Powrót pociągiem
| Dystans całkowity: | 60331.98 km (w terenie 289.50 km; 0.48%) |
| Czas w ruchu: | 1232:54 |
| Średnia prędkość: | 18.48 km/h |
| Maksymalna prędkość: | 406.64 km/h |
| Suma podjazdów: | 240690 m |
| Liczba aktywności: | 212 |
| Średnio na aktywność: | 284.58 km i 14h 00m |
| Więcej statystyk | |
Otwarta furtka
d a n e w y j a z d u
333.37 km
0.00 km teren
h
Pr.śr.: km/h
Pr.max:70.00 km/h
Temperatura:30.0
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy:4250 m
Kalorie: kcal
Rower:Zapierdalacz
https://photos.app.goo.gl/1tGSvzULvyKfHDTSA
6.40 (29.06) - 21.55 (30.06)
Kategoria ^ UP 4000-4999m, > km 300-349, Powrót pociągiem
Wawa
d a n e w y j a z d u
384.82 km
0.00 km teren
h
Pr.śr.: km/h
Pr.max:0.00 km/h
Temperatura:30.0
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy:3000 m
Kalorie: kcal
Rower:Zapierdalacz
https://photos.app.goo.gl/ZjzWdxgdRAq5XQmKA
7.45 (22.06) - 1.10 (24.06)
Nowe gminy: 3
Świętokrzyskie: 1
Brody
Mazowieckie: 2
Iłża
Skaryszew
Kategoria ^ UP 3000-3499m, > km 350-399, Powrót pociągiem
Falstart
d a n e w y j a z d u
146.97 km
0.00 km teren
h
Pr.śr.: km/h
Pr.max:0.00 km/h
Temperatura:27.5
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy:1800 m
Kalorie: kcal
Rower:Zapierdalacz
https://photos.app.goo.gl/AWEyFKXUwhkmnh5m9
7.00 (20.06) - 7.10 (21.06)
Kategoria ^ UP 1500-1999m, > km 100-149, Nieudane wypady, Powrót pociągiem
Chillout
d a n e w y j a z d u
215.50 km
0.00 km teren
h
Pr.śr.: km/h
Pr.max:0.00 km/h
Temperatura:35.0
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy:1400 m
Kalorie: kcal
Rower:Zapierdalacz
https://photos.app.goo.gl/DKvUkhLUdGSEUdmB6
7.10 (15.06) - 4.10(?) (16.06)
AVS 19,9
Kategoria ^ UP 1000-1499m, > km 200-249, Powrót pociągiem
Lublin
d a n e w y j a z d u
422.11 km
0.00 km teren
h
Pr.śr.: km/h
Pr.max:0.00 km/h
Temperatura:30.0
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy:2750 m
Kalorie: kcal
Rower:Zapierdalacz
https://photos.app.goo.gl/zMKi2jfaGLwsgpTcA
7.00 (8.06) - 00.30 (10.06)
AVS 18,9
Nowe gminy: 3
Lubelskie: 2
Jastków
Nałęczów
Mazowieckie: 1
Przyłęk
Kategoria ^ UP 2500-2999m, > km 400-499, Powrót pociągiem
Mój trzeci raz :)
d a n e w y j a z d u
633.47 km
0.00 km teren
h
Pr.śr.: km/h
Pr.max:0.00 km/h
Temperatura:
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy:4000 m
Kalorie: kcal
Rower:Zapierdalacz
https://photos.app.goo.gl/gpdQmG1wB4RSTaLC6
Po syfiasto-deszczowym, acz uczciwie przerowerowanym (1,5 tys.) maju
nadszedł pierwszy weekend z pewną, słoneczną pogodą. Co bardzo ważne pewną i słoneczną w całym kraju :)
Mając już sporo w tym sezonie nakręcone postanowiłem zaatakować Morze. Dość
szybko, przełom maja/czerwca ;) Dla porównania w ub. roku byłem nad Morzem w 2
poł. sierpnia (a w 2017 – przełom wrz./paź. ;) ). Tak więc jeśli się uda to
będzie mój trzeci raz :) Trasę zaplanowałem bardzo asekuracyjnie, 600 z małym
hakiem ma wyjść. Tak właściwie jest to kopia niedokończonej trasy z
października ub. roku, kiedy to drugi raz w sezonie chciałem nad Morze, ale
wyszedł tylko Toruń. W pon. rzecz jasna wolne, 2 dni to za mało na taką trasę,
przynajmniej dla mnie.
Wyjeżdżam wczesnym i ciepłym sobotnim porankiem i po raz 1468
obieram wojewódzką na Skałę. Znam tą drogę na pamięć ale co zrobić, to jest najfajniej układający się szlak wiodący na północ kraju. Poza tym jest bardzo przyjemna – łagodnymi podjazdami przekracza pagórkowate tereny Jury K-CZ i
szybko teleportuje do woj. Łódzkiego. Skała, Wolbrom, Pilica, Pradła, Lelów,
wydawać by się mogło że jak zwykle minie to wszystko szybko, przyjemnie i bez
żadnych przygód. A jednak – mała przygoda była ;) Za Pilicą, na ok. 70km trasy: rozcięta opona i wystrzał dętki, na tyle. No to grubo :) Przez chwilę nawet się
martwiłem ale przypomniałem sobie że odkąd kupiłem szoskę nie rozstaję się z
zapasową oponą. W każdej długiej trasie w sakwie zawsze mam zwijkę. Jakiś
najtańszy Michelin, 23mm szerokości. Albo raczej wąskości ;) Wymiana trywialna
nie była, pierwszy raz w życiu zakładam zwijkę. Trochę trzeba się naszarpać
żeby gumowej de facto taśmie nadać kształt gumowego torusa. Z 45 min zeszło.
Wraz z szosówką kupiłem też wreszcie porządną pompkę – ładnych kilka barów
można nią nabić i to nie mając łap jak Pudzian (ja nie mam). Pierwszy raz jadę
na tak wąskiej gumie, zobaczymy co to będzie. Martwi też brak 100% pewnej
rezerwy dętki – mam tylko łatane lub o rozmiarze deczko za dużym (28-35mm).
Przyspieszając bieg wydarzeń – nic nie będzie, zero problemów z ogumieniem,
zero gleb, tyłek też cały. A asfalty nie zawsze były idealne. A czasami w ogóle nie było asfaltu ;) Nie wiem tylko skąd tyle problemów z ogumieniem z tyłu – już kilka kapci złapałem odkąd mam szoskę, i to w niejasnych okolicznościach. Może jestem po
prostu za gruby? Ważę 90+kg. Tym razem zapomniałem sprawdzić co było powodem, bo powód został na asfalcie, a nie w oponie. Między Lelowem a Koniecpolem odbijam z
wojewódzkiej w drogi niższej kategorii. I przez Przyrów, Świętą Annę, Gidle i
Pławno docieram do Radomska, pierwszego większego miasta na trasie. Zdjęcia z
charakterystycznym kościołem i ratuszem naprzeciw zabraknąć rzecz jasna nie
mogło. Jest popołudnie i jest bardzo gorąco. Z Radomska do Kamieńska kawałek
krajówką. Na horyzoncie widać potężne chmury, które gdy tylko zbliżam się
okazują się być obłokami dymu lub pary wodnej z elektrowni w Bełchatowie. Samą elektrownię
widział będę dziś tylko z daleka. Przejeżdżam za to bliżej wielkiego
masywu sztucznie usypanej Góry Kamieńsk, z górującymi na szczycie śmigłami
elektrowni wiatrowych. (Byłem na szczycie w 2017 roku, bardzo ciekawe miejsce, polecam). Kurwidołek zwany również Bełchatowem szybko tylko
przelatuję, bo tu na każdej uliczce zakaz dla rowerów i ścieżynka rowerowa z
różowej kostki Dauna. Powoli zbliża się wieczór (pierwszy wieczór). Za
jasności zdobędę już tylko Zelów. Zaraz potem różowo-czerwona tarcza Słońca
skryje się za horyzontem. Przejeżdżam nad otuloną uroczymi ekranami ekspresówką
i docieram do Łaska (Łasku?). Miasta pełnego patriotycznych akcentów. Na rynku
jakiś festyn, impreza, jak zwał tak zwał. Mnie najbardziej interesują w tym
wszystkim przybytki typu fastfood: wciągam zapiekankę i frytki. Odpoczęty i
najedzony lekko błądząc (mijam Panią wypluwającą/wychrząkującą spermę)
opuszczam miasteczko i kieruję się na Szadek. Z Szadka takie tylko szybkie foto
krzyżówki wojewódzkich bo nie było nic ciekawego. Miasteczko dużo bardziej
charakterystyczne to Uniejów. Na uliczce w centrum pełno jakichś Europejskich
malunków, ale nie to jest najciekawsze. Najciekawsze to źródło geotermalne.
Wiedziałem że tu jest, odkryłem jesienią zeszłego roku, wtedy pozwoliło mi się
ogrzać zimną październikową nocą. Woda ma temp. jakichś 80’C (ile pisało
dokładnie na tablicy nie pamiętam). Noc (pierwsza noc) minęła bardzo szybko i
przyjemnie. Ani się obejrzałem a na wjeździe do Wlkp. niebo zaczynało już
jaśnieć. Przecinam A2kę, mgliste mokradła rzeki Ner i rozpoczynam podbój
Wielkopolskiej patelni. Nie żeby w Łódzkim było jakoś górzysto czy cuś. Po
prostu jest już widno i przez XYZ km horyzont wyglądał będzie tak samo.
Nieboskłon połączony z powierzchnią Ziemi za pomocą idealnie prostej, jak od
linijki, linii. Może to właśnie ten widok, a może po prostu nieprzespana noc,
powodują że łapie mnie wielki, senny kryzys. Drzemka potrzebna od zaraz.
Drzemka czyli ławeczka. Mijam jeden, drugi, piąty, dziesiąty przystanek. *&$&%$##$. Wszystkie wyglądają tak samo. Wszystkie bez ławek. Tzn. zostały same podpory, desek brak. Jakiś
wieśniak zajumał na budowę łobory pewnie. A ja już zaczynam jechać zygzakiem.
Raz wyłapałem pobocze (na szczęście pobocze, a nie krawężnik). Oczy same się
zamykają na sekundę - dwie – trzy. Nie wiem ile km tak przejechałem ale w końcu
jest ławeczka. Jeszcze nie zdążyli ukraść lub więcej drewna na budowę nie
potrzebowali. Przez pół godziny resetuję czas czuwania. Ok, organizm oszukany,
można jechać dalej ;) Typowo wiejskim krajobrazom ( ;) ) towarzyszy widok mniej
codzienny – wielka kopalnia na horyzoncie. No tak, to Kłodawa. Jedyna w PL
czynna kopalnia soli kamiennej. Tej zdrowszej, lepszej od soli warzonej. W oddali
szyby i hałdy, zapewne zbędnych, pozbawionych surowca skał. Kusi żeby podjechać
bliżej i zrobić lepsze zdjęcie ale przypominam sobie że cel jest dość ambitny,
nie mogę marnować czasu na takie duperele. Samo miasteczko raczej biedne,
zapuszczone, post-kom, uliczki z trylinki i te klimaty. Ale pomnik ładny. Mija doba od wyjazdu, jest pierwszy poranek, na
liczniku wybija 300km, czyli połowa drogi. Czyli OK, ja tak powoli po prostu
jeżdżę, jak jest 300 w pierwszą dobę to jest OK. Mijam jeszcze jeden, mniejszy
szyb i opuszczam Kłodawę. Jest początek czerwca a więc żółty rzepaczek
się już skończył, teraz królują czerwone maki. Krajobraz znów urozmaicony
jest wiatrakami elektrowni. W Małopolsce nie ma tego wiele, ale jak tak jeżdżę
po całym kraju to na równinach: Łódzkie, Wlkp., Mazowsze itp. całe mnóstwo tego
mamy, nie ma powodów do wstydu. Kontynuuję jazdę podrzędnymi asfaltami
wojewódzkich szos. Jakieś tam śniadanie na Orlenie, chyba hot-dogi. Ostatnia większa miejscowość przed zmianą województwa to Brdów. Robię zdjęcie kościoła. W zasadzie to chciałem zjechać tu nad jezioro
które wypatrzyłem na mapie ale jakoś słabo dostępne jest, szkoda czasu. Przed
godz. 9 wjeżdżam do Kuj-Pomu. Izbica Kujawska to pierwsze miasteczko w next województwie, ze
zdjęcia znowu tylko jakiś kościół. Jak nie ma czego zrobić zdjęcia to robię fotkę losowego kościoła, tych w Polsce jest pod dostatkiem ;) Jest jeszcze niewyróżniający się w żaden szczególny sposób Lubraniec, są pola niebieskich kwiatków, i
jest miasto wyróżniające się o wiele, wiele bardziej. Miasto barrrdzo
historrryczne – Brześć Kujawski. Już byłem, ale i tym razem wstąpię. Starówka
położona jest na wzniesieniu. Przecinam A1kę i wskakuję na starą 1kę,
oznaczoną teraz jako DK91. Jest pierwszy drogowskaz na Gdańsk :) Pojadę
nią przez Toruń, aż do Świecia. Czyli przez najbliższych 100km nawigacja będzie
prosta ;) Na Orlenie po drodze wciągam kolejny NIE-SŁODKI (nie licząc płynów)
posiłek. Na ostatnich przed Toruniem kilometrach krajówka przybiera dość
charakterystyczny kształt – biegnie równolegle, jest przyklejona do autostrady
a potem i linii kolejowej. Po obu stronach otoczona lasem wspina się na całkiem
spore wzniesienie. Za ścianą drzew po prawej płynie Wisła, to już wiem. Kusi
żeby wdrapać się jakąś dróżką, ścieżka na ten wał, za którym powinna być piękna
panorama na koryto rzeki. Ale zmęczenie + ambitny cel niweczą ten plan, innym
razem. Ileś tam upalnych km, ileś metrów podjazdu i litrów potu dalej jest upragniona tablica z
napisem TORUŃ. Zanim wjadę jednak do centrum zdrzemnę się jeszcze chwilę w wiacie
na przedmieściach. Senny kryzys ustępuje, można jechać dalej. Przelatuję szybko
przez lewobrzeżną (chyba?), mniejszą cześć miasta i starym, długachnym (900m
!!!) mostem wjeżdżam do większej, w tym i zabytkowej części miasta. Toruń to zdecydowanie miasto na zwiedzanie którego można by
poświęcić ładnych kilka h, ale wiadomo że nie dziś. Zresztą już mam zwiedzony,
byłem dwa razy. Do starówki nawet nie próbuję wjeżdżać, oglądam tylko z mostu.
Szybko, szybko, jedna, druga, trzecia przelotówka, dwupasmówka i koniec miasta.
Z powrotem obieram krajową 91kę, do Gdańska już mniej niż 200. Przy drodze
egzotyczny już nieco widok – prehistoryczne, drewniane słupy z dziesiątkami białych
izolatorów i takąż samą ilością kabli telefonicznych (?). Coraz rzadziej można
spotkać w Polsce tego typu zabytkowe instalacje. Zbliża się wieczór (drugi
wieczór) więc upał powoli ustaje. Jak na złość wraz ze zbliżającą się nocą
zbliżam się do końca jazdy krajówką i trudnych nawigacyjnie, bocznych dróżek o
nawierzchni zapewne nie I jakości. Przydrożne śmieszne reklamy poprawiają
humor, jedna z nich zachęca do odwiedzenia Chełmna ale w nieco nieudolny
sposób. Niby dlaczego miasto zakochanych? Jakieś wyjaśnienie, co jak gdzie, dlaczego i z jakiego powodu? Zresztą i tak: a) nie mam czasu, b) nie jestem zakochany (ew. jestem, ale w nowym rowerze), omijam
je więc tranzytem. Mijam jednostkę wojskową pełną transporterów gąsienicowych
(zdjęć robić nie wolno), a w dolinę Wisły obniżam się niczego sobie
zjazdem, prawie 70 było ;) Zachód Słońca nad rzeką dość malowniczy, na zdjęciach jednak jak zwykle niewiela z tego piękna widać. Widać za to
pozostałości po niedawnej powodzi, sporo zalanych pól w korycie rzeki. Za
mostem żegnam się z krajową szosą, którą tak sprawnie mi się przez ostatnie
~100km jechało. W Świeciu po zmroku (drugim zmroku). Małe miasteczko pełne
stromych uliczek (skarpa Wiślana), i świecąca na kolorowo fontanna na rynku.
Odpoczywam chwilę na ławeczce i przygotowuję się do nocnej jazdy. Oj, druga noc
będzie sporo cięższa od pierwszej ;) Zdjęć z tej nocy jest co prawda tylko
kilka ale mnie dłużyła się ona w nieskończoność. Może być ciężko w to uwierzyć
ale przejechałem w jej czasie całe 50, max 60km :) Zaczęła się ona efektownym
wyjazdem ze Świecia – wysokim wiaduktem nad krajową 91ką, nad nią, w oddali
widać było prawdopodobnie światła Grudziądza (zdjęcia brak). Sił póki co
mnóstwo. Obsadzonymi starymi drzewami alejami wjeżdżam do dużego kompleksu leśnego – Wdeckiego Parku Krajobrazowego. I tu się zaczęło. Drugi, po Kłodawie,
dużo większy kryzys. 40km ciemnego lasu, 40km dziurawego zapiaszczonego
asfaltu, 40km senności, 40km braku sił, 40km kryzysu. Nie pomogły nawet groźne
odgłosy zwierząt dochodzące z głębi puszczy, i tak chciało mi się spać.
Jechałem od prawej do lewej, na szczęście ruch samochodowy – zerowy. Jedna
zagubiona w tej leśnej dziczy osada o wdzięcznej nazwie „Przewodnik”. Wreszcie
dopadłem leśną wiatę z ławkami, a potem i drugą, i wykorzystałem je w wiadomy
sposób. Średnia (brutto) z tego lasu była zapewne poniżej 10km/h. A gdzieś tam
po drodze wybiło 500km. Rozpoczynam Pomorskie, i rozpoczyna się trzeci dzień.
Dosypiał co prawda jeszcze będę na przystankach ale największy kryzys już
zażegnany. Można bezpiecznie jechać po coraz bardziej ruchliwych drogach. W
Skórczu śniadanie na Orlenie a pierwsze, całkiem spore miasto na Pomorskiej
ziemi to Starogard (Gdański). Za wiela z niego nie zapamiętałem, ale i zbyt
długo tam nie zabawiłem, bo czułem bliskość Morza :) To już ostatnia prosta,
60, max 70km drogą o równie prostym do zapamiętania numerze: DW 222. Przyjmijmy
że 66km drogą nr 222 :) Niby tylko formalność ale trochę potu i sił tam jednak
zostawiłem. Pierwsza rzecz to ukształtowanie terenu - Pomorze nie jest
bynajmniej płaskie, ale o tym już wiem od 2 lat, od pierwszego tripa nad Morze.
Druga sprawa natomiast – remont. Akurat teraz remontują jak ja jadę. Wiele km
wkurwiających wahadeł, dziur, żwiru, zradełkowanej nawierzchni czy wręcz objazdów gruntowymi
drogami (!). To ostatnie z duszą na ramieniu (brak w 100% pewnej rezerwy +
opona 23mm na tyle :D ). Ale udało się nie rozwalić roweru, jak i nie zabić. Na
tym ostatnim odcinku dwie pauzy – długi piknik na betonowych, przyjemnie
chłodnych rurach w cieniu lasu i krótszy, na ławeczce w Arciszewie. Tablicę
GDAŃSK osiągam ok. godz 10, 52h od wyjazdu. Na liczniku 586km. Masakra :)
Jeżdżę coraz dalej ale i coraz wolniej, czas przecieka mi przez palce na
ławeczkach i leśnych wiatach. Czy się tym przejmuję? Ani odrobinę :) Wolę
daleko i wolno niż blisko i szybko. Zwiedzanie rozpoczynam od obadania tematu
powrotu. Jest pon. (urlop), dochodzi 11. Zakładając że chcę być jutro rano w
pracy (bo chcę) wychodzi mi, że:
- ostatni niedrogi pociąg jest po 16 – 5h na zwiedzanie
- ostatni pociąg jest po 18 – 7h na zwiedzanie
Ten drugi to niestety Pendolino za 2 stówy. Nie uśmiecha mi się
tyle płacić, ale z drugiej strony 5h na zwiedzanie to trochę mało, bo rzecz jasna chcę też na
plażę a nie tylko po mieście pojeździć. Jeszcze nie podjąłem decyzji, kupię
bilet przez telefon, ale podejrzewam że skończy się na drugiej opcji, nie
po to 2 doby tu dymałem żeby nie zobaczyć wszystkiego tego co chcę zobaczyć.
Więc zwiedzając przejazdem miasto (obowiązkowe foto pod Fontanną Neptuna) obieram kurs na plażę. Plaża Stogi – taką
wypatrzyłem na mapie, jest zaraz koło Gdańska. Jednak droga wiodąca prosto na
pętlę tramwajową przy plaży jest cała rozkopana. Szukając objazdu zapomniałem
że mam rower szosowy a nie górski. Nie wiem kiedy skończył mi się asfalt a
wpieprzyłem się w pola, łąki, chaszcze i nieużytki. Nie chciało mi się już
zawracać, za dużo sił już straciłem żeby iść nazad przez ten syf. Z rzadka coś
tam podjechałem, do pierwszego poślizgu na piachu. Głównie szedłem, na azymut,
w stronę Morza. Momentami przez trawsko po pas, zastanawiając ile
kleszczów będę sobie wyciągał z dupy. Po lewej widzę wielkie żurawie i
inne portowe instalacje, więc kieruję się bardziej w prawo, port musi się skończyć,
żeby mogła zacząć się plaża. W końcu na horyzoncie widzę las. Ale nie taki
zwykły las, tylko las ciągnący się równym pasem, na lekkim podwyższeniu, wale.
Czyli taki las na jaki czekam :) Taki las po drugiej którego stronie jest plaża
:) Tak też było. Jeszcze kilka kurw, jeszcze parę metrów przez łąkę i już
stąpam po piasku, na razie po leśnym piasku. Ładnych kilka km zrobiłem z buta
przez te zarośla. Widzę już Morze. Na razie jednak lekko przysłonięte przez
żurawie i stosy kontenerów – ciągnący się jednak dalej terminal portowy. Idę
wzdłuż ogrodzenia, w prawo. Jeszcze tylko ogrodzony rezerwat i wreszcie jest
zejście na plażę. Niesamowita chwila, choć oczywiście nie tak mocna jak ta w
zeszłym roku, gdy pierwszy raz zobaczyłem i usłyszałem Morze po 2,5 doby
jazdy. Tamta chwila to była niemal ekstaza :) Dziś jest „tylko” bardzo fajnie :) Pogoda
nie jest idealna na plażowanie – nie ma upału, jest tylko gorąco. Pora dnia też
– poniedziałkowe wczesne popołudnie. W tym sensie że nie ma tylu ładnych
widoków, co w upalne sobotnie popołudnie ;) Ale mogło być gorzej. Zawsze mogła
być jesienna zimna noc, i na plaży był bym sam :D Woda nie za ciepła, ale i tak
nie umiem pływać. Nie umiem pływać, nie umiem nurkować, jeździć na nartach, na
łyżwach, na rolkach, nie umiem tańczyć, nie podciągnę się ani razu na drążku,
jestem rozwinięty fizycznie bardzo jednokierunkowo ;) Więc tylko
się umyłem żeby śmierdzieć trochę mniej w pociągu. Takie spostrzeżenie: im
cieńsze opony tym więcej siły potrzeba aby pchać rower przez piach. Bez
wielkiej przesady można powiedzieć że pchanie zapadniętej na 15cm w piach
obładowanej szosówki to wysiłek jakby pchać samochód po asfalcie. 2h
plażowania, i po 14 zacząłem się zbierać. Już wiedziałem że wracam późniejszym
pociągiem. Trzeba pozwiedzać Gdańsk, dotrzeć na dworzec, zjeść coś itp. itd. No
i może jakiś duży statek zobaczę? Trzeci raz jestem w Gdańsku i nigdy nie
widziałem z bliska żadnej 200+m metrowej jednostki. Tym razem też mi
się to nie uda. Kompletnie nie wiem gdzie jest jakaś miejscówka
zapewniająca takie widoki. Bo duże statki to ja widzę, dużo dużych statków. Tylko że
stoją w terminalach za drutem kolczastym i górami kontenerów, albo gdzieś w
stoczniach za halami i żurawiami, albo na morzu, 2km ode mnie. Muszę się lepiej przygotować następnym razem.
Tym razem ze statków:
- cała rzeka różnej wielkości jednostek, ale niestety z
mostu, z daleka.
- z bliska, przez bramę: coś w budowie, ale nie za duże.
- no i zabytki na Motławie, z Sołdkiem na czele (fotki brak, z Sołdkiem mam już dużo zdjęć).
Przejeżdżam jeszcze Starówkę, zdjęć już nie robię. Coś tam
jem, kupuję i pora kończyć tę przygodę i pakować się do Pendolino. Pierwszy raz
będę jechał tym cudem. No i niby OK: bardzo szybko, bardzo cicho, bardzo
komfortowo, nawet rower się udało zmieścić, ludzie narzekają że mało stojaków.
Tylko że to kosztuje 2 stówki i jedzie 5,5h. Zwykły, wagonowy ekspres też jest
szybki, cichy i komfortowy. Kosztuje 1,5 stówki, jedzie 6h. Zwykły IC nie wiem
ile h, cena pewnie 100 z hakiem. Tak że jedyny zgrzyt tej trasy to przepłacony
pociąg. W Krk przed północą, zdążyłem się wyspać przed pracą.
Udana trasa, forma dopisuje. 600 na przełomie maja/cze?! Dla porównania: w zeszłym sezonie mój max na ten czas wynosił 380 :) Z tym że dzisiejszy trip to taki tylko rekonenans był, rozpoznanie formy, nad Morze, ale najkrótszą
drogą. Bo chciałbym jeszcze raz w tym sezonie, ale z większym rozmachem ;)
6.10 (1.06) - 00.15 (4.06)
AVS 17,6
Nowe gminy: 20
Wielkopolskie: 2
Olszówka
Kłodawa
Kujawsko - Pomorskie: 10
Łysomice
Chełmża - obszar miejski
Chełmża - teren wiejski
Papowo Biskupie
Stolno
Chełmno - obszar miejski
Chełmno - teren wiejski
Świecie
Jeżewo
Warlubie
Pomorskie: 8
Osiek
Skórcz - obszar miejski
Skórcz - teren wiejski
Bobowo
Starogard Gdański - obszar miejski
Starogard Gdański - teren wiejski
Skarszewy
Trąbki Wielkie
Kategoria ^ UP 4000-4999m, > km 600-699, Powrót pociągiem
Nysa
d a n e w y j a z d u
400.06 km
0.00 km teren
h
Pr.śr.: km/h
Pr.max:0.00 km/h
Temperatura:
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy:2500 m
Kalorie: kcal
Rower:Zapierdalacz
https://photos.app.goo.gl/zkYFD1f8BTdbyS2HA
9.20 (25.05) - 1.30 (27.05)
AVS 18,1
Nowe gminy: 9
Opolskie: 8
Baborów
Lubrza
Prudnik
Głuchołazy
Nysa
Pakosławice
Skoryszyce
Grodków
Dolnośląskie: 1
Wiązów
Kategoria ^ UP 2500-2999m, > km 400-499, Powrót pociągiem
Lajcik
d a n e w y j a z d u
186.21 km
0.00 km teren
h
Pr.śr.: km/h
Pr.max:0.00 km/h
Temperatura:
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy:1300 m
Kalorie: kcal
Rower:Zapierdalacz
https://photos.app.goo.gl/cSz1LiNJwpcJH9aP9
10.00 (18.05) - 7.30 (19.05)
AVS 17,1
Kategoria ^ UP 1000-1499m, > km 150-199, Powrót pociągiem
Sanok
d a n e w y j a z d u
300.02 km
0.00 km teren
h
Pr.śr.: km/h
Pr.max:0.00 km/h
Temperatura:
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy:3250 m
Kalorie: kcal
Rower:Zapierdalacz
https://photos.app.goo.gl/wtMEGf3gbNXXvnhe7
5.45 (11.05) - 11.00 (12.05)
AVS 18,1
Nowe gminy: 3
Podkarpackie: 3
Kołaczyce
Iwonicz-Zdrój
Besko
Kategoria ^ UP 3000-3499m, > km 300-349, Powrót pociągiem
Poznań
d a n e w y j a z d u
430.38 km
0.00 km teren
h
Pr.śr.: km/h
Pr.max:0.00 km/h
Temperatura:25.0
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy:2800 m
Kalorie: kcal
Rower:Zapierdalacz
https://photos.app.goo.gl/sQtKkqCaW6VYY52w8
Dobra marcowa passa
została przerwana i ostatnie tygodnie były rowerowo bardzo słabe.
Zawirowania w związku z przesiadką na nowy rower, „uczenie się”
go, potem rozwalenie koła pod Łodzią, weekend na warsztacie,
weekend ze słabą pogodą itp. itd. Nawet dwie ostatnie traski, do
Zakopanego i Rabki nie ratują tu sytuacji. Słabo ostatnio przędę,
i jestem z tego powodu bardzo niezadowolony. Czas to zmienić!! Na
Święta pogoda szykuje się piękna, rower zrobiony, nadwyrężony
glebą lewy nadgarstek/dłoń też już w miarę OK.
Przedświąteczny piątek -> wolne, wsiadam na rower i jadę, jadę
aż wpadnę do rowu ze zmęczenia. ;). Kurs sobie zaplanowałem
północno-zachodni, tam ma być najcieplej. Liczę na jakieś
400-500km, może więcej. Jakiś Poznań, Toruń, Bydgoszcz, te
sprawy. Może dalej?! Niestety wiatr zaplanował sobie wiać z
podobnego, bo północno-wschodniego, kierunku. Na wykresach
pogodynek nie wygląda to aż tak strasznie, ma być umiarkowany, z
silniejszymi porywami. W rzeczywistości będzie jednak gorzej, i to
właśnie wiatr ustali długość trasy na 400km z hakiem.
Wstaję o 4 nad
ranem i nie mogąc dalej usnąć o 4.25 siedzę już na rowerze.
Szybko przelatuję pierwsze chłodne i ciemne jeszcze kilometry przez
miasto i na wylocie DW794 wita mnie równie chłodny, ale już coraz
jaśniejszy poranek. Wspinająca się na coraz to wyższe i wyższe
pagórki Jury K-CZ droga nie pozwala jednak zmarznąć. W budzącej
się do życia Skale melduję się przed siódmą. Nie zabawiam tu
zbyt długo, robię tylko to co niezbędne, tj. uzupełniam
zapasy kalorii i ruszam dalej. Droga dalej
pagórkowata i tak będzie
aż do Częstochowy. Z miasteczek po drodze jest jeszcze
Wolbrom, tu też mały pit-stop. Przypiekające coraz mocniej Słońce
zmusza mnie do zrzucania kolejnych i kolejnych warstw, tak że od
Pilicy jadę już zupełnie na krótko a i krem z filtrem wchodzi do
użycia. Dalej zamiast jak zwykle na Pradła, Koniecpol tym razem
bokami: na Żarki, Olsztyn. Wokół sielskie krajobrazy budzącej się
do życia przyrody i pełnego spokoju życia wsi.
Zieleniące się
pola, kwitnące na biało drzewa, śmigające po polach traktory i
ludzie kręcący się wokół kościoła nawet w dzień powszedni.
Jedynym co zakłóca tę sielankę pierwszych kilometrów drogi jest
wiatr. Będzie przeszkadzał przez większość trasy i zdecyduje o
jej długości. W walce z nim natomiast pomagał będzie dolny chwyt.
Odkąd mam szoskę jestem w nim po prostu zakochany :) Ileś tam
podjazdów dalej docieram w znaną mi, ale rzadko odwiedzaną
miejscówkę. Kuesta Jurajska. A dokładnie to punkt widokowy na
niej, z parkingiem, ławeczkami i ruinami kościółka. Sama Kuesta
to długa, wysoka skarpa, uskok, zrąb. Górą idzie droga a w dole
piękny
widok na niższą część Jury, na bezkres pól i lasów. Na
horyzoncie natomiast majaczą zabudowania Częstochowy. Niestety
długo się tym widokiem nie mogę cieszyć. Dwa zdjęcia i uciekam.
Zaraz wydrapię sobie bowiem oczy, tak mnie swędzą. Podejrzanymi są
te pięknie kwitnące na biało drzewka ;) W Żarkach od razu wpadam
do apteki. Jeszcze tylko odczekam swoje w kolejce za babą radzącą
się aptekarki jak by u lekarza była, i mam cudowne pastylki na
alergię. Łykam dwie, popijam energetykiem. Pół godziny odpoczynku
na Żareckim rynku, na ławeczce pod wierzbą, i objawy jak ręką
odjął :) Można jechać dalej bez drapania oczu. Ileś tam km
zdemolowanymi asfaltami przez sosnowo-brzozowe laski i kolejna godna
odnotowania miejscowość – Olsztyn. A to za sprawą (ruin) zamku,
górujących nad rynkiem miasteczka. Na
zdjęciu mało co widać, nie
miałem głowy do zdjęć. Zaraz za miastem wskakuję na krajówkę,
skąd już tylko 10km do Częstochowy. Jest zakaz dla rowerów i w
miarę nawet ścieżka rowerowo-pieszo-rolkowa. Tzn. była by w
miarę, gdyby nie przebijające spod asfaltu korzenie. Na szosówce
niebezpieczne. W Częstochowie koło 14tej. Tłukę się po
zdemolowanych asfaltach i jeszcze bardziej zdemolowanych chodnikach w
stronę Jasnej Góry. Czyli bez zmian, Cz-Wa taka jak ją
zapamiętałem –
syf, kiła i mogiła za wyjątkiem pięknie
odpicowanego centrum. W końcu jest. Piękna reprezentacyjna aleja
prowadząca do klasztoru, piękne słoneczne popołudnie i pięknie
smakujący „przysmak pielgrzyma” (
zapiekanka taka) pozwalają
zapomnieć o wszystkich wcześniejszych niedogodnościach. Posiliwszy
się nieco i odpocząwszy zajeżdżam pod główną
atrakcję (jeśli
można to tak trochę nieładnie określić) tego miasta. Chwila
zadumy, może nawet modlitwy, i pora się zbierać. Z Cz-wy planuję
wyjechać idealnie prosto idącą, centralnie na północ, boczną
drogą. Przynajmniej tak to ładnie wygląda na GPSie. W rzeczywiści
na początku w istocie jest fajnie. Nie jest to właściwie droga a
urocza brzozowa
aleja, deptak, na całej swej długości obsadzona
tymi ładnymi drzewami. Potem jednak przeradza się ona w gruntową,
leśną
drogę. Czyli niewymarzona nawierzchnia na 25mm slicki, ale
da się powoli jechać. Koniec końców ląduję zaś na ciągnącej
się kilka km wśród pól i zagajników pełnej piasku, piaszczystej
piaskownicy. Przekleństwom i bluzgom nie ma końca, większość tego odcinka pokonuję z buta, w lejącym się z popołudniowego nieba żarze. To
nie pierwszy mój raz kiedy wynajduję taki „skrót” ;) Ileś tam
kurw dalej jest wreszcie zdemolowany asfalt a wreszcie asfalt w
sensie asfalt, tzn. można jechać na szosówce z normalną
prędkością. A dokładniej to DW491 na Działoszyn. Kuląc się w
dolnym chwycie (wiatr) w miarę sprawnie pokonuję kolejne km w miarę
gładkiego asfaltu. Już wolę wiatr w twarz niż piaskownicę pod
kołami ;) Przekraczam (pierwszy raz z kilku dziś)
Wartę i jest i
Działoszyn. Duży plac/rynek, z pomnikiem Chrystusa, to chyba
wszystko z atrakcji. Godzina – po 18tej, zbliża się wieczór.
Tempo żałosne. Ostatnie promienie
Słońca między Działoszynem a
Wieluniem. W tym drugim już ciemnawo. Zaliczam jakiś tam
rynek,
Orlen (hot-dogi) i przygotowuję do nocnej jazdy. Tzn. na razie tylko
przekładam w sakwie ubrania, aby te co potrzeba były na wierzchu.
Wieczór póki co jest bowiem dość ciepły, a i wiatr chwilowo
ustał. Kolejnych 70km, aż do Kalisza zaplanowałem bocznymi
drogami. Z początku jest
magicznie – bezwietrzną nocą sunę
sobie po gładkich asfaltach pośród rozświetlonych blaskiem
Księżyca otwartych przestrzeni centralnej Polski. Potem zaś,
wiadomo, będzie gorzej. Przekraczam S8-kę, robię fotkę
imponującego jak na taką dziurę, kościoła w
Lututowie. Przy
okazji budząc chyba połowę psów w tej wiosce, oraz wzbudzając
niemałe zainteresowanie tubylców ;) Rowerzysta w środku nocy?! W
dodatku na oświetlonym rowerze ?!?! Toż to prawie jak UFO pewnie
dla nich ;) Kolejne km coraz to cięższe – coraz zimniejsze i
coraz bardziej śpiące. W końcu, gdy oczy zaczynają mi na
sekundę-dwie same zamykać muszę ratować się krótkimi drzemkami
na przystankach. A w takiej temperaturze (między 0 a 5 stopni
pewnie) nie są te drzemki zbyt przyjemne. Ale lepiej się przeziębić
niż usnąć na rowerze i zginąć pod kołami samochodu. W końcu
docieram do dziury takiej, że nawet latarnie na noc wyłączają. ( ;) )
Brzeziny się ona nazywa. Odliczam tylko dzielące mnie od Kalisza
kilometry i pozostałe do końca tej cholernej nocy godziny. W końcu
jest.
Kalisz. A za chwilę będzie i wschód Słońca. 4.30. Czyli
prawie całą noc zajęło mi przeturlanie tych 70km Wieluń-Kalisz…
Przejeżdżam przez most (widać już brzask), a na wjeździe do
centrum kolejna atrakcja – kontrola Policji. Kogoś tam chyba
właśnie chycili po pijaku, sądząc z zasłyszanej rozmowy. Ode
mnie chcieli tylko dowód osobisty, i tyle. W mieście zwiedzam
przejazdem centrum – rynek to sprawa oczywista, a poza tym: jakieś
tam bulwary,
parki, mniej ważne zabytki. Przed wyjazdem zatrzymuję
się na Shellu. Wciągam dwie zapiekanki i herbatę, przy okazji
ogrzewając się nieco. Od pewnego już czasu wiem że tym razem
skończy się na Poznaniu. Dobry i Poznań, raz tylko byłem, w
2017. Interesujący mnie pociąg odjeżdża o 22.30, czyli zdążę
jeszcze pozwiedzać. Tym samym nie spieszę się już zupełnie,
przede mną cały dzień i 100km z hakiem do pokonania. Wojewódzką:
Chocz, Pyzdry, potem Września, i krajówką do Poznania. Trochę
walcząc z wiatrem, trochę dokręcając na blacie (gdy droga
biegnie na zachód), co chwila odpoczywając, z muzyką w słuchawkach
i uśmiechem na twarzy wciągam kolejne płaskie km Wielkopolskiej
patelni. Wokół bezkres kwitnących na żółto pól rzepaku oraz
bielących się kwiatów drzew w sadach owocowych. Krajobrazu tego
dopełniają potężne szklarnie i występujące tu w coraz większej
ilości wiatraki elektrowni wiatrowych. W
Choczu odpoczywając na
ławeczce przyglądam się przygotowaniom do świąt i ogólnie,
całemu temu małomiasteczkowemu życiu tubylców. Z któregoś tam
już dziś z kolei mostu na Warcie wyłania się ciekawie ulokowane,
na skarpie nad rzeką, miasteczko. Pyzdry. Spędzam tu chyba z
godzinę, odpoczywając pod wiatą na rzecznej przystani. Wiadukt nad
A2-ką i jest Września. Na zdjęciach uwieczniam ulicę pełną
bliźniaczo podobnych, kwadratowych
domków, jakiś tam kościół i
rzecz jasna
rynek. Wciągam też kolejne zapiekanki, oczywiście na
Shellu. Spośród tych „stacyjnych”, odgrzewanych, te z Shella są
wg mnie bezkonkurencyjne. Za miastem wskakuję na szeroką niczym
autostrada, dwupasmową
krajówkę. Całkiem jednak przyjemną na
rower, za sprawą szerokiego asfaltowego pobocza. W dodatku idzie ona
za zachód, więc wiatr już tak nie przeszkadza, a na kolejnych jej
hopkach można nawet trochę zaszaleć dokręcając do 60ki. Ostatnie
~50km dzielące mnie od Poznania minie więc bardzo przyjemne. Przed
głównym celem odwiedzam jeszcze leżący tuż obok głównej szosy
Swarzędz. Na którejś dziurze gubię okulary p/słon. zawieszone
wraz z kaskiem na kierownicy. Wracam się aby ich szukać ale nic z
tego. Nie martwią mnie one jednak zbytnio, już i tak były
poklejone taśmą i ciepłym klejem, już czas na nie. Wreszcie jest
pretekst żeby kupić nowe ;) Tablicę „
Poznań” osiągam przed
19tą. 3,5h na zwiedzanie mam. Zaczynam je od estakad i przemysłowych
przedmieść, by potem bocznymi, nie zawsze asfaltowymi, leśnymi
dróżkami dotrzeć do głównego (tak mi się wydaje) terenu
rekreacyjnego Poznanian –
jez. Maltańskiego. Tory do ścigania się
w jakichś wodnych sportach, sztuczny mini stok narciarski, ścieżki
rowerowe, kolejka wąskotorowa wokół i pełno innej
sportowo-turystyczono-rekreacyjnej infrastruktury robi wrażenie.
Czego tu nie ma. A jeszcze większe wrażenie robi widok wysokiej
zabudowy ścisłego centrum. Odbijającej się od
pomarańczowo-żółto-różowej, skąpanej w promieniach
zachodzącego Słońca,
tafli jeziora. Tam, do centrum, się właśnie
udaję. Najpierw ścieżką okalającą jezioro, potem różnymi
głównymi lub bocznymi uliczkami. Tocząc się na 25mm oponkach po
tych ostatnich, często-gęsto brukowanych kocimi łbami, trzeba
bardzo uważać, prawie wyrżnąłem ;) Bez większych problemów
docieram na rynek, gdzie miły Pan z kawiarnianego stolika robi mi
fotkę na tle ratusza. A raczej
Ratusza. Bo to zdecydowanie polska
ekstraliga jeśli chodzi o ten rodzaj budynku. W Krakowie na ten
przykład… ratusza nie ma :) Jeno wieża się ostała, i ta taka
se. Budynek jakiś geniusz zburzył kiedyś tam. Sama fotka
mistrzowsko wykadrowana może nie jest, ale mniejsza o to, wiadomo o
co chodzi. Robię jeszcze fotkę słynnych, kolorowych, szerokich a
raczej wąskich na jedno okno
kamieniczek. I udaję się w
poszukiwaniu kolejnego ciekawego obiektu – wieżowca
Uniwersytetu Ekonomicznego. Jakiś kosmicznie wysoki nie jest, ale jak na
nie-Warszawę i tak jego projekt jest dość śmiały i robi
wrażenie. Zwiedzam przejazdem nowoczesne, zadbane centrum. Np. dla
rowerów to jakieś cuda tu są na jezdniach wymalowane, całe osobne
pasy na czerwono, osobne oznakowanie, osobna organizacja ruchu, cuda
nie widy. W powoli gasnącej łunie zachodzącego nad miastem Słońca
zajeżdżam na
dworzec, by kupić bilety. Pani w kasie mówi że nie
ma gwarancji że wejdę do tego pociągu, ale zbytnio się tym
przejmuję, mam spore doświadczenie w podróżowaniu PKP ;) Zostało
1,5 godz. czasu, robię więc jeszcze małą pętelkę po Poznaniu,
już po zmroku + zakupy. Jakieś tam boczne uliczki, parki, hot-dogi
w Żabce itp. itd. O 22giej z powrotem na dworcu. Odnalezienie peronu
5b było nie lada osiągnięciem, a przecież nie jestem debilem, w
kręgu znajomych uchodzę za osobę inteligentną. 3 takie same
rundki po galerii i dworcu zrobiłem ;) W końcu jest i peron 5b a na
nim lekko opóźniony pociąg. I wtłaczająca się do niego
nieprzebrana ludzka masa. W tym sporo Ukraińców, nic dziwnego,
pociąg kończy bieg w Przemyślu. Udało się jakoś wejść,
rower miał swoje miejsce na wieszaku, ja niestety na podłodze. Ale
czy to ma jakieś znaczenie? Dla mnie żadne. Dałem radę
dojechać tu na rowerze, dam radę i wrócić siedząc na podłodze,
nie pierwszyzna zresztą ;) Podróż bez przygód, na zmianę
siedząc, drzemiąc, spacerując dotarłem szczęśliwie do Krakowa.
I tak dobiegła końca kolejna rowerowa przygoda :) W domu w
Niedzielę Wielkanocną, o 6.30 rano.
Udana wycieczka,
mogło być dalej ale 430km w kwietniu też nie jest złym wynikiem
:)
AVS 17
4.25 (pt) - 6.35 (ndz)
8,15l (w tym 2l energetyka)
Nowe gminy: 9
Wielkopolskie: 9
Blizanów
Chocz
Gizałki
Pyzdry
Kołaczkowo
Września
Nekla
Kostrzyn
Swarzędz
Kategoria ^ UP 2500-2999m, > km 400-499, Powrót pociągiem
