wiatr bardziej pomaga. No i co najważniejsze, noga prawie całkiem przestaje boleć O.o Zupełnie nie wiem na czym to polega ale zdarzyło mi się kilka razy że jakiś mięsień, kolano czy kostka bolą przez 50, 150 czy nawet 300km a potem tak prostu bez powodu przestają. Przez kawałek jeszcze pagórkowato, wrażenie przebywania w górach potęgują lasy o dużym udziale drzew iglastych, i to nie jakichś tam sosen tylko świerków/jodeł. Im dalej jednak na południowy zachód tym bardziej płasko. Narol, Cieszanów, Oleszyce, to z takich większych miejscowości. Kilka odpoczynków na jakichś tam przystankach/leśnych wiatach, tankowanie na jakimś tam BP czy innej Żabce. Ciągłe przeliczanie czasu/km psuje radość z jazdy. Nie lubię tak. Na pociąg pewnie zdążę ale Jarosławia to ja sobie nie pozwiedzam… Niby jest następny pociąg po 22giej, ale nie wozi rowerów. Można by rozebrać i w folię go, tak z Gdańska ostatnio wracałem. Wziąłem nawet z domu w tym celu rolkę taśmy i kilka worków na śmieci. Ale jak sobie przypomnę ile roboty jest z tym pakowaniem to mi się odechciewa. Po prostu cisnę na ten o 19tej. No i nie myliłem się, zdążyć zdążyłem, na dworcu 25 minut przed odjazdem. Bilety w kasie zdążyć kupiłem, dwie paczki chipsów z automatu na drogę też. O zwiedzaniu rzecz jasna nie ma mowy, nawet na rynku nie byłem :/ Pomniczek, dworzec i peron, tyle mam z tego miasta. Podróż minęła szybko (2,5h) i bez zakłóceń. Wi-fi nie było, więc radia posłuchałem, trochę się zdrzemnąłem. Z ciekawostek – taką sobie ktoś znalazł miejscówkę na nocleg :D Koleś wspiął się jak pająk po stelażu na bagaże i położył dokładnie nad moim fotelem. Pomimo że był raczej drobnej postury to trochę się bałem, nie wiem do jakich ciężarów te półki są przystosowane. Na Głównym przed 22, dyszkę dokręciłem, w domu przed 23.

Nie licząc tego spieszenia się na pociąg to udana trasa, Roztocze to bardzo przyjemne, sielankowe bym powiedział odludzia. Trochę jednak nauczyła mnie pokory, podjazdy są jednak nie tylko na południu Polski a po 400km też można być zmęczonym, gdy podejdzie się zupełnie bez respektu do takiego dystansu. A tak właśnie podszedłem, po co kupować picie, przecież jak się kawałek pojedzie bez to się nic nie stanie. A i rower będzie ciutkę lżejszy. Lżejszy no to przecież szybszy. No pewnie będzie o 0,1% procenta szybszy ale ja na odcięciu będę o 50% słabszy. Po co ubierać chłodnym porankiem długie spodnie, zmarznę to będę zmarznięty, od tego się przecież nie umiera. No nie umiera się, ale można coś sobie przechłodzić w nodze i ta noga może potem boleć. Itp. itd. Wiadomo o co chodzi – rower uczy pokory.

11,373l (w tym 2l energetyka)
7.05 - 22.45

nowe gminy: 22

Podkarpackie: 10
Cmolas
Majdan Królewski
Nowa Dęba
Bojanów
Narol
Cieszanów
Oleszyce
Wiązownica
Jarosław - obszar miejski
Jarosław - teren wiejski

Lubelskie: 12
Dzwola
Frampol
Radecznica
Szczebrzeszyn
Zamość - obszar miejski
Zamość - teren wiejski
Łabunie
Krynice
Tarnowatka
Tomaszów Lubelski - obszar miejski
Tomaszów Lubelski - teren wiejski
Bełżec