Pidzej prowadzi tutaj blog rowerowy

Droga jest celem

Wpisy archiwalne w miesiącu

Lipiec, 2023

Dystans całkowity:2201.48 km (w terenie 0.00 km; 0.00%)
Czas w ruchu:b.d.
Średnia prędkość:b.d.
Maksymalna prędkość:70.00 km/h
Liczba aktywności:9
Średnio na aktywność:244.61 km
Więcej statystyk

Rabka - Kraków

d a n e w y j a z d u 70.14 km 0.00 km teren h Pr.śr.: km/h Pr.max:70.00 km/h Temperatura:27.5 HR max: (%) HR avg: (%) Podjazdy: m Kalorie: kcal Rower:Zapierdalacz
Niedziela, 23 lipca 2023 | dodano: 23.07.2023



https://photos.app.goo.gl/1EdQsRY12YHjzsw28

Rabka - Mszana - Kasina - Wiśniówa - Dobczyce - Wieliczka - Krk

Po wczorajszej prawie Bratysławie. Co zatem idzie: kompletny upadek mięśniowy, wypłukanie z minerałów, niewydolność sercowo-naczyniowa, brak erekcji i atrofia jąder. Jechałem ponad 5 godzin. Zjadłem najdroższego hamburgera w najlepszym lokalu w Rabce, takie sobie lody włoskie w Wiśniowej i wyzerowałem litr Czarnucha za 7,20zł przed Wieliczką żeby doczołgać się do Krakowa. Odpoczywałem w połowie podjazdów. Ale Vmaxa mimo tego wyciągnąłem niezłego. Tam gdzie zwykle, tj. na zjeździe z przeł. Wierzbanowskiej.


Kategoria > km 050-099, Rabka 2023

Trnava

d a n e w y j a z d u 377.29 km 0.00 km teren h Pr.śr.: km/h Pr.max:0.00 km/h Temperatura:25.0 HR max: (%) HR avg: (%) Podjazdy: m Kalorie: kcal Rower:Zapierdalacz
Piątek, 21 lipca 2023 | dodano: 23.07.2023



https://photos.app.goo.gl/P8TUjRMmaaPmfdsf6

https://www.alltrails.com/explore/map/trnava-21-22-07-2023-b93f118?u=m&sh=qek9hh
(Na rowerze: Rabka - Bahoń
Pociąg: Bahoń - Trnava
Rower: zwiedzanie Trnavy
Pociąg: Trnava-Kralovany-Trstena
Rower: Trstena-Rabka (45km)
Dlatego ślad ma 320km, a we wpisie jest prawie 380.)

Budapeszt zajął mi niedzielę-poniedziałek-wtorek, tak więc plan jest taki że środę i czwartek przeznaczę na regenerację, i zostaje mi piątek-sobota na jeszcze jeden dłuższy trip. Założenie jest takie, że ma to być trasa z jedną nocką, i powrót w sobotę wieczorem. W niedzielę muszę wracać do Krakowa. Stanęło na Bratysławie, powinienem zdążyć (yhy). Upały się (gwałtownie) skończyły, a prognozy pogody zapowiadają spore zachmurzenie i możliwe burze oraz przelotne opady deszczu. Natomiast im dalej na południe tym prezentuje się to lepiej. Czyli muszę po prostu jak najszybciej napierać na południe :)

Ambitny plan startu o 6 kończy się jak zwykle, tj. startem o wpół do ósmej. Trochę czasu zajęło mi przygotowanie eksperymentalnych bułek z twarogiem, kalarepą i ogórkiem surowym/kiszonym (po prostu z tym co mi zostało w lodówce). Poranek zgodnie z prognozami jest pochmurny, z małymi przejaśnieniami, ale ciepły. Zlatuję do Rabki, wciągam śniadanie w postaci ww. bułek, po czym wspinam się do ronda na starej Zakopianki, i obieram kurs DK7 na Chyżne. Zachmurzenie ciągle duże. Wygląda na to że obejdzie się bez klajstrowania się kremem z filtrem :) Przynajmniej w piątek. Wspinam się na przeł. Spytkowicką, gdzie jak to zwykle bywa Krokodylki w swym ciemnozielonym busiku prowadzą polowanie na ciężarówki. Rzut oka na Babią Górę, potem na Tatry. Nad Tatrami nieciekawie, ciężkie i ciemne chmury, nie chciałbym być teraz na Tatrzańskim szlaku. Na Słowackiej granicy melduję się po 10tej. W Twardoszynie przerwa na burgera/frytki, w cieniu ogrooomnych topoli. Przed Oravskim Podzamokiem staje się to co stać się musi, czyli dopada mnie spory, ale przelotny deszcz. Przeczekuję na przystanku. Obowiązkowa fotka mojego ulubionego zamku. Potem pada raz jeszcze, oczywiście przestaje w momencie przyodziania się w ubranie p/deszcz ;) W Dolnym Kubinie, żeby nie przejechać tylko tranzytem, w ramach zwiedzania przejeżdżam przez charakterystyczną, drewnianą kładeczkę nad rzeką Oravą. We Vrutkach oględziny pomnika-armaty, pamiątki po tutejszym powstaniu. Podobnie jak ostatnio rezygnuję z górzystego objazdu trzycyfrówką przez Terchovą, i ryzykuję jazdę nieciekawym kiedyś odcinkiem krajówki Strecno-Terchova. I to był dobry wybór. Okazuje się że remont już zakończony, nowy gładki asfalt, i ktoś poszedł wreszcie po rozum do głowy. Zamiast drogi 1+2, z kierunkami ruchu rozdzielonymi separatorami i bez poboczy, zrobili szosę 1+1 z szerokimi, asfaltowymi poboczami :) Wreszcie rower przestaje tu być zawalidrogą na dystansie kilku km i można go wyprzedzić. A rowerzysta, w tym przypadku ja, może jechać bezstresowo. Wreszcie można spokojnie podziwiać piękno „kanionu” rzeki Wag. Rzeka meandruje tu w głębokiej kotlinie, po obu stronach strome zbocza gór, porośnięte soczyście zielonym lasem. Droga i linia kolejowa przyklejone są do z trudem wyszarpanego przyrodzie skrawka zbocza, po lewej stronie rzeki. Przyroda upomina się o swoje i jest miejsce, w którym nowo wyremontowana droga osunęła się do rzeki. Wreszcie też dostrzegam, że na wzgórzach obok jest nie jeden, a dwa (może nawet 3? nie pamiętam) zamki/ruiny zamków. Na fotce zdjęcie tego najciekawszego, stojącego na skale, która wsparta jest betonowym wzmocnieniem. Na wjeździe do Żyliny dostrzegam ciekawy pojazd – wiertnicę na 6-osiowym podwoziu Tatry, niestety nie ma jak podjechać żeby obadać z bliska. W ramach zwiedzania przejażdżka przez centrum Żyliny. Zjeść coś ciepłego niestety zapomniałem. Za miastem wskakuję na „ostatnią prostą”, tj. 61 na Bratysławę. „Ostatnia prosta”, bo choć to równe 200 kilosów, to jednak do samej stolicy prowadzić mnie będzie jedna droga, number 61. Bez patrzenia na drogowskazy, tylko na tablice kilometrowe. Pod wieczór rozpogadza się wreszcie, a Słońce na dobre wychodzi zza chmur. Za chwilę oczywiście schowa się za górami. Cisnę ile wlezie i zdążam 10 minut przed zamknięciem Kauflanda w Povazskiej Bystrzycy. Udaje mi się zrobić niedrogie mniej drogie zakupy na noc. W tym przypadku ledwo zdążyć a prawie zdążyć robi wielką różnicę. To prawie jak być albo nie być. Przetrwać noc na Słowackich zadupiach albo skonać z głodu. Ew. zbankrutować na zakupach na nielicznych całodobowych stacjach benzynowych. W miasteczku załapuję się też na jakiś koncert, festyn. Bardziej jednak niż grane utwory interesują mnie obiekty gastronomiczne ;) Wciągam kubełek frytek. Obładowany zakupami i najedzony mogę ruszać w kolejne km nocnej podróży. Ta odbywa się bez przygód. W Trenczynie tylko dopada mnie mocny, ale przelotny deszcz, ostatni już w tej trasie. Poza tym noc jest nadspodziewanie ciepła, można jechać z gołą klatą. Oraz krótka, zaraz wita mnie nowy dzień. Wraz z porankiem zaczyna się senność i lekkie zamulenie, spowolnienie. Na szczęście przystanków od groma. Aż że nie zawsze kompletne? Dach mi teraz nie potrzebny, wystarczy ławeczka. Krajobraz się zmienia, góry zostawiam daleko za plecami. Zaczyna się płaska naddunajska nizina, a po horyzont pola uprawne. W tym całe łany słoneczników, prawie jak na Węgrzech. W ogóle zawsze gdy jadę daleko na południe, na Węgry, czy do Bratysławy, widać że wjeżdża się tutaj w trochę inny już, cieplejszy klimat. Widać to po roślinności: kończą się lasy iglaste a coraz więcej jest akacji, pojawiają się też inne, rzadko spotykane w Polsce gatunki. Nawet rosnące przy szosie chwasty są trochę inne niż w Polsce. Nie zrobiłem fotki, ale droga z obu stron obrośnięta jest chaszczami pełnymi ogromnych, wysokich na ponad 2m ostami. Coraz większa ilość linii WN świadczy o bliskości wielkiej elektrowni. Widzę ją zawsze na horyzoncie po prawej, gdy jadę do Bratysławy. Jedna z dwóch słowackich atomnych elektrostancji. Trzeba by ją kiedyś obadać z bliska, ale ewidentnie NIE DZISIAJ. Dziś założeniem jest:
trasa z jedną nocką, i powrót w sobotę wieczorem”
Nie ma szlajania się na rowerze dwie noce pod rząd, nie tym razem. A idzie coraz wolniej, i wolniej. Drzemki, głód i narastający upał. Trzeba włączyć wreszcie krem z filtrem. Co kawałek przeliczam czas do odjazdu pociągu i wygląda to coraz gorzej. Tym bardziej że chciałbym wykąpać się w Złotych Piaskach (zalew na przedmieściach Bratysławy). Pierwotnym planem był pociąg o 13.27, wtedy w Rabce koło 22giej. Jestem w stanie zaakceptować ten o 15.27, wtedy w Rabce o północy. Kolejny, 17.27, to już za późno. Dowlekam się do Trnavy. Czas czasem, ale zjeść coś muszę. Wciągam niedużego i takiego sobie kebaba. Więcej surówek niż mięsa. Zwiedzanie rzecz jasna tylko przejazdem. Za miastem przez jakieś 2km jadę dosłownie po setkach rozciapkanych na asfalcie na płasko trupach myszy, czy innych małych gryzoni! Pocieszam się że ja to w sumie nie mam tak źle w porównaniu do nich, ja jestem tylko zmęczony. Docieram do kraju (w sensie województwa) Bratyslavskiego. Samospravnego. Jeszcze 20km. Pora wreszcie zainteresować się kwestią biletu. Już wiem że celuję w pociąg o 15.27. Wchodzę na stronę ZSSK, i… brak wolnych miejsc na rowery. Nie ma ani w pociągu o 15.27, ani o 17.27. Są tylko w tym o 13.27, na który na pewno nie zdążę. I co ja mam teraz zrobić? Mam dość. Kupuję bilet na ten najwcześniejszy, i zawracam do Trnavy. Ale nie chce mi się jechać wstecz te kilkanaście km. Akurat zaraz jest stacja BAHOŃ. Pośpieszne tu nie stają, tylko regionalne. Wrócę do Trnavy regio, zaraz ma być. Opoźniony, ciągle nie nadjeżdża. Z hukiem za to dosłownie prze-la-tu-ją dwa ekspresy, pewnie ze 140 na godzinę :O Aż wiatą zatelepało, a uszy przytkało, taka zmiana ciśnienia. W końcu jest regio. Ciekawy, piętrowy skład. Przeciskam się przez połowę pociągu żeby kupić bilet za 0,80 Euro. Rower za free. Chyba bez potrzeby, bo to raptem jeden przystanek, 10 minut jazdy, nikt tego biletu nie sprawdzi. Trnava Hlavna Stanica, prezentuje się dość okazale. Są 4 perony i nawet „wieża kontroli lotów" niczym na lotnisku :) W Trnavie mam ponad godzinę czasu do odjazdu. Zwiedzam jakiś park, myję się mokrymi chustkami w krzakach, żeby śmierdzieć trochę mniej. Wolał bym kąpiel w Złotych Piaskach. Wciągam hot-doga z pieczoną kiełbasą, i daję jakieś drobne nachalnej cygance, żeby się odpierdoliła. Wchodzę na peron, nadjeżdża mój ekspress Bratislava-Kosice. A ja uświadamiam sobie że jestem głupi. Na każdym wagonie rysuneczek rowerka, i symbol 3+, 4+, itp. No tak. Tyle lat jeżdżę pociągami i zapomniałem. Zapomniałem, że na Słowacji są dwa rodzaje miejsc na rower. Są bilety z miejscem na rower w zamykanej „komórce”, pod opieką konduktora. I te faktycznie były wszystkie wyprzedane. Oprócz nich są też zwykłe miejsca na rower, stojaki, pod opieką pasażera. I ilość tych jest chyba nie ograniczona, jeśli tylko rower fizycznie się zmieści. 3+, 4+, czyli co najmniej 3, co najmniej 4 miejsca na rowery na wagon. Podobnie z rezerwacją miejscówki. Nie jest ona obowiązkowa, tylko trzeba ustąpić siedzenia gdy zgłosi się ktoś z rezerwacją. Czyli byłem 20km od Bratysławy i nie dojechałem tam przez własną głupotę. Ale w sumie to mam to w dupie. Bo to ma być:
trasa z jedną nocką, i powrót w sobotę wieczorem”
I będzie. W Bratysławie byłem nie raz, i jeszcze nie raz będę. To czy bym tam dojechał wiele nie zmienia, i tak popędziłbym prosto na dworzec. Pociąg coraz bardziej napchany ale udało się znaleźć miejsce siedzące, i trochę przespać. SPAĆ PRZEZ POŁOWĘ DROGI. W Kralovanach przesiadka na bardzo klimatyczny regio do Trsteny. Skład ze starych, czechosłowackich zapewne, spalinowych wagonów motorowych. 100km huku diesla pod podłogą, przerywanego tylko na sekundę, przy zmianie przełożenia. 100km szarpania na zakrętach po nierównym torze. Po prostu 100km klimatycznej podróży :) (bez klimatyzacji). W Trzcianie po 18tej. Trzeba jeszcze wymęczyć 45km do Rabki. Tu nie chodzi nawet o zmęczenie, tylko że po prostu nigdy nie chce mi się jechać tego odcinka. Przygoda się już zakończyła, i marzę tylko o tym żeby wskoczyć pod prysznic, i do łóżka. Albo do łóżka, bez prysznica. A nie męczyć 45km krajówką. W Chyżnem kupuję w foodtrucku "zboczka" (hamburger tak się nazywa). Męczę podjazd na przeł. Spytkowicką. Na zjeździe z przełęczy dokręcam do 60-70km/h. W Rabce wczołguję się zakosami na podjazd pod kwaterę. W łóżku o 23ciej :)

Pomimo że nie dotarłem do Bratysławy, to wycieczkę oceniam jako udaną. Najważniejsze założenie -
trasa z jedną nocką, i powrót w sobotę wieczorem”
- zostało spełnione. Poza tym udało mi się też wziąć prysznic przez walnięciem się w wyro, z czego również jestem dumny :)

7.25 (pt) - 22.20 (sb)


Kategoria > km 350-399, Powrót pociągiem, Rabka 2023

Gwóźdź programu - Budapeszt

d a n e w y j a z d u 522.46 km 0.00 km teren h Pr.śr.: km/h Pr.max:0.00 km/h Temperatura:37.5 HR max: (%) HR avg: (%) Podjazdy: m Kalorie: kcal Rower:Zapierdalacz
Niedziela, 16 lipca 2023 | dodano: 23.07.2023



https://photos.app.goo.gl/k6mHfqGxpFzdBhNr7

https://www.alltrails.com/explore/map/budapeszt-16-18-07-2023-609a199?u=m&sh=qek9hh
(Końcówka to jak zawsze ~45km z Trzciany do Rabki na rowerze, dlatego tela km.)

Czyli jak spuściłem sobie wpier*ol za pomocą roweru ;)

W Budapeszcie byłem kilka razy, więc samo dotarcie tam nie jest już dla mnie wielkim wyczynem. Wyzwaniem jest teraz dojechać tam za każdym razem inną drogą. Niedawno właśnie mnie olśniło. Znalazłem pomysł na trasę przez Koszyce i Miszkolc. Oznacza to kawał nowej, niejechanej jeszcze trasy. Od granicy SK/HU aż do Hatvan. Czyli prawie 200km +Miszkolc, dziewicze miasto po drodze. Akurat plan ataku na Budapeszt zbiegł się z urlopem w Rabce. No i dobrze, z Rabki 30-40km bliżej niż z Krk. I tak będzie z czym walczyć, bo zapowiadają rekordowe upały. W Polsce maxy mają być po 35-36’, prognozy na Węgrzech mówią o 37-38’C :)

Startuję dobrze wyspany i chyba zaaklimatyzowany niedzielnym porankiem. Ahoj przygodo! Zlatuję do centrum Rabki, wciągam śniadanie. 4-dniowe bułki, przywiezione z Krakowa plus konserwa turystyczna marki własnej Biedronka. Na razie po taniości, drogo jeszcze będzie ;) Rozpoczynam mozolną wspinaczkę serpentynami Zakopianki na górę Piątkową. Już jest gorąco. Za zjeździe do New Targu trochę stoję w korkach, trochę wyprzedzam, to prawą, to lewą stroną, omijając guzdrzące się samochody. Przynajmniej można przyjrzeć się efektownym estakadom budowanej Eski na tle panoramy Tatr. New Targ omijam tranzytem i wylatuję wojewódzką na Krościenko. Myślałem czy by nie pojechać na Słowację Drogą Pienińską (szutrowy szlak pieszo-rowerowy, efektownie wijący się przełomem Dunajca, wśród wysokich skał). Ale chyba nie chce mi się tam przeciskać między tabunami bachorów z kolonii szkolnych. Wolę powspinać się bocznymi drogami na Niedzicę. Tu też towarzyszą mi piękne widoki. Na pierwszym planie jezioro Czorsztyńskie, w tle wielki masyw Gorców. Jest bardzo gorąco. W końcu wspinaczka kończy się, i wyłania się zamek w Niedzicy. Na zamek szkoda mi czasu, ale po zaporze się przejechałem. Dawno tutaj nie byłem. Z górki na pazurki, szybki zjazd i już widzę charakterystyczne, drewniane zadaszenie dawnego przejścia granicznego. Na Słowacji melduję się w południe. Jedzie się trudno, nie tyle z powodu upału ale bardziej z powodu pięknych widoków. Co chwila zatrzymuję się żeby zrobić coraz to lepsze ujęcie Trzech Koron. Wysoko piętrzące się białe bałwany chmur, mające potencjał stać się chmurami burzowymi zostawiam za plecami, nad Polską, czyli OK :) W końcu Trzy Korony znikają mi z widoku i mogę spokojnie wspinać się na przełęcz (Strananskie Sedlo). Rzutka oka za plecy i chyba ostatni, lub jeden z ostatnich tej trasy widoków na Tatry. Kończy się picie, ratuję się dżemikiem, ale to wody to nie zastąpi. Szybki zjazd do Starej Lubovli. Omijam tranzytem, szkoda czasu. Zapominam że nie mam picia. Upały wykańczają ludzi, najpierw pogotowie przyjechało do Pana Grubasa w samochodzie, kawałek dalej dziewczyna leży na chodniku a nad Nią zbiegowisko ludzi. A ultrakolarz napiera dalej ;) Za Lubovlą napotykam na dziwny fragment szosy, krajowej 68ki. Idealnie gładka tafla asfaltu, błyszczące nowością znaki i takież same lśniące w Słońcu srebrne bariery energochłonne. No dziwne tak, nie po słowacku tak. Jakbym przez jakąś Austrię jechał. Słowacja to muszą być dziury, kratery, przełomy, i przeręble w nawierzchni. Wyblakłe od Słońca znaki drogowe i powykrzywiane zardzewiałe latarnie. Na szczęście to parę km, potem znowu jest wszystko wraca do normy, i znowu czuję dziury pod kołami, czuję że jadę :) O ciągłych kampaniach politycznych i ogromnej ilości plakatów z Paniami/Panami politykami wspominać chyba nie trzeba, to stały element Słowackiego krajobrazu. Wszyscy zapewniają że oni Slevenska ne rozkradli itp. itd. No ktoś chyba rozkradł jak taka bida tu jest ;) Zaczyna się kolejna wspinaczka na przełęcz, nie wiem czy ma nazwę. Upał osiąga apogeum a ja znowu o tym piciu zapomniałem… Tzn. był jakiś sklep ale stały przed nim Cygany, wolałem nie ryzykować. Nie mam co prawda ze Słowackimi Cyganami żadnych złych przygód ale wolę dmuchać na zimne. W końcu jest znak! “MOTOREST KYJOV 1 km” !!! Jestem uratowany :) Na stacji kupuję dużo różnych rodzajów zimnych płynów, lody oraz bagietkę. Od pewnego czasu chodzi też za mną ciepły posiłek, ale tutaj nie ma jednak baru. Charakterystyczny betonowy obelisk na szczycie kolejnej przełęczy informuje mnie że docieram do kraju (słowackiego „województwa”) Preszowskiego. Znowu siup z górki, 60-70km/h. Mijam Lipany, Sabinov i Velky Saris. Jako że zbliża się wieczór w którymś z miasteczek (nie pamiętam którym) robię większe nie drogie mniej drogie zakupy w Lidlu. Tak żeby dociągnąć na tym do rana. Ale coś ciepłego swoją drogą bym zjazd. Kolejny nie-Słowacki gładki odcinek szosy. Mijam będący w budowie węzeł drogowy na przedmieściach. I już wita mnie las obleśnych, żółto-niebieskich, pordzewiałych słupów trakcji trolejbusowej :) Preszów. Robię fotkę imponującego gmachu jakiegoś zapewne Preszowskiego „urzędu. Wojewódzkiego”. Wciągam bułki z szynką, serem i ogórkami. ALE WCIAGĄŁ BYM COŚ CIEPŁEGO. W centrum Preszowa dopadam pizzerię. Ostatnie 4 kawałki pizzy! No jakby na mnie specjalnie czekały. Biorę wszystkie :) Tak zatankowany mogę ruszać dalej. Jeszcze tylko szybkie fotki wielkiego kościoła i pomnika ku chwale czerwonych towarzyszy. (Na Słowacji o dekomunizacji nie słyszeli). Gdy opuszczam Preszów zaczyna się zmierzchać. Wylatuję krajówką, ruch na drodze tężeje. Mnóstwo tirów. Na szczęście zaraz jest węzeł drogowy i ciężarówy sobie skręcają w prawo na autobahna. A ja jadę spokojnie nocą starym szlakiem, krajową szosą. Kolejny betonowy monument informuje mnie że docieram do Kraju Koszyckiego. Policia zajeżdża drogę i zatrzymuje jakiegoś drogowego bandziora. Do mnie tylko w te słowa: “-Zachowajtie pozor, dobre?” “-Dobre”. Noc jest bardzo ciepła, bezwietrzna i gwieździsta. Ściągam koszulkę, lubię ciepłymi nocami jeździć z gołą klatą, jest to bardzo orzeźwiające. Płaską (nie mylić z gładką) drogą krajową docieram do Budimira. Dalej, prosto do Koszyc rowerkiem niestety się nie da, zaraz droga przeradza się w ekspresówkę. Tu zawsze trzeba jechać jakimś objazdem, bokami. Mój ulubiony objazd wiedzie w prawo. Wspinaczka na niewysokie wzgórze, i potem zjazd w dolinę rzeki po drugiej stronie tego garbu. Na wzgórzu jest po prostu magicznie. Rozgwieżdżone niebo, w oddali delikatna łuna żółtego światła nad Koszycami. Słonecznikowe łany, a ponad nimi ogrooomna linia wysokiego napięcia. Zjazd w dolinę rzeki. I w tej dolinie rzeki też jest ciepło, dalej można jechać z gołą klatą. Dlatego właśnie lubię upały - bardzo wysoki komfort jazdy nocą. Bez zamarzania i bez śpiku u nosa. W Koszycach melduję się godz. 22.30. Pamiętam że zaraz po lewej jest park. A w parku źródełko. Kluczowa sprawa po całym dniu jazdy w upale. Zmywam z siebie część skorupy jaka odłożyła się na mnie po całym dniu jazdy w upale. Skorupy składającej się z kremu z filtrem, Sudocremu, pyłu, brudu, muszek i kto wie czego jeszcze. Woda ma charakterystyczny zapach. Wynika on z jej bogatego składu mineralnego. Przynajmniej taką mam nadzieję. W każdym razie picia jej nie ryzykuję. Lecę pustymi przelotówkami pod migąjącymi na żółto, wyłączonymi sygnalizatorami. Docieram do charakterystycznego placu w centrum. Na środku wielka katedra, park i inne zabytki. A po bokach ta wyspa opasana jest dwiema drogami i dwiema gałęziami torowiska tramwajowego. Koszyce to spore jak na Słowację, ponad 200-tys. miasto, i mają tu też tramwaje. W ramach zwiedzania robię zdjęcia tejże katedry, i zabytkowych podziemi, do których można zajrzeć poprzez przeszklone “studnie”. 24”C. Tyle pokazują termometry w centrum w środku nocy o północy :) Tak to można jeździć, tak to można żyć! Wylatuję z miasta dalej szosą nr 68. Są pierwsze drogowskazy na Miszkolc (HU). Nie tylko ja startuję na Węgry, równolegle do mnie startują samoloty z Koszyckiego lotniska. Na Węgierskiej granicy jestem o wpół do drugiej w nocy. Kilka fotek, i ruszam na podbój Węgierskiej ziemi. Tak się rozpędziłem że prawie wjechałem na ekspresówkę. Zapomniałem bowiem, że na Węgrzech odwraca się kolor drogowskazów. Tzn. odwraca się względem Słowacji. I znowu jest normalnie, tak jak w Polsce. Drogi krajowe na zielono, autostrady na niebiesko. Znowu te śmieszne węgierskie nazwy miejscowości, z 20 liter z 10 ogonkami wywiniętymi we wszystkie strony świata :) Wskakuję na drogę krajową nr 3, którą to będę jechał aż do końca, do Budepesztu. „248”. Taka tabliczka stoi też przy drodze. Nie jest to nic innego, jak kilometraż trasy. Po prostu 248km do Budapesztu. Czyli ostatnia prosta :) Tak mi się wtedy wydaje. Nie uprzedzając faktów: na razie jest jeszcze OK. Noc piękna, pogoda stabilna, noga podaje, brzuch pełny. Spowalnia mnie tylko senność i pierwsze drzemki na przystankach. Węgrzy też śpią. Pozasuwane rolety, cisza, spokój, żywej duszy. Nie śpią natomiast węgierskie psy. Próbuję się zdrzemnąć na przystanku w jakiejś wiosce. Jeden zaczyna ujadać. Zaraz za nim aktywuje się drugi, i kolejny, i jeszcze jeden. Za chwilę szczeka cała wieś. Skąd ja to znam :D Reakcja łańcuchowa. Trzeba zatem poszukać przystanku poza wioską, poza zasięgiem wścibskich nochali psiurów. Noc jest bardzo krótka, już o 3-ciej widzę za plecami delikatną zorzę brzasku. Wschód Słońca na Węgrzech jest piękny. Jego paląca jeszcze słabo tarcza wyłania się szybko zza wzgórz, i z każdą chwila pali coraz bardziej, zapowiadając potężny upał na rozpalonej, pełnej słoneczników Węgierskiej patelni. Mijam nawet drogowskaz do piekła (fabryka energetyków HELL), ale tam nie skręcam. Piekło węgierskiego upału i tak mnie dopadnie, nie zależnie gdzie bym nie skręcił ;) Zauważam że pomimo stosowania kremu z filtrem jestem miejscami lekko przypalony. Muszę częściej go aplikować. O czym warto wspomnieć to znaki zakazu dla rowerów/traktorów/zaprzęgów konnych stojące hurtowo jeden za drugim przy drodze krajowej, i tak będzie przez cały czas, setki tych znaków. Ale zbytnio się nimi nie przejmuję - czytałem że nikt nie zwraca uwagi na te zakazy. Jeżdżą rowerzyści, jeżdżą traktory, nikt nie trąbi, nikt się nie czepia. Zresztą z reguły i tak nie ma żadnej alternatywy, żadnej ścieżki rowerowej ani chodnika ani nic. Nawet policja mijała mnie dwa razy i zero reakcji. Coraz bardziej roztapiany przez Słońce, coraz wolniej ciągnę pagórkowatą szosą wśród słonecznikowych pól. Podziwiam odmienność Węgierskiej przyrody. To jest jednak trochę inny, trochę cieplejszy klimat niż w Polsce. Widać to głównie po lasach. W PL królują sosny, buki czy świerki (w górach). A tu są całe akacjowe gaje, sporo platanów, orzechów włoskich i nawet jakieś gatunki których nie znam - muszę kiedyś sprawdzić co to jest. Nawet chwasty rosnące przy drodze są trochę inne niż u nas. Docieram do Miszkolca. Pierwszy raz zaliczam to spore jak na Węgry miasto (~160 tys. mieszkańców). Jest to oczywiście typowe węgierskie miasto: dziury, rozpadające się chodniki i nieotynkowane bloki z wielkiej płyty. Jak Polska w latach 90-tych / wczesnych 2000-nych. Trochę pobłądziłem próbując przekroczyć tereny kolejowe rozcinające miasto na pół. Nie mam siły, zwiedzanie ograniczam do przejazdu przez centrum. Moją uwagę zwraca nieco kiczowaty budynek marketu SPAR oraz ciekawy budynek zawieszony nad wielopasmową szosą. W Pennym (markecie) zrobiłem zakupy, dokupiłem kremu z filtrem 50. Nie wiem jak drogie, nie mam siły przeliczać tej ich śmiesznej węgierskiej waluty. Odetchnąłem trochę w cieniu miasta, ale znowu muszę wyjeżdżać na tą cholerną rozpaloną Węgierską patelnię... Szukając sposobu na walkę z upałem zakładam pod kask czapkę z daszkiem, zawsze odrobinę więcej ochrony przez Słońcem. Żeby trochę skrócić drogę opuszczę na chwilę główną szosę nr 3, i pojadę skrótem boczną drogą. Tak jak myślałem ta droga jest krótsza ale pagórkowata. Z plusów za to sporo cienia i lasów. Oraz ładna panorama Miszkolca z góry. Gdy wdrapuję się na szczyt szczytów wzniesienia mam już dość. Siadam na ławeczce w cieniu i chyba z godzinę reanimuję swój organizm. Wycieram się z potu, smaruję kremem z filtrem. Wciskam w bułki roztopiony ser topiony, a potem te bułki wciskam w siebie. Wygrzebuję z sakwy roztopione wafelki z Biedronki i ostatnie żelki energetyczne z Decathlonu. Gdy jestem w miarę w stanie używalności, ruszam dalej. Szybki zjazd pozwala nieco się schłodzić, ale nie ma co się oszukiwać że będzie dobrze. Znowu dojeżdżam do rozpalonej patelni krajowej szosy, i znowu te cholerne słoneczniki które są ładne ale cienia nie dają. Wolał bym po bokach cień akacjowych gajów. Co chwila odpoczywam, kładę się w cieniu nielicznych drzew, drzemię, dosmarowuję. Upał taki że nawet suche ciastka mi zapleśniały w nagrzanej sakwie... Sprawdzam radary burzowe. Coś idzie, ale daleko, nad Budapesztem, mnie nie dopadnie (yhy). W jednym z mijanych miasteczek ciekawostka: coś w rodzaju muzeum górnictwa. Wiele sprzętów jest za ogrodzeniem, ale jest wolny dostęp do WIELKIEJ KOPARY (czechosłowackiej myśli technicznej) oraz dźwigu na podwoziu marki KRAZ (dzieło radzieckich inżynierów). Kopara waży 114,5t wg tabliczki informacyjnej. Oraz daje dużo cienia :) Jest też kranik z wodą, przypominam sobie o kolejnym sposobie na walkę z upałem. Moczę w zimnej wodzie koszulkę, i bez wykręcania zakładam taką mokrą zimną ciężką od wody szmatę na siebie. Nooo pomaga to, ale tylko na kilka km. W jakimś miasteczku zakupy w SZUPER COOPie i wielki powrót bananów. Potem kawałek ciekawą ścieżką dla rowerów, ekologiczną, z duża ilością zieleni ;) Tak dla rozrywki chyba, można by po szosie na zakazie. Upał trochę lżeje, Słońce skrywa się za chmurami. Sił przybywa ale za to chce się spać. Zdrzemnę się i z nowymi siłami pocisnę dalej, myślę sobie. Już miałem się kłaść na sianku… I popatrzyłem na niebo na północy. Nie sprawdzam już radarów, nie ma po co… To idzie prosto na mnie. Widzę to, czuję i słyszę. Aktualnie jestem w dupie, tzn. wśród słonecznikowych łanów. Od razu przybywa mi sił. Cisnę ile wlezie, byle do najbliższej osady. Na wiatę przystankową nie ma liczyć. Po co komu przystanki autobusowe wśród słoneczników. Jest, widzę w oddali jakieś budynki! Zjazd w lewo do wioski. Gdzie tu się schować. Znajduję kawałek daszku, jakieś dzieci się bawią. Wygląda mi to na bar. Może być, ale poszukam jeszcze czegoś innego. Jednak nie ma nic lepszego, a burza coraz bliżej, zaczyna kropić. Musi być ten bar. Fajnie, myślę sobie, zjem coś i odpocznę. Wychodzi jakiś chłop, pewnie ojciec tej gromadki. Oczywiście dogadać się nie sposób, taka rozmowa na migi bardziej. Pozwala mi schować się, rower też wprowadzam do środka. Sam bar okazuje się być bardzo specyficznym rodzajem baru ;) Jest to po prostu wiejska pijalnia piwa i wódki :D Stare wiejskie dziadki piją tu wódkę i piwo. Jedzenia żadnego nie mają tylko najróżniejsze alkohole. A nieliczne napoje niealkoholowe służą tu tylko do robienia drinków. Jest domowej roboty wyszynk piwa. Właścicielem jest tutaj chyba starszy Pan. Chyba ojciec ojca tej gromadki dzieci. Siedzi i liczy pieniądze, jakieś rachunki robi, zapisuje i notuje. W międzyczasie nadchodzi potężna nawałnica. No ta burza to by mnie przecież zaje*ała… Woda leci z nieba prawie poziomo, przed domami jeziora. Próbuję się dogadać z wesołym węgierskim towarzystwem ale jest to raczej niemożliwe. Tylko tyle że z Polski przyjechałem udało mi się przekazać pokazując naszą flagę na telefonie. Ewidentnie chcą mnie poczęstować wódką. Ale nie będę przecież jechał ponad 100km pijany do Budapesztu, ruchliwą krajówką i na zakazie. Ostatecznie dałem się namówić na dwa piwa, węgierskiej jakiejś marki z „50” w nazwie (nie chodzi tu bynajmniej o %). Nie chcieli żadnych pieniędzy, ale dałem dzieciakom jakieś drobne które akurat miałem. Jako że rozmowa nie była możliwa pokazałem Im zdjęcia z trasy, jak tu przyjechałem. Na migi pokazali mi że są pełni podziwu. Z półtorej godziny czekałem aż burza przejdzie. Ruszam wreszcie dalej. Ochłodziło się, zbliża się wieczór. Aura jest bardzo przyjemna, a ja wesoły i lekko pijany (po takim wysiłku da się upić dwoma piwami). Jeszcze 116 km, tako rzecze przydrożna tabliczka. Na razie jedzie się OK, ale jeszcze będzie źle, bez obaw. Rowy pozalewane, gałęzie poodrywane, nooo ktoś nade mną czuwał że zdążyłem się schronić. Bo teraz jadę wyjątkowo zadupiastym odcinkiem drogi. Kilkanaście km bez kawałka budynku, kawałka dachu. Tylko słonecznikowe pola i w oddali jakieś wzgórza. Za którymi powoli zachodzi Słońce. Jedynym urozmaiceniem krajobrazu jest migająca czerwonymi światełkami elektrownia która wyłania mi się za niewielkim wzgórzem. Oprócz bezsensownych zakazów warto wspomnieć o syfiastej jakości dróg na Węgrzech. Gorzej jak na Słowacji. Tam dziury się łata, a tutaj nie. Zbliża się noc, nie mam nic do jedzenia, a do Budapesztu jeszcze 100 km. Na szczęście jest znak że za kawałek całodobowa stacja benzynowa! Na Węgrzech rzadkość. No i jest!! Orlenik przystanku przed Godollo, tym co kiedyś. Jest tak długa że gdy się zaczyna jest ciemno, a gdy się kończy już zupełnie jasno :) Już wiem że nie uda mi się nigdzie wykąpać. Wykorzystuję więc pozostałe mi mokre chustki do umycia tych trudniej dostępnych miejsc ciała. Części ciała, których nie wypada myć publicznie przy kraniku. Bo twarz czy ręce to można umyć wszędzie. Przebieram się też w świeże ubrania. Jest OK, śmierdzę trochę mniej. Jeszcze muszę coś zjeść, i wciągnąć energetyka na MOLu zaraz przed Budapesztem... Znowu podjazd, znany mi węzeł drogowy, zjazd… Jest Budapeszt! 6.30. Żeby zdążyć przed trzecią nocą wypada mi pociąg o 9.30. Wtedy w Trzcianie po 18tej. Bo potem jeszcze te 45km na rowerze Trzciana-Rabka. Czyli nic nie pozwiedzam, jadę prosto na dworzec. Zresztą i tak pora kończyć ten wstyd. Przejechanie 460km zajęło mi niecałe dwie doby. Średnia brutto to jakieś 10km/h... Zwiedzam coś tam przejazdem. Na początku rzucają mi się w oczy zielone składy Hungaroringu, czyli jakiejś kolei miejskiej. Oraz to, że całe miasto tonie w zieleni. Do tego mnóstwo dosadzonych młodych drzewek (jakaś akcja „10 000 drzew dla Budapesztu”). Mijam osiedlowe wysypisko śmieci (?) (zdj. tytułowe). Nie wiem co to jest i nie chcę wiedzieć. Ale dobrze obrazuje to klimat Węgierskiej biedy, nieładu, Węgierskiego pierdolnika ;) Potem jeszcze jakiś park, fotka pod potężnym platanem... O, coś nowego. Plac z kolumnami, i jedną wielką kolumną na środku, tutaj nigdy nie byłem. W końcu jest Budapeszt-Nyugati. Jeden z trzech dworców głównych w Budapeszcie. Bo po co mieć jeden dworzec główny, skoro można mieć trzy? Sam dworzec jest w ciekawym układzie – nie przelotowy, a czołowy, ze ślepymi torami. Kończą chyba remont, odnowiona hala prezentuje się naprawdę okazale. Jest problem z biletem, ten co często się zdarza, i ja się na niego często nabieram. W pociągu nie ma miejsc na rowery. Tzn. taka informacja jest w kasie. Miejsca na rowery ma inny, późniejszy pociąg. Oczywiście jak zwykle pociąg fizycznie ma przedział na rowery. Kupuję bilet przez Internet, na rower oczywiście się nie da. Wsiadam i to olewam, olewa to też konduktor któremu nie chce się / nie umie / nie może wystawić biletu na rower. Tzn. ten Węgierski konduktor. Bo na Słowacji sprawa inna – bilet na rower kupić można, być może nawet trzeba. Koszt niewielki, 1,50 euro. Problem taki, że kartą zapłacić się nie da, brak zasięgu. Mam gotówkę – jeden banknot 50 euro :D. Konduktor nie jest tym faktem zachwycony, ale wydaje mi resztę 48,50. W Bratysławie przesiadka. Mam ponad godzinę. Idealnie, zjem coś ciepłego. Wciągam nie taniego hamburgera za 8 euro, i taniego hamburgera z innej budki za 4 euro. Czuć różnicę w cenie, ten pierwszy był prima sort. Drugi pociąg Bratysława – Kralovany (słowacki ekspres kursujący w poprzek kraju Bratysława <-> Koszyce). W Kralovanach przesiadka w stary spalinowy wagon motorowy. Ogólnie podróż pociągami minęła mi głównie na spaniu/drzemaniu. Tak że ostatni rowerowy odcinek Trzciana – Rabka udało się pokonać sprawnie, bez senności, wspomagając się tylko jedną mała puszką energetyka. Na kwaterze przed 22gą.

Trasa strasznie mnie wymęczyła. Przyjemność z jazdy była głównie pierwszego dnia, na Słowacji. Przez Słowację zawsze dobrze mi się jedzie w czasie upałów. Niby góry, podjazdy ale geografia kraju jest bardzo urozmaicona. Raz roztapia się człowiek na upale w pełnym Słońcu, potem szybki zjazd i pęd powietrza, potem znowu podjazd w przyjemnym cieniu iglastego lasu, jazda wąwozem rzeki itp. itd. No a Węgry to cholerna rozpalona patelnia i cholerne słoneczniki zamiast drzew. Tym razem prawie nic nie pozwiedzałem, ale byłem tu nie raz i nie raz jeszcze będę. Ogólnie pomimo emeryckiego tempa to satysfakcja jednak jest, nie każdy tak potrafi ;)

7.50 (ndz) - 21.45 (wt)


Kategoria > km 500-599, Powrót pociągiem, Rabka 2023, ! Wycieczka Sezonu 2023

Drobnica z Rabki

d a n e w y j a z d u 38.56 km 0.00 km teren h Pr.śr.: km/h Pr.max:0.00 km/h Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Podjazdy: m Kalorie: kcal Rower:Zapierdalacz
Sobota, 15 lipca 2023 | dodano: 23.07.2023



https://photos.app.goo.gl/1EdQsRY12YHjzsw28

15.07 12,13km po bułki i piwo
19.07 12,97km po piwo i bułki
20.07 13,46km po piwo i piwo


Kategoria Rabka 2023, Zbiorówka :(

Kraków - Rabka

d a n e w y j a z d u 70.27 km 0.00 km teren h Pr.śr.: km/h Pr.max:0.00 km/h Temperatura:25.0 HR max: (%) HR avg: (%) Podjazdy: m Kalorie: kcal Rower:Zapierdalacz
Piątek, 14 lipca 2023 | dodano: 23.07.2023



Krk - Wieliczka - Dobczyce - Wiśniówa - Kasina - Mszana - Rabka

https://photos.app.goo.gl/1EdQsRY12YHjzsw28

16.00 - 21.45


Kategoria > km 050-099, Rabka 2023

Wawa 2

d a n e w y j a z d u 231.88 km 0.00 km teren h Pr.śr.: km/h Pr.max:0.00 km/h Temperatura:30.0 HR max: (%) HR avg: (%) Podjazdy: m Kalorie: kcal Rower:Zapierdalacz
Sobota, 8 lipca 2023 | dodano: 12.07.2023



https://photos.app.goo.gl/qjwsDwkdLZ1wDbn26

https://www.alltrails.com/explore/map/8-9-07-2023-wawa-2-315f006?u=m&sh=qek9hh

Do Warszawy z HereWeGo :) Czyli z takim rowerowym GPSem na telefon. Czyli z GPSem, który prowadzi chujowymi drogami ;) Zamiast po bożemu, krajówkami/wojewódzkimi to on wyszukuje najboczniejsze możliwe drogi. Szutry, piachy, brody na rzekach i nieistniejące mostki to jego specjalność. Drogi bardziej na gravela niż na szosówkę. Ale specjalnie tak, fajnie tak czasem trochę pobłądzić a nie tylko sunąć gładko po asfalcie do celu. Do Skarżyska dojechałem pociągiem Regio. Zapchany na full, ale udało mi się załapać na miejsce siedzące na małym koszu na śmieci. Dobre i co. Start godzina 13.00. Gładkimi asfaltowymi serwisówkami wzdłuż S7 do Szydłowca. Za Szydłowcem pierwsze trudności, tj. piachy i prowadzenie roweru. W końcu pojawia się bród na rzece Jabłonicy :D Nie przeprawiam się jednak przez niego, a nadkładam drogi naokoło. Przejeżdżam obok zalewu Domaniowskiego, różnymi dziurami doczłapuję do Białobrzegów. Wciągam kebaba tam gdzie zwykle. W okolicach Jasieńca ma już trochę dość pustynnych piasków na drodze. K. Lesznowoli wskakuję na DW 722 i nią przez Piaseczno dociągnę do stolicy. W WaWie jestem grubo po północy. Jakieś tam nocne i dzienne zwiedzanie. Kąpiel w Jeziorku Czerniakowskim, akurat o 9.00 zmianę rozpoczynają ratownicy WOPR, więc jestem bezpieczny. Uroczysta zmiana warty pod Grobem Nieznanego Żołnierza to sprawa obowiązkowa w niedzielne południe. Stadion Narodowy, nadwiślańskie dukty i chaszcze. Ogólnie tak jak lubię, szwędałem się po Warszawie bez celu przez dobre 12 godzin :) Powrót pociągiem w miłym towarzystwie.


Kategoria > km 200-249, Powrót pociągiem

Czołg lipiec (zbiorówka) cz. II/II

d a n e w y j a z d u 433.46 km 0.00 km teren h Pr.śr.: km/h Pr.max:0.00 km/h Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Podjazdy: m Kalorie: kcal Rower:Czołg
Sobota, 1 lipca 2023 | dodano: 01.08.2023

Podzielone na pół, żeby nie wpadło na Główną.


Kategoria Zbiorówka :(

Zapierdalacz lipiec (zbiorówka)

d a n e w y j a z d u 23.96 km 0.00 km teren h Pr.śr.: km/h Pr.max:0.00 km/h Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Podjazdy: m Kalorie: kcal Rower:Zapierdalacz
Sobota, 1 lipca 2023 | dodano: 13.07.2023

Tyle się tylko zebrało z szosówki drobnicy za miesiąc lipiec:

13.07 23,96km do Deca po żelki i na Zakrzówek po nic.


Kategoria Zbiorówka :(

Czołg lipiec (zbiorówka) cz. I/II

d a n e w y j a z d u 433.46 km 0.00 km teren h Pr.śr.: km/h Pr.max:0.00 km/h Temperatura: HR max: (%) HR avg: (%) Podjazdy: m Kalorie: kcal Rower:Czołg
Sobota, 1 lipca 2023 | dodano: 05.07.2023



https://photos.app.goo.gl/4P42B8TeguPYJPtX8

(podzielona na pół, żeby nie wpadło na Główną)

1.07 105,15km szychta na Glovo, porno i dusno. Pierwszy raz udało mi się przewieźć 50cm pizzę w standardowej torbie kurierskiej. Okazuje się że jednak się da. Pani z pizzeri na Kozłówku mi pokazała jak. Dużo Kurdwanowa.
2.07 84,75km szychta na Glovo. Znowu dużo Kurdwanowa, czyli dużo górek, McDonald +Biedra. Pierwsze odwiedziny nowego Maca na Księcia Józefa!
3.07 41,63km praca +kurierka. Dziś 100% Uberek, dla odmiany.
4.07 51,4km praca +kurierka, Glovo.
5.07 4,01km ino praca
6.07 4,36km ino praca
7.07 27,97km praca +kurierka
10.07 36,33km praca +kurierka, ale nie za wiela. Zgubiłem kluczyki do zapięcia...
11.07 75,52km praca +upalna kurierka od razu po pracy, ponad 150zł.
12.07 3,96km ino praca 
13.07 4,0km ino praca
(urlop Rabka)
25.07 35,69km praca +tłumacz
26.07 4,34km ino praca
27.07 85,79km praca +kurierka po pracy
28.07 48,59km praca +kurierka wieczorem. W tym napiwek 18,30zł :)
29.07 111,65 sobotnia szychta na Glovo. Przelotny deszcz, mega ulewa i nie układające się kursy, ale norma, tj. >250zł wyrobiona. Było by więcej ale wziąłem nie taki kabelek do ładowania telefonu jak trzeba i brakło prądu na pokładzie ;)
30.07 99,85km niedzielna szychta na Glovo. J.w., ale bez deszczu, norma wyrobiona. Dużo Podgórza.
31.07 41,93km praca +kurierka wieczorem


Kategoria Zbiorówka :(